Nga Alexander J. Motyl, The Hill
Pse fytyra të zymta? Pse politikëbërësit dhe analistët janë bindur papritur se Ukraina është në prag të humbjes së luftës me Rusinë dhe po bëhet viktimë e grabitqarëve të saj?
Në fund të fundit, shumë pak ka ndryshuar në vijën e frontit që nga vera, kur mbretëroi optimizmi.
Fakti i padiskutueshëm është se Ukraina, e cila pritej të dobësohej brenda pak javësh, jo vetëm që është e gjallë, por gjithashtu ka arritur të zmbrapsë Rusinë nga gjysma e territorit që pushtoi në javët e para të luftës.
Ndërsa këto përfitime mund të jenë të pakta nga shpresat dhe pritshmëritë tona, ato nuk janë të mjaftueshme për të prodhuar dëshpërimin e dukshëm që përhapet në të gjithë Perëndimin.
Për të qenë të qartë, ofensiva shumë e paralajmëruar e ukrainasve nuk arriti të ishte e suksesshme siç pritej.
Si rezultat, Kremlini thuhet se ka zhvilluar plane për të marrë në kontroll të gjithë Ukrainën deri në vitin 2026. Dhe po, Kongresi i SHBA-së është i shqetësuar pasi kërkon të miratojë më shumë ndihmë për Ukrainën.
Por mungesa e një përparimi nuk nënkupton katastrofë, aq më tepër që Ukraina për disa muaj ka ndjekur efektivisht strategjinë mbrojtëse që politikëbërësit perëndimorë vetëm tani po e sugjerojnë të miratojë, raporton abcnews.al.
Rusia ishte edhe më arrogante përpara se të pushtonte në fillim të vitit 2022, kështu që disponimi i Kremlinit është përfundimisht i pakuptimtë.
Atëherë, çfarë e ka kthyer disponimin perëndimor nga optimizmi në pesimizëm, edhe pse, objektivisht, ka pak arsye për një ndryshim të tillë?
Një arsye është se pritjet dhe shpresat tona u lartësuan në mënyrë joreale. Ne donim që rusët të shkatërroheshin, por ne shpërfillem dy fakte të thjeshta: Rusia kishte ndërtuar rrjete të gjera mbrojtëse që nuk do të ishte e lehtë për t’u thyer në asnjë rrethanë dhe Perëndimi nuk kishte arritur t’i siguronte Ukrainës armët e nevojshme për ta bërë këtë.
Në vend të kësaj, ne supozuam se, ashtu si ukrainasit kishin zmbrapsur rusët me lehtësi nga provincat Kiev, Chernihiv, Sumy, Kharkiv dhe Kherson, po ashtu ata do të bënin përsëri magjinë e tyre përgjatë gjithë frontit.
Edhe një ekspert joushtarak mund të kishte arritur në përfundimin se këto lloj mrekullish nuk ndodhin. Tani pikëpamja mbizotëruese është se lufta mund të zgjasë për dy ose më shumë vjet, një perspektivë që nervozon Perëndimin po aq sa edhe Ukrainën.
Një arsye tjetër është ajo që duket të jetë marshimi i papërmbajtshëm i Donald Trump drejt një mandati të dytë.
Është diçka negative pasi ai mund të shkatërrojë demokracinë amerikane, por ekziston gjithashtu mundësia që ai të nisë të shkatërrojë NATO-n, të fuqizojë Rusinë dhe në këtë mënyrë, me dashje ose pa dashje, të shkatërrojë Ukrainën. Lajmi i mirë është se asnjë nga këta skenarë alarmues nuk do të ndodhë brenda natës.
Që do të thotë se demokracia amerikane, si Ukraina, ka kohë deri në mesin e vitit 2025 për t’u marrë me sfidën e Trump. Sigurisht, ekziston gjithashtu mundësia që Trump ta armatosë Ukrainën deri në dhëmbë dhe ta shtyjë atë të pushtojë Rusinë.
Ndërkohë, teksa po ndodhin të gjitha këto ndryshime, Ukraina është në fakt në pozitën e favorshme për të mbrojtur territorin e saj dhe jo për të avancuar. Numri i viktimave do të ulet ndërsa ato të Rusisë do të rriten. Që nga sot, forcat ukrainase po vrasin rreth 1000 rusë çdo ditë, raporton abcnews.al.
Nga ana tjetër, presidenti rus Vladimir Putin është i gatshëm të sakrifikojë 100,000 ushtarë gjatë dy viteve të ardhshme.
Analistët e pavarur rusë dhe perëndimorë kanë shprehur pakënaqësinë midis nënave dhe grave të ushtarëve, gjithashtu ka përplasje brenda elitave, me disa që mbështesin Putinin dhe të tjerë që kanë frikë se ai po e çon vendin drejt katastrofës; ndaj një ekonomie në dobësim, në të cilën sektorët e lidhur me ushtrinë po lulëzojnë, ndërkohë që sektorët e mallrave të konsumit janë në rënie dhe çmimet e mallrave bazë po rriten në masë.
Pikërisht në këtë këndvështrim duhen parë hapat e fundit të Putinit në Perëndim. Ai i tha një gazetari se Rusia nuk do të sulmonte kurrë një vend të NATO-s; në konferencën e tij për shtyp më 14 dhjetor, ai dukej se sugjeroi se donte të përmirësonte marrëdhëniet me Amerikën.
Është e rëndësishme të theksojmë se, ndërsa në dukje ofron degë ulliri, Putini vetëm sa ka përforcuar planet e tij gjenocidale për Ukrainën. Çfarë po ndodh atëherë?
Natyrisht, Putinit nuk do ta shqetësonte një marrëveshje me Perëndimin, ku mban në kontroll territoret që ka marrë dhe nuk ndëshkohet, ndërsa Ukraina pranon një armëpushim që i mundëson asaj të marrë veten, të riarmatoset dhe të përgatitet për të nisur një sulm tjetër.
Disa analistë dhe politikëbërës perëndimorë do të donin që Ukraina të binde dakord. Kjo nuk do të ndodhë kurrë, sepse ukrainasit janë të vendosur të luftojnë deri në vdekje.
Putini i di të gjitha këto, sigurisht, që do të thotë se degët e tij të ullirit nuk janë shenja të një dëshire të papritur për paqe nga ana e tij.
Ndërkohë, ai do të rizgjidhet president në mars dhe nuk do të ketë absolutisht askush tjetër që të fajësohet për përkeqësimin e vazhdueshëm të kushteve të jetës në Rusi dhe numrin masiv të viktimave ruse, raporton abcnews.al
Putini, me një fjalë, është në telashe dhe ai e di këtë. Mjafton të shohësh performancën e tij të pabarabartë gjatë konferencës për shtyp në maratonë për të parë se ai ka humbur rrugën.
Ironikisht, është Putini, dhe jo Perëndimi, ai që duhet të jetë në depresion. Nëse Ukraina mund të ruajë status quo-në, ajo ka fituar. Nëse Rusia nuk mund ta ndryshojë status quo-në në mënyrë të konsiderueshme, ajo ka humbur, shumë më tepër sesa mund të priste.
/abcnews.al
