Nga Alex Crowther, Jahara Matisek dhe Phillips P. O’Brien, Foreign Affairs
Një tabu është thyer në Europë. Vetëm pak muaj më parë, do të ishte e paimagjinueshme për liderët europianë të propozonin dërgimin e trupave europiane në Ukrainë.
Por më 26 shkurt, presidenti francez Emmanuel Macron tha se vendosja e forcave europiane në Ukrainë nuk mund të “përjashtohej”.
Që atëherë, zyrtarë të tjerë europianë i janë bashkuar të njejtës thirrje: ministri finlandez i mbrojtjes dhe ministri i jashtëm polak kanë sugjeruar se mund të dërgojnë trupa në Ukrainë.
Këto komente, të kombinuara me mbështetjen ekzistuese për masa të tilla në shtetet baltike, tregojnë se ka një bllok në rritje të vendeve të gatshme për ndërhyrje të drejtpërdrejtë në luftë, raporton abcnews.al.
Këto komente janë nxitur nga ndryshimi i dinamikës së konflikti. SHBA miratoi ndihmën prej 61 miliardë dollarësh për Ukranën, po këto muaj në pritje kanë tronditur europianët dhe kanë i kanë dhënë Moskës shpresën se vendosmëria perëndimore për të mbështetur Kievin po plasaritet.
Forcat ruse të përforcuara nga pajisjet nga Kina, Irani dhe Koreja e Veriut kanë përfituar nga hendeku në mbështetjen ushtarake të SHBA për Ukrainën duke rritur sulmet e tyre ndaj civilëve dhe infrastrukturës joushtarake.
Në fillim të prillit, duke e ditur se Ukraina kishte mungesë të municioneve kundërajrore, Rusia nisi një sulm me raketa që shkatërroi termocentralin më të madh në rajonin e Kievit.
Më parë, në mars, forcat ruse shënjestruan një digë në Dnipro dhe objekte të tjera elektrike rreth Kherson, duke minuar industrinë ukrainase dhe duke e bërë ekonominë e vendit më të varur nga rrjeti elektrik europian.
Dëmtimi i mëtejshëm në infrastrukturën kritike, centralet bërthamore dhe tokën bujqësore do të rrisë në mënyrë dramatike kostot e rindërtimit, për të cilin partnerët e Ukrainës në Perëndim ka të ngjarë të paguajnë pjesën më të madhe të faturës.
Ndërsa forcat ruse po përparojnë, mundësia që ata të mund të thyejnë mbrojtjen e Ukrainës përgjatë frontit lindor dhe të sfidojnë kontrollin ukrainas të Kharkiv apo edhe të Kievit, i paraqet Europës një kërcënim sigurie që nuk mund ta injorojë, raporton abcnews.al.
Një fitore ruse në Ukrainë do të justifikonte ambiciet revizioniste të Presidentit Vladimir Putin dhe besimin në dobësinë e qenësishme të Perëndimit.
Kjo do t’i mundësonte Kremlinit ta mbante Rusinë në një bazë lufte, një qasje e të gjithë shoqërisë për të pushtuar që vendet europiane nuk do të ishin në gjendje të përballonin.
Nuk ka asnjë arsye për të pritur që Putini të ndalet me Ukrainën. Ai e ka quajtur shpërbërjen e Bashkimit Sovjetik “katastrofën më të madhe gjeopolitike” të shekullit të 20-të, duke u ankuar se “dhjetëra miliona bashkëqytetarë dhe bashkatdhetarë tanë u gjendën jashtë territorit rus”.
Shtetet baltike janë në rrezik, siç është Polonia: vitin e kaluar, ish-kryeministri rus dhe besnik i Putinit, Dmitri Medvedev e përshkroi Balltikun si provincat “tona” (që do të thotë ruse) dhe Poloninë si “të pushtuar përkohësisht” (që do të thotë nga NATO).
Duke kërcënuar se do të dërgojnë trupa, vendet europiane po përpiqen të prishin këtë trajektore shqetësuese.
Megjithatë, për të ndryshuar realisht rezultatin në Ukrainë, vendet europiane duhet të bëjnë më shumë sesa thjesht të flasin për dislokimet.
Nëse Shtetet e Bashkuara zgjedhin Donald Trump (i cili është zotuar t’i japë fund luftës në Ukrainë brenda 24 orëve, si president në nëntor, Europa do të jetë Mbrojtësi i vetëm i Ukrainës.
Udhëheqësit europianë nuk mund të lejojnë që problemet në politikën amerikane të diktojë sigurinë europiane.
Ata duhet të mendojnë seriozisht për vendosjen e trupave në Ukrainë për të ofruar mbështetje logjistike dhe trajnim, për të mbrojtur kufijtë dhe infrastrukturën kritike të Ukrainës, apo edhe për të mbrojtur qytetet e Ukrainës.
Ata duhet t’ia bëjnë të qartë Rusisë se Europa është e gatshme të mbrojë sovranitetin territorial të Ukrainës.
Pranimi i realitetit të tmerrshëm të situatës në Ukrainë dhe adresimi i tij tani është më mirë sesa t’i lëmë një derë të hapur Rusisë për të përshpejtuar përparimin e saj perandorak.
Ideja e dislokimit të trupave europiane në Ukrainë ka shkaktuar kundërshtime të parashikueshme. Kremlini ishte i indinjuar nga deklaratat e fundit të Macron dhe të tjerëve që paralajmëronin për luftë ndoshta një bërthamore në të gjithë Europën. Uashingtoni dhe Berlini gjithashtu u përgjigjën me zemërim.
Si Gjermania, ashtu edhe Shtetet e Bashkuara kanë kufizuar rreptësisht ndihmën që i dhanë Ukrainës gjatë gjithë luftës, për shkak të kërcënimeve të vazhdueshme të Rusisë, raporton abcnews.al
Një kundërshtim i tillë nuk i pakëson përfitimet që forcat europiane do të ofronin në Ukrainë, dhe fakti që Berlini, Moska dhe Uashingtoni reaguan kaq fuqishëm tregon pse është kaq e rëndësishme të bëhet ky diskutim.
Shumë politikanë dhe ekspertë në Shtetet e Bashkuara dhe Europë i bëjnë jehonë fjalëve të vetë Putinit duke paralajmëruar se çdo lloj ndërhyrje e jashtme në Ukrainë do të çonte në Luftën e Tretë Botërore.
Në realitet, dërgimi i trupave europiane do të ishte një përgjigje normale ndaj një konflikti të këtij lloji. Pushtimi i Rusisë prishi ekuilibrin rajonal të fuqisë dhe Europa ka një interes jetik për të parë çekuilibrin të korrigjohet.
Nëse politika në Shtetet e Bashkuara nuk ndryshon, Ukraina do të ketë nevojë për burime alternative të ndihmës për të vazhduar luftën e saj dhe Europa është mbështetësi i natyrshëm.
Forcat europiane mund të ndërmarrin ose operacione jo luftarake ose luftarake për të lehtësuar një pjesë të presionit mbi Ukrainën. Forcat europiane mund të lehtësojnë ukrainasit që kryejnë funksione logjistike, të tilla si mirëmbajtja dhe riparimi i automjeteve luftarake.
Duke qëndruar në perëndim të lumit Dnieper, një pengesë natyrore që mbron pjesën më të madhe të Ukrainës nga përparimet ruse, forcat europiane do të demonstronin se nuk janë atje për të vrarë ushtarët rusë, duke parandaluar akuzën e pashmangshme ruse për agresionin europian.
Disa automjete ukrainase po dërgohen tashmë në Gjermani, Poloni dhe Rumani për riparime thelbësore.
Këshilltarët ushtarakë francezë, polakë dhe të tjerë europianë mund të ofrojnë gjithashtu trajnime vdekjeprurëse dhe jovdekjeprurëse brenda Ukrainës për të profesionalizuar më tej ushtrinë e vendit.
Nëse mobilizimi shtesë zgjeron ushtrinë ukrainase në vitin e ardhshëm, gjë që duket e mundshme, rritja e kapacitetit për të trajnuar rekrutët e rinj brenda Ukrainës do të jetë veçanërisht e dobishme.
Një rol tjetër luftarak, i cili, si një mision i mbrojtjes ajrore, ka të ngjarë të mos përfshijë forcat ruse do të përfshijë patrullimin e pjesëve të kufirit ukrainas ku trupat ruse nuk janë të vendosura, si në bregun e Detit të Zi dhe kufijtë me Bjellorusinë dhe Transnistrinë.
Ruajtja e këtyre hapësirave do të çlironte më shumë se 20,000 trupa ukrainase (dhe armët dhe municionet që ata mbajnë) për të luftuar në vijën e frontit. Do të zvogëlonte gjithashtu mundësinë e hapjes së një fronti të ri përgjatë këtyre kufijve, pasi Rusia pothuajse me siguri do të kërkonte të shmangte zgjerimin e luftës duke sulmuar ushtritë e tjera europiane, raporton abcnews.al.
Forcat europiane mund të ndihmojnë gjithashtu në sigurimin e tre porteve të mbetura të Ukrainës në Detin e Zi, të cilat janë jetike si për ekonominë e Ukrainës, ashtu edhe për sigurinë globale të ushqimit, duke lehtësuar ushtarë të tjerë ukrainas.
Çdo lloj operacioni europian në Ukrainë do të kishte gjithashtu peshë emocionale. Prania e trupave europiane do të rriste moralin e popullit ukrainas dhe do t’i siguronte ata se e ardhmja e vendit të tyre është në Europë.
Së fundi, Europa duhet të marrë në konsideratë një mision të drejtpërdrejtë luftarak që ndihmon në mbrojtjen e territorit ukrainas në perëndim të Dnieper.
Përveç reduktimit të barrës së ushtrisë ukrainase në këto rajone, prania e trupave europiane do ta bënte të pamundur që forcat ruse të përparonin përtej lumit, duke mbrojtur pjesën më të madhe të Ukrainës nga pushtimi, raporton abcnews.al.
Një objektiv i mundshëm rus është Odessa, porti kryesor i Ukrainës ku transportohen shumica e eksporteve të vendit.
Nëse trupat ruse do t’i afroheshin qytetit, forcat europiane në afërsi do të kishin të drejtë të mbroheshin duke qëlluar mbi ushtarët që po përparonin.
Ato mund të ndihmojnë në pengimin e një ofensive ruse që, duke pasur parasysh pozicionin strategjik të Odesës, mund të shkatërronte ekonominë ukrainase dhe të poziciononte forcat ruse për një pushtim të mundshëm të Moldavisë.
Moska do të përpiqej të kthente çdo përgjigje vdekjeprurëse ndaj një sulmi rus si agresion europian, por Rusia do të ishte përgjegjëse për çdo përshkallëzim. Në fund të fundit, Rusia nuk mund të përballojë të luftojë shumë vende europiane në të njëjtën kohë, aq më pak të fillojë një luftë bërthamore.
Me sa duket, vendet që kanë më shumë gjasa të jenë në shënjestër të një sulmi bërthamor, ato që kufizojnë Rusinë, veçanërisht Poloninë dhe shtetet baltike janë më pak të shqetësuara për këtë perspektivë, por me të drejtë kanë frikë nga agresioni i një ushtrie konvencionale ruse të rindërtuar, të nxitur nga suksesi në Ukrainë.
Europa është shumë më e pasur, është më e avancuar teknologjikisht dhe ka një popullsi shumë më të madhe se Rusia.
Moska e di se nuk mund të fitojë duke provokuar të gjithë kontinentin dhe kërkon të shmangë ndërhyrjen ushtarake të SHBA-së që ka shumë të ngjarë të pasonte nëse forcat ruse do të pushtonin një vend të NATO-s dhe do të nxirrnin nenin 5 të statutit të aleancës.
Në vend të kësaj, Rusia po mbështet shpresat e saj për fitore pothuajse tërësisht në trajtimin e Europës ndaj Ukrainës si të ndarë nga pjesa tjetër e kontinentit.
Deri më tani, shpresat e saj janë realizuar. Udhëheqësit europianë kanë toleruar sulmet ndaj Ukrainës që do të kishin shkaktuar një përgjigje të bashkuar europiane nëse do të kishin ndodhur në ndonjë vend anëtar të NATO-s ose BE-së, raporton abcnews.al.
Ky qëndrim i ka lejuar Rusisë të përshkallëzojë luftën e saj në Ukrainë, e sigurt në dijeni se pjesa tjetër e Europës do të mbajë distancën e saj.
Vendosja e forcave europiane në Ukrainë do ta ndryshonte këtë përllogaritje.
Për më tepër, një përgjigje e udhëhequr nga europianët do të përmbyste propagandën ruse se ndërhyrja e vendeve të NATO-s në Ukrainë është thjesht një dredhi amerikane për të minuar Rusinë.
Dhe për shkak se forcat europiane do të vepronin jashtë kornizës së NATO-s dhe territorit të NATO-s, çdo viktimë nuk do të shkaktonte një përgjigje të Nenit 5 dhe tërheqje të Shteteve të Bashkuara.
Kundërshtari i Rusisë nuk do të ishte NATO, por një koalicion i vendeve europiane që kërkon të veprojë kundër imperializmit rus.
Ukraina po bën më të mirën që mundet, por ka nevojë për ndihmë që vendet europiane janë në gjendje dhe gjithnjë e më shumë të gatshme ta ofrojnë.
Në vend që të detyrojë përshkallëzimin rus, prania e trupave europiane do të kishte më shumë gjasa të parandalonte përhapjen e konfliktit dhe të parandalonte dëmtimin e mëtejshëm të ekonomisë dhe infrastrukturës së Ukrainës.
Udhëheqësit europianë nuk kanë nevojë të ndjekin diktatet e një Shtetet e Bashkuara gjithnjë e më të pabesueshme për mënyrën se si duhet të zhvillohet beteja në Ukrainë; ata mund dhe duhet të vendosin vetë se si të sigurojnë më mirë lirinë dhe sigurinë e kontinentit.
Europa duhet të bëjë atë që duhet për të mbrojtur të ardhmen e saj dhe kjo fillon nga fakti që Ukraina duhet të fitojë luftën.
/abcnews.al
