Marrëdhënia e SHBA me Izraelin është veçanërisht e fortë por jo gjithmonë ka qenë e qartë. SHBA-ja është përpjekur shpesh të distancohet, ndërsa Izraeli shpesh i ka bërë presion SHBA-së për t’u afruar më shumë me të.
Në të kaluarën e afërt, marrëdhëniet mes dy vendeve ishin në provë. Kthesa djathtas ekstreme e qeverisë Netanyahu, bashkëpunimi me partitë e së djathtës fetare, këmbëngulja për të promovuar reformën e sistemit gjyqësor që pati një ndikim veçanërisht negativ në diasporën hebreje në SHBA të gjitha këto krijuan fërkime.
Nga ana tjetër, qeveria amerikane këmbënguli në mbështetjen e përpjekjeve për “normalizimin” e marrëdhënieve të Izraelit me vendet arabe dhe veçanërisht me vendet e Gjirit.
Sulmi i Hamasit ndaj Izraelit dhe lufta e shpallur nga qeveria izraelite në Gaza krijuan një situatë të re.
SHBA nuk mund të mos mblidheshin, ndërkohë që formimi i një qeverie të unitetit kombëtar në Izrael hoqi gjithashtu rezervat ndaj qeverisë izraelite.
Megjithatë, kjo nuk do të thotë se edhe tani ka një identifikim mes politikës izraelite dhe asaj amerikane.
Mesazhet e vizitës së Blinken
Me vizitën e tij në Izrael të enjten më 12 tetor, Anthony Blinken dërgoi disa mesazhe të qarta:
E para ishte se administrata e Biden mbështet Izraelin dhe nevojat e tij të sigurisë, por SHBA-ja nuk do të përfshihet në operacionet ushtarake në Gaza, përveçse në hapjen e korridoreve humanitare për ata civilë që dëshirojnë të largohen nga konflikti.
E dyta ishte se SHBA-të janë veçanërisht të interesuara për çështjen e pengjeve, pasi një numër i qytetarëve amerikanë janë ende të zhdukur. Kjo duke përfshirë forcat lokale që mund të ndikojnë në Hamas dhe kështu të lehtësojnë lirimin e tyre në negociatat për pengjet.
E treta ishte se SHBA do të vazhdonte të bisedonte me vendet e rajoneve, Egjiptin, Arabinë Saudite, Katarin, Emiratet, Jordaninë me prioritet kryesor mos përhapjen e konfliktit.
Në këtë sfond, prania e dy aeroplanmbajtësve dhe luftanijeve të tyre aq afër zonës së luftës është padyshim një shfaqje force.
Por, është e paqartë se në çfarë shkalle do të përfshihen. Sigurisht, me praninë e tyre ata do të veprojnë si pengesë dhe do të lehtësojnë monitorimin e komunikimeve të Hamasit.
Megjithatë, mund të themi se prania amerikane, nëse funksionon si frenues, është kryesisht ndaj forcave të Hezbollahut, pasi në rastin e tij bëhet fjalë për fuqi zjarri edhe më të madhe se Hamasi dhe më pas konflikti do të përgjithësohej.
Me interes të veçantë është se si SHBA po e trajton çështjen e Iranit. Ndërsa Izraeli po investon shumë në komunikimin e linjës që Irani qëndron pas Hamasit, me shpresën se kjo do të lejonte një qëndrim më të përgjithshëm agresiv nga aleatët e Izraelit kundër Iranit.
Vetë Irani dërgoi mesazhet e veta përmes fjalimit të Khameneit të martën më 10 tetor në ceremoninë e diplomimit të akademive ushtarake të Iranit. Aty ai paralajmëroi Izraelin se ajo që po bën në Gaza do t’i sjellë atij shkatërrim edhe më të madh.
Së dyti, ai mohoi që Hezbollahu ishte i përfshirë, duke thënë se ishte e pakuptimtë që jo-palestinezë ishin të përfshirë.
Së treti, ai kujtoi forcën dhe gatishmërinë e forcave të armatosura iraniane.
Në thelb, mesazhet janë se ai nuk është i përfshirë dhe se ai kërkon që SHBA të heqë dorë nga çdo plan për të sulmuar Hezbollahun, por që të përgjigjet sipas nevojës, raporton abcnews.al.
Kjo i referohet edhe vlerësimit të bërë nga Teherani se në SHBA ka mendime në kuadrin e polarizimit të përgjithshëm në nivel global për të përmirësuar marrëdhëniet si në Liban ashtu edhe në Siri.
Kjo është arsyeja pse është me interes të veçantë që ishin SHBA-të që zbuluan informacionin që, sipas shërbimeve të saj të inteligjencës, liderët e Iranit u befasuan kur mësuan për fillimin e operacioneve të Hamasit, informacion që nënkupton në mënyrë implicite se në këtë fazë SHBA-të nuk janë do të përpiqet t’i japë Iranit përgjegjësinë e drejtpërdrejtë për atë që po ndodh në Izrael.
Prandaj, Irani dërgoi mesazhe të ngjashme kur, për shembull, biseda telefonike midis presidentit iranian Ibrahim Raishi dhe princit të kurorës të Arabisë Saudite, Mohammed Bin Salman u fokusua në nevojën “për të shmangur përshkallëzimin e mëtejshëm”.
Në ekuilibrin delikat që dëshiron të lëvizë diplomacia amerikane, lind edhe pyetja se cilat mund të jenë rezultatet e operacioneve të forcave të armatosura izraelite, raporton abcnews.al.
Pse Izraeli mund të shpresojë për një goditje dërrmuese që do të dobësonte ndjeshëm Hamasin, por operacioni tokësor do të jetë jashtëzakonisht i vështirë, do të ketë viktima të konsiderueshme civile dhe sigurisht një eksod masiv i palestinezëve në Egjipt do të krijonte probleme shumë serioze për një aleat kyç të SHBA në rajon.
Një luftë e zgjatur do të ishte një dhimbje koke e madhe për SHBA-të, të cilët e dinë se domosdoshmërisht të gjitha planet e tyre për një normalizim më gjithëpërfshirës në rajon do të dështonin.
/abcnews.al
