Nga Mark Galeotti, Al jazeera
Më 11 janar, ministria ruse e mbrojtjes njoftoi se shefi i Shtabit të Përgjithshëm Valery Gerasimov do të udhëheqë forcat ruse që luftojnë në Ukrainë. Gjenerali Sergei Surovikin, i cili ishte emëruar në të njëjtën pozitë vetëm tre muaj më parë,tashmë mori postin e zëvendësit të Gerasimov.
Riorganizimi ndezi spekulime rreth zhgënjimit në Kremlin me mungesën e përparimit në fushën e betejës. Ironikisht, Surovikin ishte i njohur nga luftëtarët rusë dhe ukrainas si një nga komandantët më kompetentë të Moskës.
Ai e konsideroi izolimin e Khersonit si një kauzë të humbur dhe arriti të bindte presidentin Vladimir Putin që të hiqte dorë. Kjo përkundër faktit se presidenti donte që qyteti të mbetej nën kontrollin rus, raporton abcnews.al
Po ai u përqëndrua në një pikë tjetër të konfliktit: në qytetin e Bakhmut. Ai krijoi të ashtuquajturat “linjat e mbrojtjes Surovikin” në jug dhe përgatiti terrenin për fluksin e rezervistëve të mobilizuar. Ai gjithashtu mbikëqyri bombardimet e pamëshirshme të infrastrukturës energjetike dhe ujore të Ukrainës, një fushatë sa politike aq edhe ekonomike, që synonte të demoralizonte popullsinë, të detyronte një devijim të burimeve dhe ndoshta të rriste numrin e refugjatëve që mbërrijnë në Europë.
Në të vërtetë, ai dukej relativisht kompetent. Megjithatë, kjo nuk ishte e mjaftueshme për Putinin. Qasja e kujdesshme e Surovikin nuk po sillte fitoren në fushën e betejës dhe as ukrainasit nuk po e humbnin vullnetin e tyre për të rezistuar.
Karta e fundit duket se ka qenë sulmi me raketa ukrainase në një kazermë jashtë Makiivka natën e Vitit të Ri, në të cilin mund të jenë vrarë qindra rezervistë rusë. Nuk ishte përgjegjësi e drejtpërdrejtë e Surovikin-it, përkundrazi ishte më shumë një simptomë e paaftësisë nga ana e një trupi oficerësh rus që nuk ia dolën të shkatërronin artelerinë ukrainase.
Megjithatë, Putini donte një kok turku dhe Surovikin ishte ai. Në shumë mënyra, ky episod ilustron shkallën në të cilën luftimet ruse po përkufizohen dhe shtrembërohen nga politika.
I gjithë sistemi politik i Putinit është qëllimisht konkurrues dhe madje kanibalist.
Individët dhe institucionet inkurajohen të konfliktohen, sepse kjo i mundëson Putinit të ushtrojë rolin e “liderit të madh”. Secili duhet të kërkojë favorin e tij dhe ai mund të zgjedhë kë të shpërblejë dhe kë të ndëshkojë, për të ruajtur pushtetin e tij.
Ajo që mund të funksionojë në politikë, megjithatë, po rezulton shumë më jofunksionale kur përkthehet në fushën e betejës.
Surovikin iu dha titulli i komandantit të forcave të përbashkëta, por Putini nuk i dha kurrë mbështetjen e nevojshme politike për ta lejuar atë të përdorte të gjithë elementët e ndryshëm nën komandën e tij si një forcë e vetme, raporton abcnews.al.
Në veçanti, ai nuk kishte kontroll mbi trupat e Ramzan Kadyrov dhe, mbi të gjitha, ushtrinë mercenare Ëagner nën biznesmenin Yevgeny Prigozhin.
Kjo minoi çdo mundësi që Surovikin të ishte në gjendje të fitonte në fushën e betejës.
Për këtë, ai duhej të paguante çmimin, sepse një aspekt i dytë i Putinizmit, i cili është dëshmuar kaq problematik, vë një theks mbi “udhëheqësin heroik” nëse është aq i aftë për ta kthyer menjëherë një problem në një triumf.
I inkurajuar nga rrethimi i tij i miqve dhe po, Putin duket se e ka bindur veten se ai është një udhëheqës transformues i menjëhershëm.
Sa më shumë stres të jetë Putini, aq më joreale janë pritshmëritë e tij. Javën e kaluar, për shembull, ministri besnik i industrisë Denis Manturov u kritikua publikisht për vonesa në prodhimin vendas të avionëve.
Ndërsa Manturov u përpoq të shpjegonte sfidat e tmerrshme praktike, veçanërisht tani që Rusia është e sanksionuar dhe mohuar teknologjia dhe investimet perëndimore dhe nuk mund të blejë disa pjesë nga Ukraina, Putini i ndërpreu fjalën: “A nuk i kupton rrethanat në të cilat jetojmë? Duhet të bëhet brenda një muaji, jo më vonë.”
Po kështu, Putini, i cili nuk ka përvojë domethënëse ushtarake dhe pak sens për kompleksitetin e luftës moderne duket se ka pasur pritshmëri jorealiste nga Surovikin.
Përgjigja e tij, si zakonisht, nuk është të njohë shkallën e sfidës, por të fajësojë dikë.
Edhe pse vija zyrtare është se ky nuk ishte një ulje e Surovikin-it, thjesht një njohje se shkalla në rritje e rolit kërkonte një komandant më të lartë, ironia është se ky është në fakt një ulje në detyrë jo vetëm për të, por edhe për Gerasimov.
Prej kohësh ka qenë e qartë se rusët planifikojnë të nisin ofensiva të reja në fillim të këtij viti, duke përdorur 150,000 rezervistë të mobilizuar që po përgatiteshin prapa linjave, raporton abcnews.al.
Kjo është një forcë thelbësore, por duke qenë se edhe ukrainasit janë rigrupuar, të armatosur me furnizime të reja të armëve perëndimore, shanset që rusët të jenë në gjendje të bëjnë fitime të qëndrueshme dhe të konsiderueshme janë të ulëta.
Karriera e Gerasimov tani me sa duket varet nga frika për të përmbushur shpresat e mëdha të Putinit, kështu që tundimi i tij mund të jetë përshkallëzimi. Megjithëse ekziston frika se Putini mund të përdorë armë taktike bërthamore, edhe pse duket si diçka e pamundur.
Është më e kuptueshme që Moska do të përpiqet të bëjë presion ndaj Presidentit të Bjellorusisë Aleksandër Lukashenko për t’iu bashkuar luftës. Megjithatë, këto janë në thelb vendime politike mbi nivelin e pagës së Gerasimov. Lukashenko është qartësisht shumë ngurrues për t’u përfshirë drejtpërdrejt.
Sa i përket një mobilizimi të ri ose vendosjes së rekrutëve, të cilët, deri më tani, kryesisht nuk kanë luftuar, këto masa do të ishin jashtëzakonisht të papërshtatshme në vend.
Por Putin është gjithashtu i vetëdijshëm për rreziqet e mundshme për një regjim, legjitimiteti i të cilit është në rënie. Po kështu, megjithëse emërimi i Gerasimov u paralajmërua gjithashtu si një mënyrë për të përmirësuar koordinimin, nëse Putini nuk është i gatshëm të vendosë ligjin me Kadyrov ose Prigozhin, asgjë nuk do të ndryshojë në terren.
Prigozhin e ka bërë tashmë të qartë përbuzjen e tij për Gerasimov, pa asnjë reagim nga Kremlini.
Kështu, Gerasimov është oficeri i fundit dhe i profilit më të lartë që i është dhënë një detyrë që nuk mund ta arrijë nëse Putini nuk është i gatshëm të ndërmarrë një rrezik politik dhe t’i sigurojë atij mbështetjen e nevojshme.
Për sa kohë që lideri rus nuk është i gatshëm të mbështesë gjeneralët e tij, është e vështirë të shihet se si Gerasimov mund të ketë sukses. Megjithatë, ai është oficeri i lartë në ushtrinë ruse dhe Surovikin ishte pasardhësi i tij më i mundshëm.
Nëse dhe kur ai gjithashtu dështon, do të jetë edhe më e vështirë për njerëzit që të mos bëjnë përgjegjës në fund komandantin e përgjithshëm, Vladimir Putinin.
/abcnews.al
