Magjia e zezë është konsideruar prej kohësh një krim i urryer, i ngjashëm me përdhunimin ose vrasjen.
Kodi i Hamurabit në shekullin e 18-të para Krishtit përmbante detaje të magjisë dhe shumë sisteme mesjetare kishin parametra specifikë për identifikimin, gjykimin dhe ekzekutimin e shtrigave dhe magjistarëve të dyshimtë.
Nga torturat barbare dhe ëmbëlsirat deri te zbulimi i shtrigave, këtu është një listë e testeve që do të kishin treguar ekzistencën e një personi që praktikonte magji të zezë.
- Testi notimit
Njerëzit e akuzuar për magji u tërhoqën zvarrë në një vend që kishte ujë, u zhveshën dhe u hodhën në ujë për të parë nëse personi do të notonte apo jo. Meqenëse shtrigat e shpërfillnin betimin Baptist, mendohej se uji nuk do të lejonte që trupi të fundosej.
Sipas kësaj logjike, një person i pafajshëm do të ishte fundosur si një gur dhe një shtrigë do të kishte dalë në sipërfaqe, raporton abcnews.al.
Viktima zakonisht kishte një litar të lidhur përmes të cilit mund të nxirrej nga uji nëse fundosej, por ata shpesh vdisnin për shkak të mbytjes.
- Lutjet
Në mesjetë, besohej se shtrigat nuk mund të shqiptonin fjalë në librat e shenjtë, kështu që të akuzuarit detyroheshin të recitonin një lutje nga Bibla, pa bërë asnjë gabim.
Nëse personi gabonte, konsiderohej një shtrigë që flet në emër të djallit. Në vitin 1712, metoda u zbatua për Xhejn Uenhamin, një grua e akuzuar për magji. Gjatë gjyqit të shtrigave në Salem, magjistari George Burroughs tha lutjen pa ndërprerje.
Edhe në këtë rast gjesti u konsiderua një mashtrim nga djalli dhe burri u var.
- Testi i prekjes
Testi i prekjes u bazua në faktin se shtrigat reagojnë ndryshe ndaj kontaktit fizik. Nëse nuk bënin asnjë gjest, konsideroheshin të pafajshme, por nëse lëviznin, konsiderohej si një gjest që vërtetonte ekzistencën e forcave okulte.
- Torta e shtrigës
Torta e shtrigës konsiderohej një ëmbëlsirë e mbinatyrshme për të identifikuar shtrigat e dyshimta.
Në rast të sëmundjes ose posedimit misterioz, gjuetarët e shtrigave merrnin një mostër të urinës së viktimës, e përzienin me miell thekre dhe hir. Kjo përzierje më pas iu dha një qeni me shpresën se do të magjepsej dhe do të thoshte emrin e magjistarit, raporton abcnews.al.
- Shenjat e shtrigave
Gjuetarët e shtrigave zhvisheshin dhe të dyshuarit ekzaminoheshin në publik. Ata besonin se kishte shenja në trupin e tyre që kishin lidhje me djallin.
Ato supozohej të mos ndjenin dhimbje në vendin ku kishin “shenjën e djallit”. Edhe defektet më të vogla trupore konsideroheshin shenja okulte, nga nishanet, dhe plagët.
- Magjitë
Kjo praktikë u përdor shpesh në shekullin e 16-të gjatë gjyqit të Alice Samuelit dhe të gjithë familjes së saj.
Gjykatësit i detyruan bashkëshortët të shqiptonin fjalën e mëposhtme për t’i çliruar vajzat nga magjia: “Unë jam një shtrigë, prandaj i kërkoj djallit që të lejojë zonjën Trockmorton të pastrohet nga magjia.”
Këto lloj magjish besohej nga disa se nuk kishin në të vërtetë një efekt por për t’i trembur njerëzit që të mendonin se ata mund të mallkoheshin nga një sëmundje vdekjeprurëse.
Nëse do të identifikohej një shtrigë ose një magjistar, ata do të ekzekutoheshin ose do të digjeshin për së gjalli. Sipas legjendave, ky lloj ekzekutimi u përdor për t’u siguruar që shpirti i magjistarit/shtrigës të digjej në mënyrë që të mos kthehej për të ndjekur të tjerët.
/abcnews.al
