Hulumtuesit shkencorë të historisë, por edhe të trashëgimisë kulturore, vlerësojnë se në çështjen e restaurimit të objektit në Mitrovicë të Jugut, të njohur si “Shtëpia e Xhafer Devës”, por edhe në pezullimin e punimeve, janë ngatërruar konceptet, në mënyrë të qëllimshme ose të paqëllimshme.
Kjo, sipas tyre, edhe ka nxitur debatet në rrethet akademike dhe shkencore në Kosovës dhe Shqipëri.
Objekti që njihet si “Shtëpia e Xhafer Devës”, nga Ministria e Kulturës Rinisë dhe Sportit e Qeverisë së Kosovës (MKRS) listohet si Monument i Trashëgimisë Kulturore.
Edon Qesari, kërkues shkencor në Institutin e Historisë në Tiranë, që është pjesë e Akademisë së Studimeve Albanologjike, thotë se autoritetet e Kosovës është dashur të tregojnë më shumë takt lidhur me emrin e objektit.
Nora Visoka-Weller, studiuese e doktoraturës për trashëgiminë kulturore dhe konfliktin në Kolegjin Selwyn, në Universitetin e Kembrixhit, vlerëson se emri i personit që karakterizon objektin është jorelevant shikuar nga perspektiva e vlerave të trashëgimisë kulturore dhe arkitekturore të vetë objektit.
Ndërkaq, historianët në Tiranë dhe Prishtinë kanë shprehur qëndrime krejtësisht të kundërta për sa i përket figurës së Xhafer Devës.
Xhafer Deva ishte politikan shqiptar në periudhën e Luftës së Dytë Botërore, 1939-1945.
Deva udhëhoqi Lidhjen Shqiptare të Prizrenit deri në përfundim të Luftës së Dytë Botërore, kur, sipas studiuesve, drejtoi rezistencën kundër futjes në Kosovë të trupave partizane jugosllave. Në vitin 1944, Deva u emërua ministër i Punëve të Brendshme në Qeverinë e Shqipërisë, e cila u formua me mbështetje të Gjermanisë naziste.
Gjatë dekadës së fundit, në objektin e njohur si “Shtëpia e Xhafer Devës”, janë kryer disa faza të restaurimit, kryesisht në përforcimin e konstruksionit. Por, më 2 shkurt të vitit, 2022, Ministria e Kulturës Rinisë dhe Sportit e Kosovës, në faqen e saj të internetit ka thënë se ka nisur fazën e re të “restaurimit të shtëpisë së Xhafer Devës në Mitrovicë”, duke e përshkruar atë si “një prej objekteve më të veçanta të trashëgimisë kulturore të Mitrovicës”.
Por, fakti që po restaurohej objekti, të cilit i atribuohet emri i figurës kontroverse, Xhafer Deva, ka nxitur reagime. Këto reagime, më 8 shkurt rezultuan me vendimin për pezullimin e punimeve nga Zyra e Bashkimit Evropian në Kosovë dhe Programi për Zhvillim i Kombeve të Bashkuara (UNDP), të cilat kanë financuar këtë projekt në kuadër të atij që njihet si Instrument i Bashkimit Evropian që kontribuon në stabilitet dhe paqe (IcSP).
Qesari: Restaurimi pa sherr, emri problematik
Edon Qesari, kërkues shkencor në Institutin e Historisë në Tiranë, thotë për Radion Evropa e Lirë se restaurimi i objektit në Mitrovicë të Jugut, parimisht nuk do të duhej të rezultonte me kurrfarë ndikimi negativ. Por, siç thotë ai, kur personazhi, me emrin e të cilit karakterizohet objekti, identifikohet me nazizmin, atëherë e gjithë ndërmarrja e MKRS-së interpretohet si restaurim i shtëpisë së një nazisti.
“Në qoftë se ne apelojmë një godinë, si një godinë e trashëgimisë kulturore dhe të tjera, që është në Mitrovicë, që paraqet dhe është një stil i veçantë, si dhe konsiderata të tjera të këtij lloji, kam përshtypjen se nuk do të kishte pasur asnjë ndikim negativ. Në momentin që kjo godinë paraqitet, së pari si shtëpia e Xhafer Devës, ndërkaq që njerëzit janë në dijeni se cili është ndikimi i këtij personazhi në kujtesën e përgjithshme, atëherë këtu kemi një problematikë tjetër”, thotë Qesari.
Visoka-Weller: Emri, jorelevant
Nora Visoka Weller, studiuese e doktoraturës për trashëgiminë kulturore dhe konfliktin në Kolegjin Selwyn, në Universitetin e Kembrixhit, në një bisedë me Radion Evropa e Lirë, thotë se nga perspektiva e saj profesionale dhe shkencore, emri i Xhafer Devës, të cilin e bartë objekti i kontestuar në Mitrovicë të Jugut, është tërësisht jorelevant. Kjo për faktin se, sipas saj, ky person, i cili ka bashkëpunuar me forcat gjermane gjatë Luftës së Dytë Botërore, vetëm ka jetuar në atë shtëpi për një kohë të caktuar, por të paktën tash për tash, nuk ka dëshmi se në atë shtëpi janë kryer krime.
Siç thotë Visoka-Weller, ekzistojnë raste kur hapësirat e caktuar të trashëgimisë kulturore ndërlidhen drejtpërdrejtë me individin, sepse aty janë kryer vrasje makabre, tragjedi apo masakra. Por, në rastin e objektit në Mitrovicë të jugut, sipas saj, nuk ekziston ajo lidhje.
Sipas saj, problemi lidhur me objektin në Mitrovicë të Jugut ka të bëjë vetëm me emrin e personit me të cilën thirret ky objekt.
Visoka-Weller shpreh mendimin se fakti që kjo ndërtesë ka qenë duke u restauruar tash e disa vite, me financimin e BE-së dhe UNDP-së, dhe nuk ka pasur reagime, i bën ironike reagimet e tashme dhe gjithë debatin e krijuar. Për më shumë, sipas saj, objekte të ngjashme ka edhe nëpër botë.
“Kjo është edhe një ironi tjetër, sepse në të gjitha pjesët e Gjermanisë – ndonëse shumica e tyre janë rindërtuar tërësisht – por, në Berlin për shembull, ekzistojnë disa ndërtesa ku operon Qeveria gjermane, të cilat edhe pse tash janë të rindërtuar tërësisht, në të kaluarën ato kanë qenë baza të ndryshme të forcave gjermane të asaj kohe. Trajtimi i arkitekturës raciste nuk himnizohet në asnjë pjesë të Evropës. Më shumë ka fokus në pjesët ku ka ndodhur një krim më i madh i Holokaustit. Ato, pastaj, shikojnë që t’i prezervojnë ekspertët e ndryshëm”, thotë Visoka-Weller.
Reagimi “i kuptueshëm” i ambasadorit Rohde
Më 7 shkurt, ambasadori gjerman në Prishtinë, Jorn Rohde, e kundërshtoi restaurimin e objektit në Mitrovicën e Jugut, pasi që Devën e cilësoi si “bashkëpunëtor të ngushtë të nazistëve”.
“Mos e shtrembëroni të vërtetën në lidhje me Holokaustin ose krimet e luftës, të kryera nga nazistët dhe bashkëpunëtorët vendas”, shkroi Rohde në Twitter.
Edon Qesari vlerëson se reagimi i ambasadorit Rohde, ishte i kuptueshëm dhe tipik, pasi ai vjen nga një vend “i cili ka një barrë të rëndë për sa i përket nazizmit”.
Më 8 shkurt, ministri i Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Hajrulla Çeku, përmes llogarisë së tij në Facebook ka shkruar se “restaurimi i monumenteve bëhet për t’i shërbyer komunitetit, jo për revizionizëm historik apo rehabilitim figurash”.
Lidhur me objektin e kontestuar Çeku ka thënë se “është ndërtuar në vitin 1930 dhe në Listën e Trashëgimisë Kulturore figuron si ‘Shtëpia e Xhafer Devës’ edhepse kryesisht ka pasur përdorim publik, përfshirë si shtëpi shëndeti. Prandaj nuk është e thënë që duhet ta mbajë këtë emër me çdo kusht”, ka shkruar Çeku, duke shtuar se “burimi i gjithë kësaj zhurme të panevojshme është fqinji ynë verior që revizionizmin historik e ka politikë kombëtare”, duke aluduar në Serbinë.
Ministri Çeku po ashtu është shprehur se pret që projekti për restaurimin e këtij objekti të vazhdojë.
Milo: Nuk i bën nderë Kosovës emri i kolaboracionistit
Por, Xhafer Deva është bërë subjekt i debateve në Kosovë dhe Shqipëri, duke përplasur mendimet e historianëve në të dyja vendet.
Historiani Paskal Milo, ish-ministër i Punëve të Jashtme të Shqipërisë, në një bisedë të shkurtë me Radion Evropa e Lirë, thotë se refuzon të përfshihet në debatin e krijuar lidhur me Xhafer Devën, të cilin e cilëson si kolaboracionist të nazistëve. Por, ai ka edhe një porosi për autoritetet e Kosovës.
“E thënë me dy fjalë, pra, nuk i bën nderë Kosovës dhe as Qeverisë së Albin Kurtit. Një kolaboracionist duhet të vihet në sfondin negativ të historisë dhe të rrijë atje. Refuzoj që të marr pjesë në debat, sepse është një figurë tipike kolaboracioniste e nazizmit gjerman dhe nuk dua të kontribuoj për shtimin e tensionit politik në Kosovë lidhur me këtë çështje”, thotë Milo.
Por, historianët në Kosovë, kanë shprehur mendim ndryshe.
Sipas historianit nga Kosova, Haxhi Ademi, arsyeja përse Deva mund të ketë bashkëpunuar me nazistët ka qenë fakti se shqiptarët, sipas tij, nuk i gëzonin të drejtat bazike në periudhën në mes të dy Luftërave Botërore.
Në këtë periudhë, sipas tij, janë vrarë dhjetëra politikanë shqiptarë dhe janë kryer masakra ndaj shqiptarëve.
“Xhafer Deva ka qenë ndër ato personalitete që kanë bashkëpunuar me gjermanët, duke e ditur gjithnjë rrezikun e jashtëm që ne kishim, do të thotë nga serbët dhe sllavët në përgjithësi”, ka thënë Ademi për Radion Evropa e Lirë.
Debati “për shkak të ndjesive” dhe “ironia e përplasjeve”
Edon Qesari nga Tirana, vlerëson se debati dhe përplasjet e historianëve rreth figurës së Xhafer Devës, kanë të bëjë me ndjeshmërinë ndaj këtij personazhi në të dyja vendet.
“Ndërkohë që në Prishtinë, personazhet e tilla njihen më së tepërmi për një identitet të tyre nacionalist dhe identitet të tyre anti-sllav, në Tiranë ata njihen si personazhe, të cilët i janë bindur një vendi pushtues, siç ishte Gjermania. Pra, ndjeshmëria është tërësisht ndryshe e këtyre dy poleve, Tiranës dhe Mitrovicës. Nuk dua që këtë lloj përplasjeje ta çojë në nivelin Tiranë-Prishtinë. Kështu që edhe reagimet janë të ndryshme”, thotë Qesari.
Trashëgimia kulturore për “fitore të vogla politike”
Pas njoftimit nga ana e MKRS-së, më 2 shkurt, për fazën e re të “restaurimit të shtëpisë së Xhafer Devës”, reagimet kishin nisur në Serbi.
Zëvendëskryeministrja e Serbisë dhe ministrja e Kulturës dhe Informacionit e këtij vendi, Maja Gojkoviq, iu ankua Komisionares evropiane për Inovacion, Kërkim, Kulturë, Arsim dhe Rini, Maria Gabriel, si dhe drejtorit ekzekutiv të Programit të Kombeve të Bashkuara për Zhvillim, Akim Steiner, duke apeluar që “projekti kontestues” të mos realizohet, sepse Xhafer Deva ishte “i njohur për përgatitjen dhe kryerjen e krimeve kundër serbëve dhe hebrenjve”.
Në këtë pikë, Nora Visoka-Weller, e sheh si fakt ironik debatin dhe përplasjet ndërmjet historianëve shqiptarë, në Kosovë dhe Shqipëri.
Ajo thekson se është objekt i kontestuar për shkak të emrit, por, në fakt është objekt i mbrojtur i trashëgimisë kulturore. Sipas saj, kur trashëgimia kulturore shfrytëzohet për çështje politike, atëherë ajo e luan rolin e ndarësit më të madh dhe më të thellë ndërmjet komuniteteve.
“Përfundimisht, në momentin kur trashëgimia kulturore shfrytëzohet për një çështje politike apo për një fitore të vogël politike, siç e bën Serbia, atëherë, popullata vuan, komuniteti që e rrethon atë trashëgimi kulturore vuan. I tërë rrëfimi se trashëgimi kulturore – ashtu siç thotë UNDP-ja dhe BE-ja në Kosovë – e ka për qëllim bashkimin e komuniteteve të Kosovës, e tërë kjo, hidhet në ujë”, thekson Nora Visoka-Weller.
Projekti i përbashkët i Zyrës së BE-së, UNDP-së dhe MKRS-së për restaurimin e objektit që njihet si “Shtëpia e Xhafer Devës”, është thënë se ka për qëllim që, përmes restaurimit, t’i ruajë vlerat unike të këtij objekti.
Sipas projektit, shtëpia do të shërbente për qëllim të dyfishtë: kati përdhese do të ofronte një hapësirë për ngjarje kulturore dhe komunitare, ndërsa kati i parë dhe i dytë do të strehonin Qendrën Rajonale të Trashëgimisë Kulturore.
Qendra Kulturore, pasi të rinovohej plotësisht, parashihej të shërbente si një qendër për komunitetet lokale që të bashkohen, të eksplorojnë ide, të promovojnë ndërkulturalizmin, tolerancën dhe bashkëpunimin. /REL
