Gabriel García Márquez lindi në këtë ditë, 6 mars 1927, në Kolumbi dhe vdiq më 17 prill 2014, në Mexico City. Me rastin e përvjetorit të lindjes së tij dhe me një artikull përkatës botuar në American Esquire, ne përpilojmë një “intervistë fiktive” që përfshin mësimet e jetës së autorit të romanit “Njëqind vjet vetmi”, e cila është në fakt një citim i thjeshtë i fjalëve të tij të shpërndara, me disa redaktime.
Mësimet e jetës së Gabriel García Márquez
Ashtu si ngjarjet e vërteta harrohen, disa gjëra që nuk kanë ndodhur kurrë mund të mbahen mend sikur të kishin ndodhur në të vërtetë.
Seksi është ngushëllimi që të jep jeta kur nuk mund të të japë dashuri.
Urtësia na viziton kur nuk mund të jetë më e dobishme për ne.
Ditën që muti mund të këmbehet me para, të varfërit do të fillojnë të lindin pa gomar.
Ti nuk i përket një vendi përveç dhimbjes kur nën dheun e tij është një i vdekuri yt.
E vetmja gjë më e keqe se shëndeti i keq është emri i keq.
Unë nuk besoj në Zot, por kam frikë prej tij.
Nuk është e vërtetë që njerëzit ndalojnë së ndjekuri ëndrrat e tyre sepse plaken. E kundërta është e vërtetë: njerëzit plaken sepse ndalojnë së ndjekuri ëndrrat e tyre.
Një gënjeshtër është më e përshtatshme se dyshimi, më e dobishme se dashuria, zgjat më shumë se e vërteta.
Askush nuk i meriton lotët tuaj dhe kushdo që i meriton nuk do t’ju bëjë kurrë të qani.
Unë nuk mendoj se mund të shkruani një libër të vlefshëm nëse nuk ushtroni disiplinë të madhe.
Të gjithë njerëzit kanë tre jetë: publike, private dhe sekrete.
Mos e lini veten të vdisni pa e ditur mrekullinë e të bërit seks për dashuri.
Xhelozia di më shumë gjëra sesa e vërteta.
Në fund të fundit, është e pamundur të mos bëhesh ai që të tjerët mendojnë se je.
Në fotografi, njerëzit duken gjithnjë e më të moshuar se sa janë në të vërtetë.
Më duket se çdo gjë që fut në gojë më shëndos dhe çdo gjë që del prej saj më turpëron.
Askush nuk mëson asgjë në jetë./abcnews.al
