Nga Mark Lawrence Schrad, Foreign Policy
Që nga momenti që u shfaq një videoja e rrëzimit të avionit të liderit të Wagner spekulimet kanë qenë të shumta.
Qoftë i sabotuar, bombarduar apo rrëzuar, një eliminim kaq publik dhe spektakolar i një kritiku politik kaq të profilit të lartë pikërisht dy muaj pas kryengritjes së tij, mund të ketë qenë vetëm vepër e presidentit rus Vladimir Putin.
Megjithatë, çfarë do të thotë për regjimin e Putinit e gjithë drama e Prigozhin?
Dy muaj më parë, shpejtësia dhe lehtësia me të cilën mercenarët Wagner u zhvendosën nga pozicionet e tyre në Ukrainë, morën Rostov-on-Don dhe u nisën drejt Moskës dhe më pas u larguan i befasoi vëzhguesit politikë në Rusi dhe në mbarë botën.
Në atë kohë, shumë bënë parashikime për regjimin e Putinit që nuk u realizuan. Mercenarët Wagner të Prigozhin nuk marshuan në Kremlin dhe përmbysën regjimin e Putinit.
Brenda vendit, elitat politike, ushtarake dhe ekonomike ruse nuk janë thyer, duke çuar në kaosin e parashikuar masiv (“ bardak ” në rusisht) ose luftë civile. Federata Ruse nuk u copëtua dhe nuk u shpërbë në rajonet e saj të ndryshme etno-kombëtare. Shteti rus nuk u shemb. As Putini.
Putin ka përdorur diplomacinë dhe makinën e marrëdhënieve publike të Kremlinit për të siguruar aleatët dhe rusët se gjithçka është në rregull, raporton abcnews.al.
Edhe spastrimet dhe trazirat e parashikuara masive ushtarake nuk kanë arritur të materializohen. Përtej disponimit publik të Prigozhin, vendimet e tjera të personelit të Kremlinit duken të jenë edhe margjinale dhe të trajtuara larg syrit të publikut.
Megjithatë, trashëgimia e kryengritjes së Prigozhinit ishte konsensusi pothuajse universal se ajo kishte “dobësuar” regjimin e Putinit. Presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky e quajti përgjigjen e Putinit ndaj rebelimit të armatosur të Ëagnerit ” të dobët “.
Të njejtin vlerësim kishin dhe ish-ambasadorët e SHBA-së në Moskë për administratën Obama (Michael McFaul ) dhe Trump ( John Sullivan ).
Krerët e punëve të jashtme që vëzhgojnë Rusinë, David Remnick , Ian Bremmer , Evelyn Farkas, Tom Nichols, Tom Friedman , Mikhail Zygar, Mark Galeotti , Alexandra Prokopenko, shefi i politikës së jashtme të BE-së Josep Borrell, Boris Grozovski, Timothy Snyder dhe pothuajse çdo ekspert që mund të imagjinohet, arritën në përfundimin se Putini ishte më i dobët pas rebelimit të Prigozhinit sesa para tij.
Pra, nëse sfida politike e Prigozhin e bën Putinin të dobët, atëherë me siguri duhet të jemi dakord që eliminimi spektakolar i Prigozhin e bën Putinin të fortë, apo jo?
Në demokracitë liberale, në të cilat sovraniteti i takon njerëzve ne e barazojmë forcën e lidershipit me popullaritetin.
Një arsye pse perëndimorët nuk dinë të konceptojnë siç duhet forcën dhe dobësinë e regjimit si një variabël në politikën ruse, është sepse ata vazhdimisht dhe gabimisht imponojnë koncepte liberale perëndimore se sovraniteti përfundimisht i takon popullit në një mjedis rus ku kjo nuk është më rasti. nëse ka qenë ndonjëherë.
Dhe kur Putini filloi luftën e tij të pamenduar kundër Ukrainës në shkurt 2022, shumë veta besuan se populli rus do të ngrihej.
Oligarku disident Mikhail Khodorkovsky bëri thirrje për një “revolucion” për të rrëzuar Putinin. Nuk ndodhi. Pasi protestat e pakta sporadike u shtypën me forcë, nuk ka pasur as një aluzion për kryengritje, raporton abcnews.al.
Nëse kryengritja gjithëpërfshirëse ushtarake e Prigozhinit dhe marshimi në Moskë nuk mund të nxiste popullin rus nga shtypja dhe apatia e tyre, është e vështirë të imagjinohet se çfarë mund të mund të ishte.
Me fuqinë politike dhe të regjimit krejtësisht të shkëputur nga sovraniteti popullor, i gjithë nocioni i një lideri politik të jetë i fortë apo i dobët humbet çdo kuptim.
Vendimet e mundshme politike të Putinit në të ardhmen mund të pasqyrojnë çdo numër variablash, marrëveshje ndërmjetësimi ndërmjet klaneve rivale të Kremlinit.
Një mënyrë alternative për të konceptuar fuqinë ose dobësinë politike do të ishte në aspektin e gamës së mundshme të levave institucionale, zgjedhjeve të personelit dhe opsioneve politike në dispozicion të liderit, raporton abcnews.al.
Një lider i fortë, i papenguar nga kontrollet e pushtetit ekzekutiv do të kishte një gamë të gjerë opsionesh, ndërsa një udhëheqës i dobët do të ishte më i kufizuar. Nëse e kuptojmë se Putini është dobësuar nga Prigozhin, çfarë saktësisht nuk mund të bëjë Putini tani që mund të kishte bërë përpara kryengritjes?
Si është kufizuar ai? Dhe nga kush? Nëse ka ndonjë gjë, vetë rënia publike e Prigozhin duhet të nënvizojë gjerësinë e pakufizuar të opsioneve politike të Putinit.
Të kuptosh më mirë Rusinë mund të nënkuptojë gjetjen e kornizave më të mira për të shpjeguar politikëbërjen e epokës së Putinit ose të jetosh me përulësinë e pakëndshme që thjesht nuk mund të jemi në gjendje të parashikojmë trajektoret e ardhshme politike duke përdorur mjete të tilla të vjetruara.
/abcnews.al
