Red Rooms nuk është një film tjetër me vrasës serial, megjithëse sillet rreth gjyqit të Ludovic Chevalier, i cili akuzohet për vrasjen e vajzave adoleshente dhe duke qarkulluar video të veprimeve të tij. Red Rooms është një vepër kushtuar pasojave psikologjike të dhunës ekstreme. Një punë që do t’ju bëjë të ndiheni jo rehat, të dridheni dhe t’i shikoni nga afër njerëzit dhe veçanërisht gratë, që ndjejnë një tërheqje misterioze ndaj errësirës.
“Është një fenomen mjaft i përhapur,” tha drejtori Pascal Plant. “Ndoshta ka të bëjë me edukimin e tyre? Me atë idenë e “djalit të keq” dhe idenë e tij në ekstreme dhe perceptimin se “me dashurinë dhe mirëkuptimin që do t’i tregoj, do ta ndryshoj?”.
Është viti 2023 dhe ne ende po flasim për vrasës serialë sikur të ishin figura të trilluara, sikur krimet e tyre të mos kishin ndodhur realisht. Red Rooms synon ta ndryshojë këtë.
Por pse vrasësit serial rezonojnë kaq shumë me gratë?
Charles Manson merrte rreth 20,000 letra në vit derisa vdiq. Mes këtyre letrave kishte edhe propozime për martesë. Ai ishte një përdhunues, një vrasës i rrezikshëm dhe fansat e tij femra kanë bërë tatuazh edhe shkronjën X në lëkurën e tyre.
Fenomeni i grupeve të vrasësve serialë, siç quhen, u vu re për herë të parë në vitin 1895 në gjyqin e një prej vrasësve të parë serialë të regjistruar në SHBA, studentit të mjekësisë Theodore Durant. “Demoni i kambanares” famëkeq u akuzua se përdhunoi dhe mbyti dy vajza të reja në San Francisko. Gjatë gjyqit, gra të të gjitha moshave u mblodhën për të kapur një shikim të shpejtë të vrasësit simpatik që u ekzekutua disa vjet më vonë.
Ted Bundy, i shkëlqyer dhe i pashëm, përdhunoi dhe vrau më shumë se 25 gra. E megjithatë, në gjyqin e tij ishin të shumtë ata që dolën në gjykatë me flokë të ulur, të ndarë në mes, me vathë rrathë, duke besuar se stili i tyre ngjante me atë të viktimave të tij.
Janë të shumtë psikologët që herë pas here tentojnë të përgjigjen shkencërisht pse vërehet ky fenomen. Si është e mundur të biesh në dashuri me një njeri që jo vetëm nuk e ke takuar kurrë, por e di mirë që ka marrë jetë dhe ka shkatërruar të tjera? Disa argumentojnë se tërheqja që një grua mund të ndjejë ndaj një vrasësi serial është sepse ajo e sheh atë si një fëmijë të vogël që ka nevojë për dashurinë e saj amtare. Prandaj, nuk është e rrallë të krijosh një lidhje dashurie bazuar në nevojën për kujdes dhe mbrojtje. Një tjetër këndvështrim që dëshironi që këta grupe të përpiqen të shtojnë një dramë në jetën e tyre. Pra, ata kërkojnë aventurën dhe rrezikun që premton një marrëdhënie e tillë, gjëra që ata, në mënyrë paradoksale, mendojnë se kanë më pak gjasa t’i ndodhin vetes.
Shumë nga vrasësit mendohet se janë tërheqëse për disa gra, sepse ato kanë fuqinë t’i manipulojnë ato ashtu si viktimat e tyre. Nuk është e rrallë, gjithashtu, që ne kemi gra që përpiqen të jenë heroina në sytë e këtyre burrave, për t’i bërë ato të ndryshojnë dhe të nxjerrin në pah anët e tyre të mira.
Le të mos harrojmë gjithashtu sindromën Hubristofilia, ose sindromën Bonnie dhe Clyde. Hubristofilia i referohet grave që tërhiqen nga kriminelët dhe banditë, të cilat konsiderohen si partneri i përsosur. Ata u dërgojnë letra dashurie pasi besojnë se pavarësisht krimeve të tyre të tmerrshme, ata do të jenë ndryshe me ta./abcnews.al
