Blloqet brenda palestinezëve, mosmarrëveshjet intensive në Autoritetin Palestinez , forcimi i ideologjisë së Hamasit dhe radikalizimi i palestinezëve edhe në Bregun Perëndimor, përbëjnë një enigmë të vërtetë se kush do të marrë përsipër administrimin dhe menaxhimin e Rripit të Gazës.
Mungesa e një bashkëbiseduesi të besueshëm nga pala palestineze del si problemi më i madh për amerikanët dhe arabët që kanë marrë një rol udhëheqës në krizën aktuale, pasi duke refuzuar një pushtim të ri izraelit në Gaza, ata ende nuk kanë formuluar një zgjidhje alternative që nuk do ta lërë Gazën të vazhdojë të jetë një “vrimë e zezë” në rajon dhe një “bombë” gati për të shpërthyer.
Autoriteti Palestinez, përfaqësuesi ligjor i palestinezëve që u krijua me Marrëveshjen e Oslos (1993) dhe që mund të merrte zyrtarisht kontrollin e Gazës, paraqitet si i ndarë, plotësisht i dobësuar dhe me një ndikim të zvogëluar mbi palestinezët, nën përgjegjësinë e presidenti i saj, Mahmud Abbas (Abu Mazen) .
Por edhe në Hamas, drejtuesit e njësive të armatosura në Gaza, nuk tregojnë prirje për kompromis me Izraelin.
Tashmë po bëhen thirrje si nga SHBA ashtu edhe nga vendet arabe për nevojën e rindërtimit të Autoritetit Palestinez në mënyrë që ai të marrë përsipër detyrën e vështirë të rindërtimit dhe menaxhimit të Gazës dhe më pas të udhëheqë përpjekjet për të rifilluar bisedimet e paqes.
Autoriteti Palestinez është gjetur ‘në mëshirën’ e M. Abbas, i cili në moshën 87-vjeçare dhe pas 18 vitesh në presidencën e AP; përpiqet në çdo mënyrë të sjellë metoda krejtësisht autoritare, të kontrollojë qeverinë, e cila ka evoluar në një autoritet të korruptuar të përvetësimit të miliarda dollarëve që ka marrë vitet e fundit si nga Izraeli, ashtu edhe nga komuniteti ndërkombëtar.
Dy vjet më parë M. Abbas imponoi në mënyrë arbitrare një ndryshim në përbërjen e Gjykatës së Lartë duke tërhequr para kohe 40 gjyqtarë që kishin për detyrë të kontrollonin pushtetin ekzekutiv dhe emëruan një bashkëpunëtor të ngushtë të tij si president.
Arsyeja e kësaj ndërhyrje nuk ishte vetëm për të forcuar pozicionin e tij dhe për të vepruar në mënyrë të pakontrolluar, por sepse sipas kushtetutës palestineze, në rast vdekjeje, kryetari i parlamentit merr përsipër detyrat e presidentit, i cili pezulloi punën e tij në vitin 2007 me vendim të Abasit (dhe pas fitores së Hamasit në Gaza) dhe përfundimisht u shpërbë në 2018. Ndërsa presidenti zyrtarisht mbeti zyrtar i Hamasit që ishte zgjedhur në vitin 2006. Kështu ekzistonte rreziku që një Gjykatë e Lartë e pakontrolluar të caktonte presidencën e PA një zyrtari të Hamasit, apo dikujt të tretë, ndërkohë që tani do të ketë mundësi të zgjedhë dikë nga rrethi i tij i ngushtë si pasardhës të Abasit.
Gjatë mandatit të gjatë të M. Ambas, AP evoluoi në një ent të dobësuar, të korruptuar dhe joefikas, i cili në formën e tij aktuale është i vështirë për të përmbushur kërkesat si për rivendosjen e normalitetit në Bregun Perëndimor, por kryesisht për rindërtimin dhe administrimin e Gazës, nëse Izraeli arrin qëllimin e tij për të çrrënjosur Hamasin.
AP mbijeton thjesht sepse është tenderi i vetëm i parave në ekonominë e shkatërruar të Judesë dhe Samarisë dhe është punëdhënësi i një “sektori publik” prej 30,000 nëpunësish civilë dhe personel sigurie, ndërsa 65% e buxhetit të saj vjen nga Izraeli nga taksat që ata u imponohen punëtorëve.
M. Abbas gjatë gjithë këtyre viteve ka përjashtuar dhe neutralizuar të gjithë ata që mund të sfidonin udhëheqjen e tij.
Gjenerali M. Faraj, i cili kontrollon sektorin e sigurisë në Bregun Perëndimor ka kontakte me Izraelin, dhe H. Al Sheikh, i cili është përgjegjës për menaxhimin politik dhe ekonomik të AP.
Edhe ai ka kontakte me Izraelin, madje flet hebraisht dhe është kundërshtar fanatik i Hamasit.
Megjithatë, ndikimi i tyre është i vogël pasi shumë palestinezë i konsiderojnë “bashkëpunëtorë të pushtuesit”.
Mohammed Dalan shërbeu si kreu i forcave të sigurisë në Gaza dhe u akuzua për dështim në mbrojtjen e zonës.
Kur u kthye në Bregun Perëndimor në vitin 2010, ai u përball me Abbasin, si rezultat i të cilit u ndoq penalisht dhe shkoi në mërgim në Emiratet e Bashkuara Arabe.
Atje ai është shfaqur si një faktor i fuqishëm pasi është këshilltar për çështjet e terrorizmit islamik i liderit të Emirateve të Bashkuara Arabe Mohammed bin Zayed, bisedon me presidentin e Egjiptit Al Sisi, ka kanale komunikimi me Izraelin dhe ka një ndikim të fortë tek palestinezët; në Gaza dhe Bregun Perëndimor gjithashtu menaxhon fondet e mëdha që Emiratet e Bashkuara Arabe ofrojnë për t’i mbështetur ato.
Pa një ndryshim të menjëhershëm të drejtimit në Autoritetit Palestinez dhe duke rikthyer besueshmërinë e saj, përpjekjet për paqe duket se nuk kanë asnjë perspektivë, ndërkohë që vazhdimi i kësaj krize të brendshme në përfaqësimin e palestinezëve do t’i lërë fushë të lirë “ideologjisë” së Hamasit për t’u rigrupuar jo vetëm në Gaza, por edhe në Bregu Perëndimor, i cili tashmë ka baza të forta në Jenin dhe Nablus.
/abcnews.al/
