Këtë fundjavë, diçka ndryshoi në Britani.
Nuk pati festa në rrugë apo skena ngazëllyese për të përshëndetur qeverinë e re laburiste, ndryshe nga hera e fundit që Partia Laburiste triumfoi mbi sundimin e gjatë konservator, në 1997.
Por si kryeministër i ri Keir Starmer ngjiti shkallët e Doëning Street për të ofruar një lloj të ri lidershipi dhe theu traditat e partisë me një mori emërimesh ekspertësh si ministra të ardhshëm.
Njerëzit nuk presin mrekulli në këtë epokë me probleme ekonomike, por i kanë dhënë një shans ndryshimit.
Por si shkoi Mbretëria e Bashkuar nga zgjedhja e një qeverie konservatore të katërt radhazi të udhëhequr nga Boris Johnson me një shumicë parlamentare prej 80 vendesh në vitin 2019 në zgjedhjen e një qeverie laburiste me një shumicë më pak se pesë vjet më vonë?
Partia Laburiste që Keir Starmer u zgjodh për të drejtuar në prill 2020, u shemb nga humbja e saj e katërt dhe një periudhë rraskapitëse nën udhëheqësin e krahut të majtë Jeremy Corbyn, raporton abcnews.al
I patrembur, Starmer u përpoq të ndryshonte Laburistët për ta zhvendosur atë nga ekstremet politike në qendrën e politikës britanike, në mënyrë që të rizgjidhej sërish.
Misioni i tij isht kthimi i Laburistëve në shërbim të njerëzve që punojnë. Duke vepruar kështu, ai synoi të fitonte një shumicë parlamentare në mënyrë që të mund të ndryshonte Britaninë në interes të tyre.
Starmer e bëri një prioritet kryesor largimin e partisë së tij nga antisemitizmi që kishte turpëruar laburistët.
Platforma e politikave të Starmer u zhvendos për të pasqyruar çështjet që kishin më shumë rëndësi për publikun dhe jo për partinë dhe për të ofruar politika të përgjegjshme fiskale për koston e jetesës dhe Shërbimin Shëndetësor Kombëtar. Nuk ishte gjithçka e thjeshtë, jo vetëm sepse laburistët ishin shumë prapa konservatorëve kur po ndodhte pjesa më e madhe e ndryshimit, por ishte e nevojshme nëse partia do të fitonte përsëri besimin e votuesve.
Padyshim, konservatorët luajtën një rol kryesor në rënien e tyre.
Konservatorët vazhduan t’i tregonin publikut se ishin më të shqetësuar për interesat e tyre sesa ato të votuesve, që nga skandali “Partygate” te mini-buxheti Truss/Kwarteng deri te ish-kryeministri Rishi Sunak që u kthye nga memoriali i ditës D për të bërë një intervistë për fushatën zgjedhore konservatore, raporton abcnews.al
Por nuk ka dyshim se laburistët janë arkitektët e suksesit të tyre, si dhe ata që përfituan nga rënia e Konservatorëve.
Për demokratët, fitorja e Laburistëve ofron shpresë se edhe me faktorin e detyrës, qendra e majtë mund të fitojë më shumë.
Realiteti është se si në Mbretërinë e Bashkuar ashtu edhe në SHBA. Demokratët nuk po humbasin vetëm amerikanët e bardhë të klasës punëtore ndaj republikanëve, por edhe amerikanët punëtorë ngjyrë dhe hispanikë.
Suksesi i Starmer tregon se mund të fitosh për të siguruar shumicën, por partia duhet ta shikojë politikën nga perspektiva e tyre.
Natyrisht, të dyja partitë kanë nevojë për një koalicion më të madh elektoral për të fituar, por nuk mund të arrish atë koalicion pa vënë në zemër interesat e votuesve të klasës punëtore, raporton abcnews.al.
Lëvizja e Partisë Laburiste ishte një pjesë kritike e strategjisë së Starmer, me politika të përgjegjshme fiskale për të promovuar investimet dhe prosperitetin ekonomik. Por është një politikë centriste ajo që po përcakton një axhendë të re për vendin, jo mesin e dy ekstremeve.
Ky centrizëm i ri, i politikës industriale aktive të nxitur nga inovacioni i sektorit privat, ofron shpresë për të ardhmen e partive, por vetëm nëse sjell ndryshime të qëndrueshme për njerëzit që punojnë në nevojë..
Starmer e ka bërë kontrollin dhe menaxhimin e imigracionit një prioritet politik, një qasje që nuk ka gëzuar vlerësim universal, por që është e nevojshme për të treguar se qendra e majtë ka një përgjigje më të mirë për imigracionin sesa e djathta populiste.
Ai duhet të punojë menjëherë me Sekretaren e re të Brendshme, Yvette Cooper, duke nisur Komandën e Sigurisë Kufitare për të menaxhuar kalimet e paligjshme të anijeve përtej Kanalit Anglez, raporton abcnews.al.
Laburistët e shohin fitoren e tyre: një refuzim të konservatorëve, një miratim të Partisë Laburiste të ndryshuar të Starmer dhe një shans për të ndryshuar Britaninë për mirë.
Dialogu transatlantik midis demokratëve dhe laburistëve është rindezur me një brez të ri politikanësh, strategësh dhe ekspertësh politikash.
Ai dialog ka ndihmuar në nxitjen e kësaj fitoreje, e cila gjithashtu mund të jetë pjesë e rrugës përpara për demokratët.
/abcnews.al
