Pas sulmit që Hamasi nisi ditën e djeshme në Izrael dhe përshkallëzimin e luftës që pasoi, Peter Beaumont i The Guardian, shkruan se çfarë donin të arrinin palestinezët me fillimin e kësaj lufte.
Hamasi është shumë i vetëdijshëm për aftësitë e tij dhe, si rrjedhojë, e kupton se është e vështirë deri e pamundur të mbajë ndonjë kontroll edhe ndonjë territor që ai ka pushtuar.
Edhe pse kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu njoftoi se Izraeli ishte në luftë me Hamasin dhe fraksionet e tjera në Gaza, është e rëndësishme të kuptohet se çfarë nuk përfshinin qëllimet ushtarake të Hamasit.
Hamasi i zhvillon konfliktet e tij periodike për arsye politike dhe për të ruajtur interesin për mbështetje në Gaza.
Udhëheqja ushtarake e Hamasit është e vetëdijshme për aftësitë e saj. Marrja dhe mbajtja e territorit në Izrael është shumë përtej mundësive të tij.
Siç e bën të qartë rrëmbimi dhe vrasja e qytetarëve izraelitë, ky është një operacion i krijuar për të terrorizuar dhe për të pasur një audiencë sa më të gjerë ndërkombëtare.
Dhe ndërsa shkaqet e menjëhershme të dhunës izraelito-palestineze janë gjithmonë të rëndësishme,dhe jo vetëm dekadat e pushtimit, ajo që duket të jetë kyçe për kohën e këtij sulmi është konteksti më i gjerë në rajon, jo vetëm normalizimi i vazhdueshëm i ndërmjetësuar nga SHBA midis Izraelit dhe Arabisë Saudite që është përshpejtuar kohët e fundit.
Analiza e detajuar e arsyetimit të Hamasit për nisjen e këtij sulmi ka të ngjarë të jetë një proces që kërkon kohë. Realiteti është se ndërsa Hamasi e cilësoi sulmin si një përgjigje ndaj inkursioneve izraelite rreth xhamisë al-Aksa në Jerusalem.
Një nga ndarjet më të vjetra në raportimin dhe analizën e Lindjes së Mesme ka qenë gjithmonë hendeku midis qëndrimeve të elitës në qarqet qeverisëse të shteteve arabe dhe pikëpamjet e popullatës më të gjerë në vendet e rajonit.
Është një ndarje që konfliktet izraelito-palestineze kanë ekspozuar në të kaluarën dhe që i ka detyruar vendet arabe, madje edhe ato që e kanë fshehur pak shqetësimin e tyre ndaj udhëheqjes palestineze nën Abbas.
Dhe ndërsa thirrja për Al-Aksa është popullore, ashpërsia e sulmit të Hamasit duket qëllimisht e krijuar për të provokuar një sulm shumë domethënës izraelit në Gaza, me të gjitha viktimat e pashmangshme civile që pritej të sillte.
Thirrja më e gjerë e Daif për “rezistencën islame në Liban, Irak, Siri” synonte gjithashtu në mënyrë specifike vendet që kanë lëvizje militante të mbështetura nga Irani, jo më pak Hezbollahun në Liban.
Ajo që është e qartë është se konflikti ka përfitues jashtë Hamasit. Edhe pse në të kaluarën kanë ndodhur infiltrime në shkallë të vogël nga Gaza, shkalla e këtij sulmi ka hedhur poshtë nocionin se izraelitët, me miliardat që shpenzojnë për sigurinë, ishin të sigurt dhe brenda kufijve të tyre.
/abcnews.al
