Nga Anders Fogh Rasmussen, Politico
“Sot kemi mbyllur një nga kapitujt më të përgjakshëm dhe më të errët në historinë europiane. Sot kemi hapur një kapitull të ri. Europa po hap krahët. Në liri. Në prosperitet. Dhe në paqe.
Është një moment vërtet krenar për Bashkimin Europian. Është një triumf për lirinë dhe demokracinë.”
21 vite më pare, i thashë këto fjalë një grupi gazetarësh të mbledhur në Kopenhagë. Sapo kisha marrë kryesimin e samitit të Këshillit Europian në të cilin liderët europianë ranë dakord të ftonin vendet e Europës Qendrore dhe Lindore për t’iu bashkuar BE-së.
Nuk ishte një vendim që e morëm lehtë, por në fund të gjithë ne të mbledhur atë ditë e mirëpritëm momentin historik me të cilin u përballëm.
Ne pamë se pavarësisht sfidave, zgjerimi i BE-së drejt lindjes ishte mënyra më e mirë për të ofruar siguri dhe prosperitet në kontinentin tonë. Është një vendim që është nderuar nga historia.
Këtë javë, gjenerata e fundit e liderëve europianë po përballet me momentin e tyre historik. Dhe ndërsa mblidhen në Bruksel, ata duhet të pranojnë se paqja dhe stabiliteti i qëndrueshëm mbështetet te Ukraina, raporton abcnews.al.
Në vitin 2002, shumë argumentuan me forcë kundër zgjerimit të bllokut. Ata thanë se zgjerimi në 10 vende të reja anëtare do të çonte në kaos, se anëtarët e rinj ishin shumë të varfër për t’u integruar dhe se institucionet do të bëheshin të paqeverisshme.
Përkundrazi, në fakt, zgjerimi mbetet politika e jashtme më e suksesshme e BE-së, pasi ndihmoi në vendosjen dhe forcimin e demokracisë në të gjithë kontinentin tonë, për të sjellë stabilitet në krahun lindor dhe për të nxitur një bum ekonomik.
Tani, dy dekada më vonë, përballë një Rusie gjithnjë e më autokratike dhe militariste, a ka dikush që mund të argumentojë me besueshmëri se vendet e Europës Qendrore dhe Lindore, ose vetë BE-ja, do të kishin qenë më mirë pa këtë zgjerim?
Kërcënimi i vetos së kryeministrit hungarez Viktor Orban duket se do të shtyjë vendimin për hapjen e negociatave me Ukrainën, në kundërshtim me rekomandimet e muajit të kaluar nga Komisioni Europian si dhe me shumicën dërrmuese të liderëve.
Nën udhëheqjen e presidentit ukrainas Volodymyr Zelensky, Kievi ka shkuar shumë përtej kushteve të përcaktuara për hapjen e negociatave të anëtarësimit. Dhe ukrainasit i kanë menaxhuar të gjitha këto në një kohë lufte, raporton abcnews.al.
Kjo sepse si Zelensky ashtu edhe populli i Ukrainës e kanë të qartë se e ardhmja e tyre qëndron në zemër të Europës.
Dhjetë vjet më parë, demonstruesit dolën në rrugët e Kievit duke mbajtur flamujt e BE-së, duke protestuar kundër korrupsionit dhe duke bërë thirrje për t’i dhënë fund ndikimit malinj të Rusisë.
Ukrainasit kanë luftuar tani jo vetëm për vendin e tyre, por për vlerat themelore europiane të lirisë dhe demokracisë për gati dy vjet. Ata po i tregojnë një kontinenti të tërë se çfarë do të thotë të jesh europian. Ata po tregojnë vullnetin për të luftuar dhe na takon ne të ofrojmë një të ardhme për të cilën ia vlen të luftojmë.
Anëtarësimi i Ukrainës në BE nuk është një akt bamirësie. Ashtu si me zgjerimin në Europën Qendrore dhe Lindore, anëtarësimi i Ukrainës do të zgjeronte shumë bazën industriale dhe tregun e vetëm të Europës.
Ukraina në BE, dhe përfundimisht NATO, mund të jenë gjithashtu gurthemeli i arkitekturës së re të sigurisë europiane. Nëse Ukraina lihet në një zonë gri midis Rusisë dhe BE-së, kjo do të thotë shkatërrim dhe paqëndrueshmëri e vazhdueshme.
Të qetësosh presidentin rus Vladimir Putin nënkupton sërish konflikte të pafundme në kontinentin tonë. Kjo është arsyeja pse liderët e BE-së duhet ta marrin në konsideratë blofin e Orban.
21 vite më parë, thashë se vendimi për të mirëpritur 10 vende të reja në bllokun tonë mbylli një kapitull të errët në historinë e Evropës, atë të luftës dhe ndarjes. Realiteti është se kjo luftë nuk përfundon kurrë.
Pasi mbështetet në përgatitjen e çdo brezi për t’u ngritur për lirinë dhe demokracinë kur janë në rrezik. Mbi liderët që kanë vizionin të përqendrohen në vlerat dhe interesat tona strategjike dhe të mos dalin nga binarët nga kalkulimet politike apo interesat afatshkurtra, raporton abcnews.al.
Kjo është ajo me të cilën Këshilli Europian duhet të përballet këtë javë.
Ukraina nuk do të bashkohet me bllokun tonë brenda natës. Por duke hapur negociatat e anëtarësimit, liderët e BE-së mund t’i dërgojnë një mesazh të qartë dhe të qartë Putinit: E ardhmja e Ukrainës është në zemër të Europës. Rrotat janë tani në lëvizje dhe nuk mund të bëni asgjë për t’i ndaluar ato.
Nëse ata kanë guximin ta bëjnë këtë, ky do të jetë gjithashtu një vendim historik.
Anders Fogh Rasmussen është themeluesi dhe kryetari i Rasmussen Global dhe aktualisht po punon me Zyrën e Presidentit të Ukrainës për çështjet e sigurisë.
Ai ka shërbyer si sekretar i përgjithshëm i NATO-s (2009-2014) dhe kryeministër i Danimarkës (2001-2009).
/abcnews.al
