Megjithatë, vendimi zyrtar do të duhet të merret nga Presidenti Federal Frank-Walter Steinmeier.
Çfarë parashikon neni 68 i Kushtetutës?
Për shkak të përvojës së qeverive të paqëndrueshme gjatë periudhës së Republikës së Vajmarit, Kushtetutës gjermane të pasluftës, ligji themelor i Bonit nuk parashikon një shpërndarje automatike të parlamentit. Sipas nenit 68 të Kushtetutës gjermane, kancelarja mund të kërkojë vetëm votëbesimin nga parlamenti. Ai madje mund ta lidhë këtë kërkesë me një projektligj specifik, por jo domosdoshmërisht.
Në praktikë “mjetet” kushtetuese të nenit 68 aktivizohen kur kancelari dëshiron të konfirmojë se ka besimin e shumicës. Përshtatshmëria e kancelarit nuk kontrollohet, dmth nëse dëshiron vërtet të shkaktojë zgjedhje të parakohshme apo jo, shkruan Deutsche Welle.
Nëse ai nuk arrin të marrë besimin e shumicës parlamentare, siç pritet në rastin e Olaf Solz-it, hapi i radhës është aktivizimi i kompetencave të Presidentit. Presidenti i Republikës duhet të procedojë më pas shpërndarjen e parlamentit brenda 21 ditëve, sipas nenit 68.
Nga shpërndarja e Kuvendit kalojnë 60 ditë para zgjedhjeve (neni 39). Për sa i përket PtD-së, ajo ka diskrecionin të vendosë të mos shpërndajë parlamentin, diçka që presidenti Frank-Balter Steinmeier e ka përjashtuar tashmë, në rast se Scholz nuk do të marrë shumicën./abcnews.al
