Loading ...
Christine Granville, është agjentja më jetëgjatë e Britanisë së Luftës së Dytë Botërore. BBC, ndërsa sjell në vëmendje historinë tregon se si ajo rrezikoi jetën e saj duke kryer misione në të gjithë Evropën, por sot për të flitet shumë pak.
Kush ishte Christine Granville?
Më 15 qershor 1952, Granville u kthye në hotelin në Londër të cilën ajo e konsideronte si shtëpi, fluturimi i saj për në Belgjikë ishte anuluar për shkak të dëmtimit të motorit.
Pasi shkoi në dhomën e saj në katin e parë, ajo dëgjoi një burrë në holl duke bërtitur emrin e saj dhe duke kërkuar kthimin e disa letrave. Në katin e poshtëm, ajo u gjend përballë ish-të dashurit të saj, i cili papritmas e goditi me thikë në gjoks, duke e lënë të plagosur.
Pasi i mbijetoi shumë situatave të rrezikshme në tre fronte të ndryshme gjatë rrjedhës së Luftës së Dytë Botërore, ishte një ironi e hidhur që ajo duhej të humbiste jetën e saj në sigurinë e dukshme të një hoteli në Kensington.
E lindur në maj 1908 si Maria Krystyna Janina Skarbek, ajo ishte e bija e një konti polak dhe nga nëna e saj, një trashëgimtare e një familje bankare hebreje. Ajo i kaloi vitet e saj të hershme duke vrapuar e lirë në një pasuri të madhe fshati, një fëmijëri që do të ndikonte thellësisht në jetën e saj të mëvonshme.
“Ajo ishte rritur e mësuar me shumë liri dhe adhurim, ishte mësuar të hipte në një kalë, të gjuante një armë gjahu, të gjitha këto gjëra,” thotë historiania Clare Mulley, e cila është autore e një biografie “Spiuni që e donte”e Christine Granville – identiteti që agjenti mori ndërsa punonte për britanikët.
Në shtator 1939, ajo kishte udhëtuar në Afrikën Jugore me burrin e saj të dytë, një diplomat polak, kur dëgjuan se atdheu i tyre ishte pushtuar nga Gjermania naziste, çifti u nis për në Britani për t’iu bashkuar përpjekjeve të luftës.
Ndërsa bashkëshorti i saj shkoi në Francë për t’u bashkuar me forcat aleate, Granville kishte një plan tjetër se si ajo mund të bënte një ndryshim.
“Ajo shkon në vendin që ndryshe i thonë selia sekrete e MI6,” thotë Mulley.
Granville paraqiti një plan për të skijuar nëpër malet Karpate në Poloninë e pushtuar nga nazistët, për të marrë materiale dhe fondet propagandistike të aleatëve dhe për të sjellë informacione të fshehta për pushtimin.
Meqenëse ata kishin informacion të kufizuar për atë që po ndodhte në Evropën Lindore, ishte një plan që u pëlqente shefave të spiunazhit të Britanisë dhe, sipas Mulley, Granville u regjistrua menjëherë si “rekrutimi i parë femër” i MI6.
Gjatë viteve në vijim, mërgimi polak u bë objekt legjende në komunitetin e inteligjencës.
“Ajo ishte kjo konteshë që kishte lidhje me njerëz të ndryshëm dhe me njohuri të ndryshme,” shpjegon Mulley.
Gjatë postimeve për MI6 në Hungari, Egjipt dhe Francë, ajo kryente misione, duke udhëtuar përtej kufijve të shumtë, ndonjëherë e fshehur në bagazhin e një makine, herë duke ikur nga zjarri i mitralozit dhe shpesh së bashku me një nga të dashuruarit e shumtë që kishte gjatë luftës.
Ajo gjithashtu ishte edhe preferuara e Winston Churchill-it, sipas vajzës së tij Sarah, e cila më vonë do të deklaronte se Granville ishte agjentja e tij e preferuar.
Në një rast, ajo mori një mikrofilm që tregonte forcat gjermane të rreshtuara përgjatë kufirit sovjetik për atë që dukej si një sulm i afërt. Dy raste ajo do të kapej dhe do të merrej në pyetje nga gjermanët, por ishte në gjendje që më pas të dilte e lirë. Në një rast, ajo i bindi rrëmbyesit se kishte tuberkuloz duke e kafshuar gjuhën e saj aq fort sa dukej se po hante gjak.
“Mjeti i saj i mrekullueshëm është truri i saj. Ajo mendon shumë shpejt. Ajo është e mahnitshme,” thotë Mulley.
Edhe kafshët në dukje nuk ishin në gjendje t’i rezistonin hijeshive të saj.
Në librin e saj, Mulley përshkruan dy raste kur Granville ishte në gjendje të kthente një qen roje, të mbajtur nga patrullat kufitare, në kafshën e saj shtëpiake.
Së bashku me zgjuarsinë e saj të shpejtë dhe guximin e pamasë, Granville ishte një mjeshtre e manipulimit dhe bindjes.
Në vitin 1944, ajo u ngjit në një garnizon gjerman në një kalim strategjik në Alpe. Duke përdorur një zhurmë, ajo bindi një grup prej 63 oficerësh polakë në ushtrinë gjermane për të sabotuar instalimet ushtarake dhe shkretëtirën, duke bërë që komandanti i garnizonit të dorëzohej.
Në të njëjtën ditë, ajo zbuloi se komandanti i saj Ekzekutiv i Operacioneve Speciale (SOE) – dhe i dashuri, ishte arrestuar në Digne në Francën juglindore nga Gestapo, së bashku me dy agjentë të tjerë, dhe u përball me ekzekutimin nga një skuadër pushkatimi.
Me rrezik të madh për sigurinë e saj, ajo arriti t’i lirojë të gjithë duke u futur në burgun Digne, duke pretenduar se ishte mbesa e Field Marshall Montgomery dhe duke informuar oficerin përgjegjës se një sulm amerikan ishte i pashmangshëm.
Megjithatë, përkundër heroizmit të saj, pasi të vinte fundi i luftës, në Britani Granville do të gjente vendin për të cilin ajo kishte rrezikuar vazhdimisht jetën e saj dukej se e kishte braktisur.
Granville do të kthehej në MB. Ajo përfundoi duke pranuar çmimet, një Medalje George dhe OBE që i ishte dhënë për përpjekjet e saj në luftë.
Ndërsa jetonte në hotelin Shelbourne, ajo mori role shumë të ndryshme nga arratisjet e saj të kohës së luftës, përpara se të merrte një punë si pastruese në një anije pasagjerësh.
Megjithatë, Granville do të përjetonte përsëri diskriminim. Muldowney do të varej 10 javë më vonë, ndërsa vrasja u bë lajm i faqes së parë, me kalimin e viteve historia e Granville është zbehur nga kujtesa, përfundon BBC.
