Udhëheqësit perëndimorë po kërkojnë zgjidhje për dy luftërat që kanë shpërthyer në Lindjen e Mesme dhe Ukrainë. Në të njëjtën kohë, megjithatë, atyre u kërkohet të merren me një çështje të nxehtë, që ka bashkuar qeveritë në Europë dhe Amerikë: emigracionin.
Presidenti amerikan Joe Biden, homologu i tij francez Emmanuel Macron dhe kryeministri britanik Rishi Sunak janë nën presion të madh për të trajtuar çështjen e imigracionit. Të tre shfaqen të dobësuar në prag të zgjedhjeve, raporton abcnews.al.
Me afrimin e sezonit zgjedhor, planet afatgjata konsiderohen si luks në stafet e partisë.
Populistët e ekstremit të djathtë, kundër imigracionit po fitojnë mbështetje në shumë vende perëndimore, me partitë kryesore që kanë shënuar humbje. Më pak se një muaj më parë, në Holandë, centristët humbën në votime ndaj një përfaqësuesi kundër imigracionit që po përfshin Europën.
Në analizën e saj, Politico i referohet liderëve që rrezikojnë të humbasin pushtetin për shkak të rritjes së forcave kundër emigracionit në Europë.
Britania
Shtatë vjet më parë, votuesit mbështetën Brexit sepse euroskeptikët premtuan të marrin kontrollin e kufirit. Sot, tabloja është më kaotike se kurrë. Britania regjistroi flukse rekord të emigrantëve muajin e kaluar. Qeveria e Rishi Sudak nuk ka arritur të ndalojë varkat plot me azilkërkues që kalojnë Kanalin Anglez.
Kryeministri britanik ka premtuar se do të ndalojë kalimin e varkave. Si pjesë e marrëveshjes Sunak me Ruandën, shteti i Afrikës Qendrore ra dakord për planin e emigracionit.
Plani u rrëzua nga Gjykata e Lartë në Londër.
Pasi i mbijetoi një “revolte” pothuajse parlamentare të martën, Sunak ende po lufton për zhvendosjen e tyre në Ruanda. Por koha e tij po mbaron, pasi zgjedhjet janë planifikuar për vjeshtën e ardhshme.
Franca
Presidenti francez Emmanuel Macron pësoi një goditje të papritur këtë javë pasi dhoma e ulët hodhi poshtë projektligjin e tij kryesor të imigracionit.
Pasi humbi një shumicë absolute në zgjedhjet parlamentare të vitit të kaluar, miratimi i ligjeve në Asamblenë Kombëtare pritej të mos ishte një detyrë e lehtë për Macron, raporton abcnews.al.
Ai u detyrua të mbështetej në votat e partisë së krahut të djathtë Les Républicains në më shumë se një rast.
Ligji i imigracionit kishte për qëllim që të kënaqte si konservatorët ashtu edhe qendrën e majtë. Por, në një ndryshim dramatik, Asambleja Kombëtare, e cila është e ndarë midis centristëve, të majtëve dhe të djathtëve ekstremë, votoi projektligjin në ditën e parë të debatit.
Tani Macron po kërkon një kompromis. Nëse nuk arrihet, ekstremisja e djathtë Marine Le Pen mund të “shfrytëzojë” dështimin në votime për Parlamentin Europian qershorin e ardhshëm.
Por edhe nëse presidenti francez arrin të kapërcejë krizën aktuale parlamentare, tashmë ka dyshime serioze për aftësinë e tij për të kryer punën e tij legjislative.
Shtetet e Bashkuara
Kriza e imigracionit është një nga sfidat e brendshme më shqetësuese dhe afatgjatë për Presidentin Joe Biden. Ai mori detyrën duke premtuar të ndryshojë politikat e paraardhësit të tij Donald Trump dhe të ndërtojë një sistem imigracioni “të drejtë dhe njerëzor”. Por ai është kritikuar se nuk ia doli.
Përpara zgjedhjeve presidenciale të vitit të ardhshëm, republikanët janë dukë diskutuar sërish këtë çështje. Ndërkohë, New York City regjistroi më shumë se 150,000 mbërritje të reja gjatë një viti e gjysmë.
Shifrat janë të ngjashme si në Chicago, ku emigrantët flinin në autobusë ose stacione policie. Presioni brenda demokratëve ka shkaktuar tension edhe në marrëdhëniet e tyre me Shtëpinë e Bardhë, raporton abcnews.al.
Eric Adams, kryebashkiaku i Nju Jorkut, qyteti më i madh në Shtetet e Bashkuara, nuk ka folur me Biden për gati një vit.
“Ne kemi nevojë vetëm për ndihmë dhe nuk po marrim asgjë,” tha ai të martën.
Gjermania
“Dominon” e ekstremit të djathtë për shkak të emigracionit: Cili vend perëndimor është i radhës?-2
Emigracioni ka qenë në krye të axhendës politike në Gjermani për muaj të tërë, me kërkesat për azil që janë rritur në nivelet më të larta që nga kriza e refugjatëve në vitin 2015, e shkaktuar nga lufta civile në Siri.
Me shpresën për të frenuar flukset, Gjermania futi në fuqi kohët e fundit kontrollet në kufirin e saj me Poloninë, Republikën Çeke dhe Zvicrën. Megjithatë, numri i refugjatëve mbetet i lartë, duke i dhënë shtysë ekstremit të djathtë. Partia kundër imigracionit, Alternativa për Gjermaninë ka një mbështetje rekord, sipas sondazheve.
Në qershor ajo kaloi socialdemokratët e Scholz dhe tani ka zgjeruar epërsinë e saj më tej, duke regjistruar 22% në sondazhet e fundit dhe duke u renditur e dyta pas qendrës së djathtë të Kristian Demokratëve, raporton abcnews.al.
Ndërkohë, qendra e djathtë po forcon qëndrimin e saj ndaj emigracionit dhe po i kthen shpinën politikave të “kufijve të hapur” të mbrojtura nga ish-kancelarja Angela Merkel gjatë mandatit të saj.
Ndër prioritetet e tij të reja është një plan për të ndjekur modelin britanik të Ruandës.
Austria
Vlerësimet e popullaritetit të liderit austriak, Karl Neuhammer, gjithashtu kanë rënë. Austria ka ndërmarrë hapa për të forcuar kontrollet në kufijtë e saj jugorë dhe lindorë.
E djathta ekstreme Partia e Lirisë ka udhëhequr për më shumë se një vit, duke mposhtur qendrën e djathtë në pushtet në sondazhe me 10%.
Zgjedhjet kombëtare janë planifikuar për vjeshtën e ardhshme dhe, sipas gjasave do të jetë e paprecedentë për të djathtën, në një vend ku forcat politike centriste kanë mbizotëruar që nga Lufta e Dytë Botërore dhe më tej.
Italia
Kryeministrja italiane, Giorgia Meloni, “ndërtoi” karrierën e saj politike në një axhendë radikale të së djathtës ekstreme. Që kur fitoi pushtetin në zgjedhjet e vitit të kaluar, ajo ka marrë qasje më të moderuar në Ukrainë dhe Europë.
Ajo është detyruar të t’u japë viza qindra mijëra emigrantëve për të mbuluar mungesën e fuqisë punëtore.
Përveç kësaj, mbërritjet e emigrantëve me varka në Itali po rriten me rreth 50% nga viti në vit, pavarësisht marrëveshjeve për të kufizuar mbërritjet.
Nëse ajo nuk arrin të menaxhojë çështjen, ka të ngjarë të humbasë terrenin politik. Partneri i saj i koalicionit, Matteo Salvini, është i njohur për pozicionet e tij të vijës së ashpër mbi emigracionin, raporton abcnews.al.
Dhe ndërsa ata janë zyrtarisht aleatë tani për tani, ata më vonë mund të jenë kundërshtarë.
Holanda
Qeveria e kryeministrit afatgjatë Mark Rutte u rrëzua mes mosmarrëveshjeve mbi emigracionin në korrik. Kjo u pasua nga një deklaratë ku njoftonte vendimin e tij për t’u larguar nga politika.
Në zgjedhjet që pasuan, parti të ndryshme u përpoqën të mbushnin boshllëkun e Rutte, megjithatë, e djathta ekstreme Geert Ëilders siguroi një fitore shokuese. Natën e zgjedhjeve ai premtoi të frenojë “cunamin e azilit”.
Wilders tani po përpiqet të formojë një koalicion të qendrës së djathtë dhe është në bisedime me tre parti që kanë bërë thirrje gjithashtu për ndalimin e emigracionit.
Ish-refugjat, Gesilgioz e ka bërë emigracionin një nga çështjet kryesore të fushatës së saj. Pas zgjedhjeve, ai u kritikua se ndihmoi në fitoren e Ëilders, jo vetëm duke u fokusuar në emigracionin, por edhe duke hapur derën për një koalicioni qeverisë me të.
Bisedimet e koalicionit janë “ngrirë” dhe mund të kalojnë muaj para se të formohet përfundimisht një kabinet i ri.
Nëse Wilders, i cili ka një mandat të qartë nga votuesit, arrin të formojë një qeveri, kursi politik i Holandës do të zhvendoset ndjeshëm në të djathtë.
Greqia dhe Qipro
Në analizën e Politico përfshihen Irlanda dhe Kanadaja, por edhe vende në jugun europian, përfshirë Spanjën, Greqinë dhe Qipron.
Për Greqinë, theksohet, ndër të tjera, se është në krye të krizës europiane të emigracionit që nga viti 2015, kur qindra mijëra njerëz kanë hyrë në Europë nëpërmjet ishujve të Egjeut.
Emigracioni dhe siguria kufitare janë çështje kyçe në debatin politik në vend, ndërsa theksohet se presioni ndaj kryeministrit Kyriakos Mitsotakis është në rritje. Përmendet posaçërisht edhe mbytja e anijes në Pylos, në qershor, “tragjedia më e keqe e të gjitha kohërave” në Detin Mesdhe, raporton abcnews.al.
Qipro nga ana tjetër është përgatitur për një rritje të mbërritjes së emigrantëve në brigjet e saj mes rilindjes së konflikteve në Lindjen e Mesme.
Presidenti qipriot Nikos Christodoulidis ka kërkuar fonde shtesë nga BE për menaxhimin e emigracionit, ndërkohë që po merret edhe me përshkallëzimin e dhunës ndaj emigrantëve në Qipro.
Analistët ia atribuojnë fenomenin tendencave të forta ksenofobike, si dhe menaxhimit të pretenduar joefektiv të flukseve të migracionit. Vitin e kaluar vendi regjistroi, për herë të parë, përqindjen më të lartë të azilkërkuesve në BE në raport me popullsinë.
Vendndodhja gjeografike e ishullit, i cili është afër si me Libanin dhe Turqinë, e bën atë një “objektiv” kryesor për emigrantët që duan të hyjnë në territorin e BE-së nga Lindja e Mesme.
/abcnews.al
