Nga Mark Galeotti, CNN
Kur perëndimorët diskutojnë se konflikti në Ukrainë po bëhet një “luftë e përjetshme”, ata e kanë cilësuar si diçka me pasoja negative. Për presidentin rus Vladimir Putin, megjithatë, ka të ngjarë të jetë një qëllim.
Javën e kaluar, Putin e bëri datën 30 shtator një festë zyrtare: Dita e Ribashkimit të rajoneve të aneksuara me Federatën Ruse.
Shënimi i një-vjetorit të aneksimit të rajoneve të Ukrainës Donetsk, Luhansk, Kherson dhe Zaporizhzhia, edhe pse shumica nuk ishin as nën kontrollin rus në atë kohë i dha një mundësi Putinit që të përmendte një nga obsesionet e tij aktuale: që kjo është një luftë “për Atdheun, për sovranitetin, vlerat shpirtërore, bashkimin dhe fitoren tonë”.
Në fjalimin e tij në paradën e Ditës së Fitores 2023, Putin tha se “një luftë e vërtetë është nisur kundër atdheut tonë”. Ai ngriti spektrin e Luftës së Madhe Patriotike, si e përshkruajnë rusët Luftën e Dytë Botërore dhe paralajmëroi se “civilizimi është përsëri në një pikë kthese vendimtare” sepse elitat globaliste perëndimore ishin të vendosura të shkatërroninRusinë.
Nga njëra anë, kjo mund të merret si një alibi apokaliptike për dështimin relativ të të ashtuquajturit “operacion special ushtarak” të tij në Ukrainë, në të cilin ai që duhej të ishte një operacion i shpejtë për të imponuar një regjim kukull, në vend të kësaj u bë një luftë e përgjakshme.
Megjithatë është më shumë se kaq. Kur Putin flet për këtë si një nga “betejat vendimtare për fatin e Atdheut tonë”, siç bëri në paradën e Ditës së Fitores të këtij viti, ai gjithashtu duket se po flet nga zemra dhe për regjimin e tij. Ai nuk po ofronte asnjë vizion të qartë për të ardhmen, madje as ndonjë shpresë të vërtetë, vetëm mesazhin se kombi ishte në një luftë ekzistenciale me një Perëndim armiqësor pa një fund të vërtetë në horizont.
Kjo tingëllon si një perspektivë e zymtë, por nga këndvështrimi i Putinit ajo ka gjithashtu virtytet e saj të qarta. Sigurisht, lufta është një katastrofë për Rusinë. Burimet e qeverisë amerikane sugjerojnë se Rusia mund të ketë regjistruar120,000 të vrarë dhe 170,000-180,000 trupa të plagosur, raporton abcnews.al.
Dhimbjet ekonomike do të duhen vite për t’u shëruar edhe kur të arrihet paqja dhe të hiqen sanksionet. Por ekziston gjithashtu një mundësi. Ndërsa lufta e përjetshme bëhet parimi organizues i “putinizmit “, ajo justifikon madje kërkon ashpërsimin e represionit që Putinit i duhet për të mbajtur kontrollin e tij mbi kombin.
Edhe një fjalë e vogël shndërrohet në tradhti dhe zhvendosja masive e burimeve në sektorin e mbrojtjes bëhet një domosdoshmëri. Buxheti i fundit parashikon që shpenzimet ushtarake të rriten me gati 70% vitin e ardhshëm, në një nivel rreth trefishi i shpenzimeve të kombinuara për shëndetësinë, arsimin dhe mbrojtjen e mjedisit.
Kundërofensiva ukrainase ka thyer vijën e parë mbrojtëse ruse në rajonin jugor të Zaporizhzhia dhe tashmë ka goditur disa defekte lokale në të dytën, raporton abcnews.al.
Shpresa e Kievit është se nëse nuk mund t’i ndajë forcat pushtuese në dysh, të paktën do të arrijë aq larg sa të jetë në gjendje të bombardojë lidhjet “urë tokësore” rrugore dhe hekurudhore që lidhin Krimenë me kontinentin rus.
Në fund të fundit, është një gjë të imagjinohet një fitore ushtarake ukrainase në kurrizin e vendosmërisë së ushtarëve të saj dhe epërsisë së pajisjeve të siguruara nga perëndimi.
Megjithatë, ekziston një hendek i vërtetë midis kësaj dhe një paqeje të qëndrueshme. Edhe nëse çdo ushtar rus shtyhet nga Ukraina, gjë që do të kërkonte disa veprime atëherë kjo thjesht e zhvendos vijën e frontit në kufirin kombëtar.
Rusia do të jetë ende në gjendje të rindërtojë forcat e saj, të lëshojë dronë dhe raketa në qytetet ukrainase dhe të bëjë çfarë të mundet për të penguar rindërtimin.
Ndërkohë, ndërsa mënyra se si Putin menaxhoi kryengritjen e korrikut nga shefi i Wagner-it, Yevgeny Prigozhin dhe ushtria e tij mercenare, ka shkaktuar pasiguri tek elita nëse ai e ka humbur aftësinë e tij në menaxhimin e sistemit, vdekja e mëvonshme e parakohshme dhe e dyshimtë e Prigozhin u pa si një paralajmërim i ashpër për të tjerët për ta sfiduar atë.
Sanksionet kanë një efekt real në prodhimin e mbrojtjes ruse, por nuk mund të parandalojnë përshkallëzimin e tij, as ekonomia nuk po përballet me kolaps. Viktimat nuk duket se po i pengojnë rusët të dalin vullnetarë për të luftuar, aq sa Shtabi i Përgjithshëm thotë se nuk planifikon një mobilizim tjetër rezervistësh.
Asnjë luftë nuk zgjat përgjithmonë, por paqja është ende në horizont.
/abcnews.al
