Më 21 korrik 2006, nëntë ditë pas luftës 34-ditore izraelite në Liban që shkaktoi 1200 viktima, Sekretarja e Shtetit të Shteteve të Bashkuara, Condoleezza Rice, tha se “një armëpushim i menjëhershëm pa kushte politike nuk ka kuptim”.
Në përgjigje të pyetjes së një gazetari në një konferencë shtypi, sekretarja deklaroi se “nuk kishte interes për diplomacinë për hir të kthimit të Libanit dhe Izraelit në status quo ante”.
Përveç manovrimit për të vonuar një armëpushim, SHBA gjithashtu përshpejtoi dërgesat e bombave të drejtuara me saktësi në Izrael për të ndihmuar në masakrën masive.
Vetëm dy vjet e gjysmë më vonë, Rice u kthye kundër një armëpushimi shumë të shpejtë në Rripin e Gazës, ku gjatë 22 ditëve në dhjetor 2008 dhe janar 2009 Izraeli masakroi rreth 1400 palestinezë.
Në këtë rast, Rice pohoi se SHBA-ja “po punonte drejt një armëpushimi që nuk do të lejonte një rivendosje të status quo ante ku Hamasi mund të vazhdojë të lëshojë raketa nga Gaza”, raketat kryesisht joefektive të Hamasit duke qenë qartësisht një problem më i rëndë sesa vrasja e 1400 njerëzve.
15 vjet përpara gjenocidit të drejtpërdrejtë të Izraelit në Rripin e Gazës, i cili është padyshim një mjet më efektiv për çrrënjosjen e “status quo ante”, të paktën nëse marrim “status quo ante” për të nënkuptuar Gazën dhe banorët e saj.
Me viktimat që tani tejkalojnë 40,000 palestinezë dhe parashikimet se numri i vërtetë mund të jetë në fakt shumë herë më i lartë , një armëpushim i menjëhershëm është i vetmi opsion në tryezë.
Dhe ndërsa presidenti i SHBA-së Joe Biden ka theksuar në mënyrë të përsëritur urgjencën e një armëpushimi të tillë, është pak e ndërlikuar të ndalosh një luftë kur sapo ke miratuar një transferim armësh prej 20 miliardë dollarësh për partinë që ka vrarë zyrtarisht gati 17,000 fëmijë palestinezë që nga tetori.
Në të vërtetë, kualifikimet aktuale të SHBA-së për të ndërmjetësuar në dukje një armëpushim në Gaza janë mjaft të dyshimta duke pasur parasysh se vendi mund të konsiderohet lehtësisht si një de facto luftarak ndaj konfliktit.
Zyrtarët amerikanë besojnë se vrasja e Sinëar do t’i jepte kryeministrit izraelit Benjamin Netanyahu “një mënyrë për të pretenduar një fitore të rëndësishme ushtarake dhe potencialisht për ta bërë atë më të gatshëm për t’i dhënë fund operacioneve ushtarake në Gaza”.
Jo se Netanyahu është i interesuar të “përfundojë” me të vërtetë ndonjë gjë, gjithsesi, pavarësisht nga fati i Sinëar.
Kryeministri izraelit, në fund të fundit, është i mendimit se Izraeli rezervon të drejtën për të rifilluar luftën kundër Hamasit, pavarësisht nga çdo marrëveshje armëpushimi, e cila e mposht të gjithë qëllimin.
Të martën, Times of Israel raportoi se, megjithëse zyrtarët amerikanë këmbëngulën në “përparimin” në negociatat e armëpushimit, “çështjet e mprehta” ishin lënë mënjanë për momentin.
/abcnews.al
