Igor Sehin, shefi ekzekutiv i kompanisë shtetërore të naftës Rosneft dhe një nga aleatët më të ngushtë të Presidentit Vladimir Putin, kritikoi normat e larta të interesit si dhe dështimin e supozuar të bankës qendrore për një sistem pagesash ndërkufitare për të ndihmuar bizneset të përballen me sanksionet aktuale.
Tensionet midis gardës së vjetër të Putinit dhe ish-agjentëve të shërbimit sekret dhe teknokratëve që drejtojnë politikën ekonomike nuk janë asgjë e re. Fakti që konfrontimet bëhen publike, kur vendi është në një krizë të përhershme në prag të zgjedhjeve presidenciale në 2024, rrit pasigurinë në politikën ekonomike.
Ekonomistja ruse Alexandra Prokopenko vëren se Rusia ka qenë de fakto në një gjendje krize të vazhdueshme për 15 vjet.
Ndikimi i krizës financiare globale të vitit 2008 u pasua nga rënia e çmimeve të mallrave në vitet 2014-2015. Sanksionet e para perëndimore goditën Rusinë në vitin 2014, pas aneksimit të Krimesë, raporton abcnews.al.
Vendi më pas pagoi një çmim të rëndë gjatë pandemisë, përpara se të goditej nga një raund tjetër sanksionesh të ashpra pas pushtimit të Ukrainës shkurtin e kaluar.
Prandaj nuk është për t’u habitur që perfomanca e vendit ka qenë e ulët për një kohë të gjatë, kur në vitin 2008 PBB-ja e tij për frymë ishte 11% më e lartë se ajo e Polonisë dhe 26% nga Turqia, sipas Bankës Botërore, por në vitin 2022 ishte përkatësisht 35% dhe 32% më e ulët.
Për 24 vjet si njeriu i fortë i Rusisë, Putin e mbajti ekonominë në duart e teknokratëve racionalë. Natyrisht, ai ka lejuar ish-kolegët e tij nga shërbimet e sigurisë të rrisin ndikimin dhe pasurinë e tyre duke marrë nën kontroll kompanitë më të mëdha të vendit.
Ekonomisti Anton Siluanov është ministër i financave që nga viti 2011. Elvira Nabiulina, guvernatorja e Bankës së Rusisë, u emërua në vitin 2013 pas një mandati si ministre e zhvillimit ekonomik.
Një tjetër teknokrat, i cili konsiderohet liberal, është Herman Gref, CEO i Sberbank, grupi më i madh bankar i Rusisë, në detyrë që nga viti 2007. Si ministria e financave ashtu edhe banka qendrore ndjekin udhëzimet globale të disiplinës fiskale.
Megjithatë, krizat e njëpasnjëshme kanë tronditur ekonominë. Fondi po financon deficitin buxhetor, i cili është fryrë nga shpenzimet më të larta të mbrojtjes dhe fondet e tij që nga korriku i vitit të kaluar janë tkurrur me 65 miliardë dollarë, në 145 miliardë dollarë.
Dhe pavarësia e bankës qendrore nuk është veçse një kujtim, pasi ajo u detyrua të ndërhyjë dhe të rrisë normat e interesit me nxitim, si në gusht. Rubla po zhvlerësohet për shkak të politikave të Kremlinit.
Dhe qeveria madje ka shpikur konceptin e tatimeve “vullnetare”, duke i detyruar në mënyrë efektive kompanitë e mëdha të japin kontribute të paplanifikuara në buxhetin e shtetit, raporton abcnews.al.
Putin e parashikoi këtë. Në fund të vitit 2014, pasi kishte aneksuar Krimenë, ai u kërkoi ministrave të tij që të improvizonin ad hoc për të trajtuar “manualisht” çdo krizë që mund të lindte.
Megjithatë, në vitet e mëvonshme, ai ishte i lumtur t’i lejonte teknokratët të zbatonin parimet ekonomike të ndjekura më parë. Pas zgjedhjeve të 17 marsit do të duhet të merren vendime të rëndësishme politike, siç është metoda e financimit të deficitit fiskal, i cili vlerësohet nga FMN në 2.5% të PBB-së në 2024, me çmimet e naftës që pritet të bien në nivelet e janarit 2021.
/abcnews.al
Igor Sehin, shefi ekzekutiv i kompanisë shtetërore të naftës Rosneft dhe një nga aleatët më të ngushtë të Presidentit Vladimir Putin, kritikoi normat e larta të interesit si dhe dështimin e supozuar të bankës qendrore për një sistem pagesash ndërkufitare për të ndihmuar bizneset të përballen me sanksionet aktuale.
Tensionet midis gardës së vjetër të Putinit dhe ish-agjentëve të shërbimit sekret dhe teknokratëve që drejtojnë politikën ekonomike nuk janë asgjë e re.
Fakti që konfrontimet bëhen publike, kur vendi është në një krizë të përhershme në prag të zgjedhjeve presidenciale në 2024, rrit pasigurinë në politikën ekonomike.
Ekonomistja ruse Alexandra Prokopenko vëren se Rusia ka qenë de fakto në një gjendje krize të vazhdueshme për 15 vjet.
Ndikimi i krizës financiare globale të vitit 2008 u pasua nga rënia e çmimeve të mallrave në vitet 2014-2015. Sanksionet e para perëndimore goditën Rusinë në vitin 2014, pas aneksimit të Krimesë.
Vendi më pas pagoi një çmim të rëndë gjatë pandemisë, përpara se të goditej nga një raund tjetër sanksionesh të ashpra pas pushtimit të Ukrainës shkurtin e kaluar.
Prandaj nuk është për t’u habitur që perfomanca e vendit ka qenë e ulët për një kohë të gjatë, kur në vitin 2008 PBB-ja e tij për frymë ishte 11% më e lartë se ajo e Polonisë dhe 26% nga Turqia, sipas Bankës Botërore, por në vitin 2022 ishte përkatësisht 35% dhe 32% më e ulët.
Për 24 vjet si njeriu i fortë i Rusisë, Putin e mbajti ekonominë në duart e teknokratëve racionalë. Natyrisht, ai ka lejuar ish-kolegët e tij nga shërbimet e sigurisë të rrisin ndikimin dhe pasurinë e tyre duke marrë nën kontroll kompanitë më të mëdha të vendit.
Ekonomisti Anton Siluanov është ministër i financave që nga viti 2011. Elvira Nabiulina, guvernatorja e Bankës së Rusisë, u emërua në vitin 2013 pas një mandati si ministre e zhvillimit ekonomik.
Një tjetër teknokrat, i cili konsiderohet liberal, është Herman Gref, CEO i Sberbank, grupi më i madh bankar i Rusisë, në detyrë që nga viti 2007.
Si ministria e financave ashtu edhe banka qendrore ndjekin udhëzimet globale të disiplinës fiskale.
Megjithatë, krizat e njëpasnjëshme kanë tronditur ekonominë. Fondi po financon deficitin buxhetor, i cili është fryrë nga shpenzimet më të larta të mbrojtjes dhe fondet e tij që nga korriku i vitit të kaluar janë tkurrur me 65 miliardë dollarë, në 145 miliardë dollarë.
Dhe pavarësia e bankës qendrore nuk është veçse një kujtim, pasi ajo u detyrua të ndërhyjë dhe të rrisë normat e interesit me nxitim, si në gusht. Rubla po zhvlerësohet për shkak të politikave të Kremlinit.
Dhe qeveria madje ka shpikur konceptin e tatimeve “vullnetare”, duke i detyruar në mënyrë efektive kompanitë e mëdha të japin kontribute të paplanifikuara në buxhetin e shtetit.
Putin e parashikoi këtë. Në fund të vitit 2014, pasi kishte aneksuar Krimenë, ai u kërkoi ministrave të tij që të improvizonin ad hoc për të trajtuar “manualisht” çdo krizë që mund të lindte.
Megjithatë, në vitet e mëvonshme, ai ishte i lumtur t’i lejonte teknokratët të zbatonin parimet ekonomike të ndjekura më parë. Pas zgjedhjeve të 17 marsit do të duhet të merren vendime të rëndësishme politike, siç është metoda e financimit të deficitit fiskal, i cili vlerësohet nga FMN në 2.5% të PBB-së në 2024, me çmimet e naftës që pritet të bien në nivelet e janarit 2021.
