Pamjet nga Gaza janë gjithnjë e më të tmerrshme çdo ditë që kalon. Pas muajsh dëshmitarësh të civilëve që vajtonin për të dashurit e vrarë nga bombat, tani ne shohim fëmijë të dëshpëruar për të ngrënë, viktima të asaj që agjencitë e ndihmës dhe ekspertët e kanë quajtur zi buke të shkaktuar nga njeriu.
Ajo që ka më shumë rëndësi për këto imazhe është përshkrimi i një tmerri të vazhdueshëm mbi popullin e Gazës.
Por ato zbulojnë gjithashtu diçka që mund të ketë implikime të qëndrueshme për izraelitët dhe palestinezët, për amerikanët dhe për të gjithë botën. Ajo që tregojnë, në të vërtetë është dobësia e presidentit të Shteteve të Bashkuara.
Joe Biden dhe togerët e tij më të lartë kanë kërkuar prej muajsh Izraelit të rrisë fluksin e ndihmave ushqimore në Gaza, me terma gjithnjë e më këmbëngulës.
Në fillim të këtij muaji, nënpresidentja, Kamala Harris, i tha Izraelit se duhej të bënte gjithçka që duhej për të dërguar ndihma humanitare në Gaza, të njejtën gje ka bërë edhe sekretari amerikan i shtetit Anthony Blinken.
Një javë më parë, dukej se kishte një efekt. Forcat e Mbrojtjes të Izraelit njoftuan atë që u cilësua si një ” strumbullar dramatik “, duke premtuar se do të përmbyste Gazën me furnizime ushqimore.
Është hapur një vendkalim shtesë, e ashtuquajtura porta e 96-të, duke lejuar të hyjnë disa kamionë të tjerë, por asgjë në shkallën që kërkohet për të shmangur katastrofën ose për të zbutur fatkeqësinë.
Pavarësisht të gjitha bisedimeve, ka ende “një seri pengesash, bllokimesh, kufizimesh në kamionët që transportojnë ndihmën humanitare”, tha këtë javë David Miliband i Komitetit Ndërkombëtar të Shpëtimit.
Por sigurisht viktimat e vetme janë 2.2 milionë banorët e Gazës, të cilët nuk e dinë se kur do të vijë vakti i radhës. Kërcënimi për rizgjedhje ilustrohet më qartë në shtetin e fushëbetejës së Miçiganit, ku jetojnë 200,000 arabo-amerikanë të cilët janë të tmerruar në mënyrë të ngjashme, duke thënë se ata nuk do të votojnë për Biden, edhe nëse kjo rrezikon rikthimin e Trump.
Ky numër është më se i mjaftueshëm për të kthyer shtetin nga demokrat në republikan në nëntor.
“Nëse zgjedhjet do të mbaheshin nesër, unë mendoj se Biden do të humbiste Michigan,” tha strategu veteran republikan Mike Murphy në podcast Unholy këtë javë.
Mbështetja e SHBA-së për Izraelin në këtë kontekst do të ishte një dhimbje koke për çdo president demokrat.
Para së gjithash, avantazhi i moshës së tij të madhe supozohet të jetë përvoja e tij në punët e jashtme dhe veçanërisht marrëdhëniet e tij personale me liderët e tjerë botërorë.
Atij i pëlqen të thotë se ka njohur çdo kryeministër izraelit që nga Golda Meir dhe se ka pasur marrëdhënie me Netanyahun për dekada.
Dhe kjo është thelbi i çështjes. Një vendim nga Dëight Eisenhoëer i dha fund luftës së Suezit të vitit 1956. Një telefonatë nga Ronald Reagan i dha fund bombardimeve izraelite të Bejrutit perëndimor në vitin 1982.
Në vitin 1991, George HË Bush nxiti një kryeministër të Likud-it që hezitonte të merrte pjesë në Madrid konferencën e paqes, duke mbajtur në burim 10 miliardë dollarë garanci kredie.
Shumë analistë izraelitë sugjerojnë se Netanyahu po bën një shfaqje të madhe për t’i goditur Biden. Prandaj biseda e ekipit Netanyahu për një operacion tokësor në Rafah, ku ndodhen rreth 1.5 milionë palestinezë, shumica e të cilëve kanë ikur nga bombardimet izraelite janë thjesht fjalë.
Po, kryeministrit izraelit i pëlqen të kërcënojë se do të pushtojë Rafah për të ushtruar presion mbi Hamasin dhe të ketë një marrëveshje me amerikanët.
Biden ka dy opsione. Rezultati i tij i preferuar është një përparim në bisedimet në Katar, të cilat do të çonin në lirimin e disa prej pengjeve të marra nga Hamasi më 7 tetor dhe një pauzë në luftime, duke lejuar hyrjen e ndihmës.
Por Netanyahu i frikësohet një pauze të tillë.
Alternativa për Biden është më e ashpër. Muajin e kaluar, ai lëshoi një protokoll të ri, duke kërkuar nga ato vende që marrin armë të SHBA-së të pohojnë me shkrim se i binden ligjit ndërkombëtar, duke përfshirë ndihmën humanitare. Nëse SHBA nuk e vërteton atë deklaratë, të gjitha shitjet e armëve ndalojnë menjëherë.
Në rastin e Izraelit, afati i fundit është të dielën.
Joe Biden nuk dëshiron të jetë njeriu që ndaloi së armatosuri Izraelin, jo vetëm sepse kjo do ta linte vendin të cënueshëm ndaj arsenalit të fuqishëm të Hezbollah pikërisht përtej kufirit verior me Libanin.
Administrata e tij është e dyzuar. Ai nuk ka nevojë të presë për të parë katastrofën humanitare që tashmë po shpaloset në Gaza.
Tani duhet të tregojë një qasje më të ashpër.
/abcnews.al
