Dy shpërthimet e fuqishme të ndodhura mbrëmjen e së martës në Bejrut që kanë shkaktuar deri më tani mijëra të plagosur dhe më shumë se 100 të vdekur, i kanë hapur rrugë disa hipotezave, duke bërë që të flitet për një incident dhe për një sulm të mundshëm terrorist.
Por cilat janë pistat në të cilat po hetohet?
Janë të ndryshme hipotezat e formuluara orët e fundit për dy shpërthimet e dhunshme që ndodhën në Bejrut.
E sigurt është se kanë shpërthyer 2 750 ton nitrat amoni të sekuestruara në një anije tregtare në vitin 2014 dhe që ishin vendosur në një magazinë të portit.
Nëse nga njëra anë ka nga ata që flasin për një incident nga ana tjetër nuk përjashtohet mundësia e një atentati apo një mënyrë për të tërhequr vëmendjen e popullsisë nga vendimi i pritur për vrasjen e ish-kryeministrit Hariri.
I pari që ka folur për hipotezën e një atentati është presidenti amerikan Donald Tramp.
Pak orë pas shpërthimit, kreu i shtëpisë së bardhë shprehu ngushëllimet dhe ofroi ndihmë për Libanin duke folur për një sulm të tmerrshëm.
Por Tramp u përgënjeshtrua nga burime të Departamentit Amerikan të Mbrojtjes, të cilat deklaruan se për momentin nuk ka prova se bëhet fjalë për një atentat.
Në një vend të gjunjëzuar nga kriza ekonomike dhe rivalitetet e brendshme, kjo hipotezë mbetet ende në tryezë.
Për disa të tjerë nuk përjashtohet, në fakt, se tragjedia mund të jetë nxitur nga Hezbollah për të destabilizuar Libanin.
Për të tjerë mund të jetë një sulm që ka ndodhur nga jashtë kundër një depozite armësh të Hezbollah dhe aleatëve të tyre iranianë.
Në këtë rast përgjegjësia bie mbi Izraelin dhe vendet e Gjirit Persik.
Nga ana e tij shteti i drejtuar Benjamin Netaniau i beson tezës së një incidenti fatkeq.
Një hipotezë tjetër është dhe ajo sipas të cilës kjo është një lëvizje për të tërhequr vëmendjen nga vendimi i pritur i Organizatës së Kombeve të Bashkuara për vrasjen e ish kryeministrit libanez Hariri, i eliminuar në 14 shkurt 2005 me një autobombë së bashku me 22 persona të tjerë.
Për vrasjen u akuzua menjëherë Hezbollah, aleat me regjimin sirian të Asad dhe i mbështetur nga Irani.
Në këtë rast përgjegjësia bie mbi Sirinë dhe lëvizjen Shiite të Hasan Nasrallah, aleat i Asad, të cilit Hariri donte t’i hiqte kontrollin e Libanit.
