Zgjedhjet presidenciale në Rusi në mars nuk do të jenë aspak zgjedhje, në kuptimin e një gare të vërtetë konkurruese. Çdo votues rus e di paraprakisht se presidenti Vladimir Putin do të fitojë. Megjithatë, këto zgjedhje do të hedhin dritë mbi katër aspekte të sistemit politik të vendit: konfuzionin, persekutimin, vulgaritetin dhe teoritë e konspiracionit.
Një mandat tjetër presidencial gjashtëvjeçar do të nënkuptojë se deri në vitin 2030, nëse ai është ende gjallë dhe në detyrë, Putini do të ketë udhëhequr Rusinë për 30 vjet, më shumë se sundimi i diktatorit Joseph Stalin 1924-1953.
Por qëllimi i zgjedhjeve nuk është thjesht të provojë se Putini, i cili mbushi 71 vjeç në tetor, është në kontroll të plotë, apo edhe të legjitimojë tentativën për luftë në Ukrainë.
Duke i bërë rusët të marrin pjesë në një votim, rezultati i të cilit është i dukshëm, aparati i pushtetit synon të tregojë se autokracia e Putinit bazohet në pëlqimin ose, më mirë, në mbështetjen aktive të popullit.
Ashtu si në epokën sovjetike, kjo mbështetje shpesh merr formën e lajkave skllavërore të liderit.
Heydar Aliyev, ish presidenti i ndjerë i Azerbajxhanit, mori lëvdata të shumta në vitin 1981 duke lavdëruar mbrojtësin e tij Leonid Brezhnev, udhëheqësin sovjetik, 13 herë në 15 minuta në një kongres të Partisë Komuniste.
Në mënyrë të ngjashme, kur Putin shpalli kandidaturën e tij për rizgjedhje në dhjetor, Vyacheslav Volodin, kryetari i parlamentit rus, tha: “Putin ka cilësi unike si humanizmi, integriteti, mirësia dhe, natyrisht, produktiviteti”.
Së bashku me shpifjet vjen edhe shtypja. Shembulli më i njohur është Alexei Navalny, aktivisti i burgosur kundër korrupsionit i cili u zhduk nga publiku për disa javë në fund të vitit të kaluar përpara se të rishfaqej në një koloni penale mbi Rrethin Arktik dhe më në fund të premten ai u gjet i vdekur.
Në dhjetor, Viktor Pivovarov, një prift ortodoks 86-vjeçar, u akuzua për shpifje ndaj forcave të armatosura. Një muaj më parë, Alexandra Skochilenko, një artiste nga Shën Petersburg, u dënua me shtatë vjet burg për protestë kundër luftës në Ukrainë.
Në Rusinë cariste, dhe për pjesën më të madhe të periudhës sovjetike, censura dhe puritanizmi ishin rregullata bazë të ditës edhe pse, në disa nga librat që lexonte, Stalini përdorte epitete të tilla si ‘bastard’, ‘plak’ dhe ‘i dëshpëruar’.
Putin vendosi tonin e ri në vitin 1999, pak para se të merrte presidencën, kur u zotua të shkatërronte rebelët çeçenë.
Maria Zakharova, një zëdhënëse e ministrisë së jashtme të Putinit, shkoi edhe më tej në vitin 2020 kur postoi në Facebook një foto të presidentit serb Aleksandar Vuçiç në Shtëpinë e Bardhë dhe, poshtë saj, një imazh të këmbëve të aktores Sharon Stone nga filmi Basic Instinct.
Së fundi, Rusia e Putinit është plot me teori konspirative, disa të ngulitura në kulturën popullore dhe të tjera të promovuara nga autoritetet. Një nga më të çuditshmit u prezantua vitin e kaluar nga Nikolai Patrushev, sekretari i vijës së ashpër të Këshillit të Sigurisë Ruse të Putinit.
Ai argumentoi se SHBA-të kërkonin humbjen e Rusisë në Ukrainë, sepse amerikanët kishin frikë nga një shpërthim i supervullkanit Yelloëstone Caldera në Ëyoming dhe do të përpiqeshin të vendoseshin në Europën Lindore dhe Siberi.
Një tjetër teori konspirative përfshin “miliardin e artë”, idenë se elitat perëndimore duan të marrin kontrollin e burimeve të botës, duke përfshirë edhe ato të Rusisë. Kjo teori u shfaq pak para rënies së Bashkimit Sovjetik në vitin 1991, por vetë Putini i është referuar asaj në fjalime publike.
Emëruesi i përbashkët në të gjitha këto koncepte është pretendimi se Perëndimi dëshiron të shpërbëjë Rusinë si një vend.
Kjo sigurisht nuk është politikë zyrtare perëndimore. Por disa me konservatorë në SHBA dhe Europën Qendrore dhe Lindore parashikojnë shpërbërjen e Rusisë, akti i tretë, thonë ata, i një procesi që filloi me rënien e perandorisë cariste në 1917 dhe rënien e Bashkimit Sovjetik në 1991.
Parashikime të tilla janë ogurzi në sytë e rusëve, sepse ato bazohen deri diku në një lëvizje, aktive në Poloni midis dy luftërave botërore, e njohur si “prometeanizëm”. Ky projekt synonte të minonte fuqinë e Moskës duke mbrojtur pavarësinë e etnive jo-ruse.
Por jo çdo veçori e kulturës politike të Rusisë ka për qëllim ruajtjen e pushtetit. Në vitin 2011, një tabloid i Moskës publikoi një foto të Lyudmila Putin, gruaja e presidentit në atë kohë, me mbishkrimin “burri im është një vampir”.
/abcnews.al
