Para blerjes së Olympiacos, Marinakis nuk ishte i njohur edhe në Greqi. E paraqitën si djalin e Marinakisit më të madh, deputet dhe ish-drejtor i përgjithshëm i Olympiacos. Po, Capital Maritime Group i Evangelos po lulëzon.
Por ka pak pronarë të suksesshëm të anijeve në Greqi. Për më tepër, Marinakis ishte vetëm i 8-ti në listën e pronarëve më të pasur të anijeve me një pasuri prej 600 milionë dollarësh.
Sidoqoftë, blerja e Olympiacos ndryshoi gjithçka, në një vend me një numër të madh tifozësh fanatikë, pronari i klubit më të njohur është një status i veçantë.
Pothuajse njëkohësisht me blerjen e klubit, Marinakis u zgjodh kryetar i Superligës greke dhe nënkryetar i Federatës Helenike të Futbollit. Domethënë brenda natës u bë figura më e rëndësishme e futbollit grek, shkruan abcnews.al.
Dhe menjëherë plasën skandale. E para ndodhi në pranverën e vitit 2011. Pas derbit të Athinës, sulmuesi i Panathinaikos, Djibril Cisse është rrahur nga tifozët e Olimpiakosit. Gjatë lojës, një francez me ngjyrë u qëllua me gota plastike të mbushura me birrë dhe banane, ndërsa tribunat brohorisnin fyerje raciste. Pas përfundimit të ndeshjes, Cisse është përballur me Marinakis në tribunë, ku ka shprehur pretendimet e tij. Ai u përgjigj me njëfarë ashpërsie, të cilën Cisse e interpretoi si kërcënim. Gjysmë ore më vonë, Cisse u sulmua.
Avokatët e sulmuesit këmbëngulën se tifozët vepruan me urdhër të Marinakis, i cili u ofendua nga guximi i Cisse. Mbrojtja e presidentit të Olympiacos mohoi gjithçka dhe për pasojë gjykata e shpalli të pafajshëm. Kjo ishte e para nga shumë herë kur Marinakis ia doli t’i shpëtonte falë favorit të gjyqtarëve.
Episodi me Cisse mund të duket i parëndësishëm, veçanërisht duke pasur parasysh që futbollisti në përgjithësi u largua me një frikë dhe disa mavijosje. Skandali tjetër ishte shumë më i madh.
Denoncimi u pasua nga një hetim policor. Policia arrestoi dy presidentë të klubeve të Superligës, Achilleas Beos nga Olympiakos (Volos) dhe Stavros Psomiadis nga Kavala, si dhe 8 funksionarë të tjerë të futbollit. Disa menaxherë u shpallën në kërkim, 68 persona ishin në mesin e të dyshuarve. Midis tyre ishin Marinakis, presidenti i Egaleo, Thomas Mitropoulos, pronari i Levadiakos, Ioannis Kompotis, pronari i Asteros Tripolis, Dimitris Bakos dhe katër gjyqtarë që punuan në ndeshjet e Superligës, shkruan abcnews.al.
Gjyqi, i cili filloi në vitin 2013, zbuloi problemet e thella të futbollit grek. Sipas prokurorisë, nuk bëhej fjalë vetëm për ndeshje individuale me rezultate fikse, të cilat i lejonin të përfshirët të fitonin me baste, por për korrupsion sistematik në përmasa gjigante.
Pjesëmarrësit në konspiracion përcaktuan se cilat klube do të binin nga Superliga, cilat do të ngjiteshin në krye, kush do të luante në garat evropiane. Kampionati nuk u diskutua, Olympiakos ishte kampion i padiskutueshëm i Greqisë që nga viti 2010. Prokurori Stamatos Daskalopoulos tha në gjykatë se ishte i bindur se i gjithë sistemi është ndërtuar nga pronari dhe presidenti i Olympiacos, Evangelis Marinakis, të cilin e akuzoi për dëshmi të rreme, mashtrim, ryshfet, organizim lojërash me kontrata dhe krijim bande kriminale, shkruan abcnews.al.
Si provë kryesore, zyra e prokurorit citoi printimet e bisedave telefonike midis Marinakis dhe vartësve të tij, të cilat ai i kreu duke përdorur karta SIM të punëtorëve emigrantë nga Kina dhe Pakistani. Detajet e këtyre negociatave u shkrinë në mënyrë aktive në mediat greke. Gjyqtari i ndeshjes Olympiacos-Xanthi nuk pranoi të përfshihej në trukimin e ndeshjes dhe prokuroria e shtetit besonte se kishte një lidhje të drejtpërdrejtë mes këtyre fakteve.
Dukej se karriera futbollistike e Marinakis kishte mbaruar. Në vitin 2015, ai u pezullua përkohësisht nga aktivitetet e futbollit, zyrtarisht dha dorëheqjen si president i Olympiacos deri në fund të gjyqit. Madje atij iu desh të paguante edhe një garanci prej 200 mijë eurosh, për të mos pritur gjykimin në arrest.
Por këtë herë, Marinakis i shpëtoi dënimit. Ai mohoi të gjitha akuzat dhe e shpjegoi skandalin si një komplot. Në veçanti, ai kërkoi zëvendësimin e prokurorit Aristidis Coreas me arsyetimin se ai supozohet se mbështet Panathinaikos dhe i përmbahet pikëpamjeve politike të majta (vetë Marinakis nuk i fsheh bindjet e tij të djathta). Sipas Marinakis, kjo ishte në kundërshtim me parimet e paanshmërisë gjatë gjykimit. Dhe ky argument funksionoi pak para fillimit të seancave, prokurori u zëvendësua.
Prokurori i ri publik Panagiotis Poulios hoqi dorë nga akuzat kundër Marinakis dhe në korrik 2015 një panel gjyqtarësh nxorri një vendim të pafajshëm për të gjitha akuzat. Dy gjykata të apelit lanë në fuqi këtë vendim, duke liruar jo vetëm Marinakisin, por të 28 të pandehurit e përfshirë në këtë çështje. Kariopolis, i cili filloi si një hetim masiv për korrupsionin në futbollin grek, përfundoi pa asgjë.
Por ai ka në pronësi dhe Nottingham Forest
Në favor të Marinakis foli edhe përvoja e tij. Ai ka në pronësi dhe klub e famshëm anglez Nottingham Forest që këtë sezon u ngjit në Premier League. Por mbi të gjitha, tifozët dhe zyrtarët britanikë të futbollit u hutuan nga reputacioni i paqartë i Marinakis. Ai u pasua nga një shteg i pafund skandalesh: ryshfet për gjyqtarë, sponsorizime të militantëve neofashistë, trafik heroine, kjo është një listë jo e plotë e asaj për të cilën u akuzua Marinakis në periudha të ndryshme në Greqi. Dhe megjithëse arriti të fitonte të gjitha provat në të gjitha episodet, dyshimet mbetën. Siç thonë në Angli: ku ka tym, ka zjarr. Nuk ka tym pa zjarr. /G.D abcnews.al/
