Janusz Korczak ishte një njeri me guxim dhe dhembshuri të madhe, i cili ia kushtoi jetën mirëqenies së fëmijëve. Historia e pabesueshme e punës së tij në një jetimore në vitin 1912 është ajo që mbahet mend dhe nderohet edhe sot.
Nëpërmjet këtij artikulli, ne do të eksplorojmë jetën e Korczakut, jetimoren e tij, momentet e fundit të paharrueshme që ai ndau me fëmijët atje.
Biografia e Janusz Korczak
Janusz Korczak ishte një njeri i shquar që ia kushtoi jetën mirëqenies së fëmijëve. Si mjek polak, avokat dhe edukator i fëmijëve, ai ishte i vendosur në mbrojtjen e të drejtat të fëmijëve dhe për të përmirësuar jetën e tyre.
I lindur në Varshavë në 1878, Korczak studioi në Universitetin Jan Kazimierz në Lviv dhe filloi karrierën e tij si pediatër. Korczak ishte gjithashtu një avokat për të drejtat e fëmijëve dhe shkroi disa vepra mbi këtë temë.
Ai besonte se të gjithë fëmijët duhet të trajtohen me respekt dhe dinjitet, pavarësisht prejardhjes së tyre sociale apo ekonomike. Pasioni i tij për të shkruar u shtri edhe në letërsinë për të rinjtë, ai shkroi shumë libra për ta gjatë jetës së tij.
Në vitin 1912, Korczak hapi një jetimore në Varshavë që ofronte strehim dhe kujdes për 200 jetimë hebrenj. Kjo nuk ishte diçka e vogël në ato kohë, pasi duhej guxim për të mbajtur një institucion kaq të madh kur burimet ekonomike ishin të pakta, raporton abcnews.al.
Megjithatë, pavarësisht këtyre mosmarrëveshjeve, ai refuzoi të hiqte dorë nga vizioni i tij për të siguruar një mjedis të dashur në shtëpi për fëmijët nën kujdesin e tij.
Përkushtimi i Korzac shkoi përtej thjesht rehatisë fizike: ai ushqeu nevojat emocionale të çdo fëmije duke i dhënë mësime të vlefshme për guximin moral dhe respektin për veten.
Ai madje refuzoi të linte jetimoren kur ishte koha për mbylljen e saj gjatë Luftës së Dytë Botërore; në vend të kësaj, ai zgjodhi të shoqëronte 196 fëmijët në udhëtimin e tyre të fundit së bashku.
Është ky akt i guximit të jashtëzakonshëm që e ka bërë atë një nga heronjtë më të mëdhenj të historisë, i cili luftoi pa u lodhur për atë që besonte drejtësinë dhe dashurinë ndaj çdo fëmije.
Në vitin 1912, Janusz Korczak hapi jetimoren e tij në Varshavë me një mision për të ofruar kujdesin më të lartë për 200 jetimët hebrenj që jetonin atje. Ai ishte i përkushtuar t’i trajtonte me respekt, pa marrë parasysh fenë apo trashëgiminë e tyre.
Korczak kishte një sërë aktivitetesh për repartet e tij, nga kopshtaria te muzika, teatri dhe sportet. Përkushtimi i tij për të krijuar një mjedis të sigurt për këta fëmijë të pafajshëm ishte thelbësor në formimin e reputacionit të tij si një avokat për të drejtat e të rinjve.
Ai gjithashtu u sigurua që jetimorja të financohej mirë përmes donacioneve nga bamirësi dhe grante qeveritare.
Korczak solli ide të reja, ai themeloi kopshtin e parë në Poloni; prezantoi një ‘gjykatë për fëmijët’ ku fëmijët mund të zgjidhnin mosmarrëveshjet mes tyre në vend që të shkonin tek autoritetet e të rriturve; dhe inkurajoi shprehjen e mendimeve përmes artit, letërsisë dhe shfaqjeve teatrale. Për më tepër, ai shkroi disa libra për kujdesin ndaj fëmijëve si pjesë e punës së tij.
Përkushtimi i Korczak për mirëqenien e këtyre fëmijëve u shtri edhe përtej vdekjes kur ai zgjodhi të mos i linte ata në fund të Luftës së Dytë Botërore, por t’i shoqëronte ata në udhëtimin e tyre të fundit së bashku, një akt që vazhdon të mbahet mend edhe sot përmes memorialeve dhe organizatave kushtuar nderimit të tij, raporton abcnews.al.
Momentet e tij të fundit të paharrueshme me fëmijët
Çastet e fundit të Janusz Korczak me fëmijët që ai kishte rritur për kaq shumë vite ishin të paharrueshme. Pavarësisht se e dinte se çfarë do të vinte, ai u tregoi atyre dhembshuri dhe mirëkuptim të jashtëzakonshëm, duke qëndruar i palëkundur në përkushtimin e tij për mirëqenien e tyre. Ai refuzoi t’i braktiste, përkundrazi zgjodhi t’i shoqëronte në udhëtimin e tyre dhe t’u jepte një mësim të fundit dhe lamtumirën.
Fjalët e fundit të tij për fëmijët ishin një mësim guximi dhe shprese. Ai u kujtoi atyre se pavarësisht se çfarë ka ndodhur, ata duhet të jenë gjithmonë të guximshëm dhe të mos harrojnë kurrë se kush janë. Premtimi i tij për të mos i harruar kurrë vetë fëmijët mbahet mend edhe sot, siç dëshmohet nga memorialet e shumta kushtuar kujtimit të tij në mbarë botën.
Lidhja midis Korczak dhe fëmijëve të tij ishte vërtet e fuqishme dhe festohet edhe sot përmes organizatave të ndryshme kushtuar nderimit të trashëgimisë së tij. Këto organizata përpiqen të përhapin ndërgjegjësimin për punën e tij dhe rëndësinë e saj në shoqërinë moderne, duke frymëzuar njerëzit nëpër breza me historinë se si një njeri i dha dashuri, kujdes, mirëkuptim dhe dinjitet kur ishte më e nevojshme.
Angazhimi i Korczak për të siguruar që edhe në orën e tyre më të errët, këta 196 fëmijë të mos harrohen, shërben si një kujtesë e qëndrueshme e fuqisë së mirësisë në kohë të errëta, duke na treguar se ne të gjithë mund të bëjmë një ndryshim nëse zgjedhim dashurinë mbi frikën.
/abcnews.al
