Është në kufijtë e të pabesueshmes ajo me të cilën është përballur ky 16 vjeçar… Pak vite më parë, Edmond Rripa nga Shkodra, humbi babain në një aksident rrugor.
Edmondi: E mbaj mend, kemi qenë duke luajtur kur erdhi një kojshi dhe na tregoi se i kishin qëllu, babai ishte qëlluar nga një makinë… babai më la përgjegjësi shumë të madhe, më la të kujdesen për nënën e dy motrat.
Por humbja e babait ishte veçse e para ndër shumë sprovat që do të mbante shpirti i këtij të riu. 6 muaj më vonë, nëna e Edmondit u prek nga tumori në kokë dhe mandej iu nënshtrua një operimi të vështirë.
Edmondi: Kemi qenë në ankth e stres të madh, duke pritur mos noj e zezë tjetër po na bjen… mësova se operimi kishte kaluar me sukses… gëzim ishte për mua normal, por mjekët më thanë se do të kishte pasoja nga pas. Qe nga ajo kohë, për mua nuk ka patur më qetësi…
E teksa Edmondi rrëfen të zezat që ranë mbi të, mbi të shtrenjtët e tij, një fije loti i pikon vjedhurazi mbi fytyrë… prej vitesh tashmë, Edmondi është detyruar që të mbajë veten, emocionet, sepse dobësia e tij nuk do të sjellë asgjë të mirë për familjen. Përkundrazi, ky 16 vjeçar, për t’i shërbyer nënës së sëmurë e motrave, ka nisur të punojë që 11 vjeç… ende punon sot e kësaj dite si hamall ose ku të mundet.
Edmondi: Ka rrezik të madh për nënën. E kam përjetu boll humbjën e babës, e jo më të përjetoj dhe humbjen e nënës… është tepër e rëndë.
Në punë kam dalë 11 vjeç. Kam shitur petulla në plazh, me karrocë. Për 3 muaj mora 300 mijë lekë. Kam punuar në fabrikë, çdokund ku ka patur nevojë. Keq jemi shumë.
Më tutje qëndrojnë motrat e Edmondit, Elisa 11 vjeçe e Ermelinda 12 vjeçe. Të dyja mbushen në lot teksa rrëfejnë frikën e madhe… mos edhe nëna e tyre i mbyll sytë e ato mbeten fillikat në mes të rrugës.
Ermelinda: Gjendja shëndetësore e mamit është shumë e keqe. Ka dhimbje dhe kriza. Është shumë e vështirë ta shoh mamin kështu… se nuk dua t’i ndodhë gjë ashtu siç i ndodhi babit. Kemi ardhur tek shtëpia e gjyshit, sepse nuk kemi patur mundësi të paguajmë qiranë tonë. Edhe gjyshi me qira jeton (qan)…
Elisa: Nuk kemi mundësi ekonomike, e kam frikë se mos mbesim në rrugë… se mos edhe ne vdesim prej ndonjë makine. (qan) unë dua të jem si të gjithë fëmijët e tjerë.
