Pablo Escobar ishte një nga bosët më famëkeq të drogës në botë. Me bazë në Medellin, Kolumbi, mbretërimi brutal i Escobar mbi industrinë e paligjshme të kokainës shkaktoi mijëra viktima në vend.
Goditjet e tij të pamëshirshme ndaj gjyqtarëve, zyrtarëve të qeverisë dhe policisë ishin të shpejta dhe vdekjeprurëse. Ai madje kaloi një periudhë në një burg të pasur, të quajtur Katedralja, të cilin ai e ndërtoi vetë.
Por Escobar bëri shumë armiq.
Njëri prej tyre ishte Fidel Castano, një zot rival i drogës, i cili ishte ndoshta edhe më brutal se vetë Escobar. Momenti më kulminant për Castanon ndodhi kur Escobar vrau dy anëtarë të shquar të kartelit të tij – Fernando Galeano dhe Gerardo Moncada ndërsa ata vizituan Escobarin në La Catedral.
Castano ishte planifikuar të ishte në atë takim, por ai nuk pranoi të shkonte.
Ky vendim i shpëtoi jetën dhe e ktheu atë në një udhëheqës paraushtarak.
Qeveria mbylli një sy ndaj aktiviteteteve të Escobar deri në vrasjet e Galeano dhe Moncada. Mbreti i drogës i vrau ata të dy ndërsa qëndronte në burgun e tij luksoz. Por në vend që të përballej me qeverinë, Escobar u largua nga burgu i tij në korrtik të 1992, raporton abcnews.al.
I lodhur me mënyrën se si Escobar po shkatërronte gjithçka, ata ndërtuan kartelet e drogës, Castano vendosi të drejtonte çdo gjë. Ai organizoi Los Pepes, ose “Perseguidos por Pablos Escobar”, që përkthehet në Njerëzit e Persekutuar nga Pablo Escobar.
Los Pepes mori fonde nga karteli Cartel, rivali kryesor i organizatës së Escobar. CIA dhe qeveria ameriakne madje ndihmuan Los Pepes të përpiqej të gjurmonte Escobar duke u mbështetur në përpjekjet e Castanos për mbledhjen e informacioneve të inteligjencës. Castano hapi një zyrë në Medellin ku njerëzit vinin dhe jepnin informacione rreth aktiviteteve të Escobar.
Edhe pse i trilluar, seriali i Netflix Narcos luan me dinamikën e Castanos kundër Escobar. Los Pepes kishte armë, bomba, municione dhe sigurisht ata ishin të motivuar për të rrëzuar Escobarin.
Çdo boshllëk i pushtetit në kartelet kolumbiane do t’u jepte njerëzve një shans për t’u ngritur në këmbë. Udhëheqja e një karteli mund të vlejë miliarda dollarë.
Los Pepes ishin më shumë një organizatë terroriste sesa një grup paraushtarak.
Për sa kohë që interesat e Escobar ishin të penguara ose të kufizuara, grupit nuk i interesonte dëmi kolateral. Anëtarët e Los Pepes i kishin gjërat në kontroll. Në shkurt 1993, CIA u ankua se forcat qeveritare në Kolumbi po ndanin informacione me Los Pepes.
Grupi, nga ana tjetër, e përdori inteligjencën për të kryer një sërë sulmesh me bombë si hakmarrje ndaj sulmeve me bomba të vetë Escobar. Për shkak se Escobar kishte kontakte me qeveritarë, zyrtarët kolumbianë mbështeteshin në mënyrë të vazhdueshme tek Los Pepes si një organizatë jashtëligjore për të vendosur drejtësi pa zbatimin e ligjit.
Pati disa atentate për vrasjen e Escobar. Më e afërta ishte vendosja e një bombë në makinë, e cila për pak vrau fëmijët e tij. Manuela Escobar, vajza e tij vuante nga shurdhim i pjesshëm për shkak të shpërthimit. Atentati kishte në shënjestër gjithashtu avokatët e Escobar-it, mbështetësit dhe këdo afër zotit të drogës, raporton abcnews.al.
Përfundimisht, Los Pepes e detyroi Escobarin të fshihej. Ai jetonte në Los Olivos, një shtëpi e klasës së mesme në Medellin, në dhjetor 1993 kur inteligjenca kolumbiane përgjoi një telefonatë nga mbreti i drogës me djalin e tij, Juan Pablo Escobar.
Policia kolumbiane, si pjesë e grupit të njohur si Blloku i Kërkimit, mbërriti në shtëpinë ku jetonte Escobar. Në një skenë që të kujton një film të Hollivudit, bosi i drogës vrapoi nëpër çatitë në Los Olivos. Policia e tejkaloi atë dhe truprojën e tij dhe Escobar nuk mundi të ikte aq shpejt sa duhej. Të shtënat në këmbë, në kraharor dhe në vesh vranë liderin më famëkeq të kartelit të drogës në Kolumbi më 2 dhjetor 1993.
Ka pasur gjithmonë dy polemika rreth vdekjes së Pablo Escobar.
E para është se policia u bëri foto burrave që qëndronin mbi kufomën e gjakosur ndërsa ai shtrihej në një çati.
E dyta është se Los Pepes mori meritën për vdekjen e Pablo Escobar.
Nëse Los Pepes arriti të vriste Escobarin apo e përshkallëzoi rënien e tij pas 16 muajsh jashtë burgut, vdekja e Escobar shënoi një pikë kthese për Kolumbinë. Dhuna u eleminua më në fund në vend dhe qytetarët mund të vazhdonin jetën pa luftra brutale të drogës.
/abcnews.al
