Arinjtë polarë dhe mbijetesa e tyre është pothuajse sinonim i shkrirjes së akullit në Arktik, pasi deri më tani ekspertët besonin se pa akull arinjtë do të zhdukeshin në vetëm disa dekada.
Megjithatë, zbulimi i një tufe që mbijeton pavarësisht kushteve të pafavorshme në Grenlandën juglindore ka kthyer situatën. Kjo tufë e veçantë duket se është izoluar nga grupe të tjera të së njëjtës specie qindra vjet më parë dhe ka mësuar të shfrytëzojë ajsbergët që përfundojnë në akullnajat në det.
Kushtet në Arktik deri në fund të shekullit të 21-të pritet të jenë pothuajse të njëjta me kushtet në Grenlandë tani. Prandaj, zbulimi i tufës në Grenlandë tregon se arinjtë polarë, në kushtet e duhura, mund të përshtaten edhe me shkrirjen e akullit. Dr. Kristin Laidre, shkencëtarja kryesore në studim, botuar nga Universiteti i Uashingtonit, tha se tufa “mund të na mësojë disa gjëra se ku mund të mbijetojnë një numër i vogël arinjsh polarë në një Arktik pa akull”.
Klima e Grenlandës nuk është domosdoshmërisht miqësore për arinjtë polarë; akulli i detit nga i cili zakonisht gjuajnë këto kafshë është i pranishëm për më pak se katër muaj në vit. Megjithatë, ndërsa akullnajat në fjorde lëvizin drejt detit, copat e akullit që thyhen krijojnë ajsbergë që përbëjnë një mjedis të akullt lundrues nga i cili arinjtë mund të vazhdojnë të gjuajnë gjatë gjithë vitit. Pa këtë platformë lundruese, ka shumë të ngjarë që popullsia do të ishte zhdukur tashmë.
Megjithëse zbulimi është optimist për të ardhmen e specieve, fakti që kjo tufë e veçantë shfaq uniformitet gjenetik, domethënë, nuk ka qenë në kontakt me arinjtë e tjerë polarë për shumë vite kombinuar me numrin relativisht të vogël të anëtarëve dhe numrin e ulët. indeksi i pjellorisë tregon se arinjtë polarë në Grenlandën juglindore tashmë po mbahen nga kthetrat dhe dhëmbët e tyre nga copa akullnajash që lundrojnë në drejtim të tyre./abcnews.al
