Fakti që ne shpenzojmë shumë, nëse jo pjesën më të madhe, të jetës sonë duke punuar nuk është domosdoshmërisht një gjë e keqe në vetvete, përveç nëse jemi të mërzitur gjatë punës.
Në një video të postuar në faqen e internetit Big Think, Dan Cable, një profesor i sjelljes organizative në London Business School, citoi një sondazh të Gallup që tregon se “rreth 70 përqind e njerëzve nuk janë gjithmonë të fokusuar në punën e tyre gjatë ditës së punës ose ndihen të kënaqur me punën e tyre, dhe rreth 18 për qind e njerëzve ndjejnë neveri ndaj asaj që bën.”
Kjo mund të tingëllojë mjaft e pritur, për të mos thënë normale, në botën e sotme, por Cable e quan këtë perceptim të punës si diçka që duhet të kalojmë për t’u çlodhur në fundjavë “një sëmundje humaniste”. Ai beson se është keq për vetë individët që janë të pakënaqur në punë, por edhe për organizatat ku punojnë, të cilat në rrethana të tilla nuk mund të presin performancë të mirë nga punonjësi.
Cable beson se rrënjët e mërzisë moderne qëndrojnë në qytetërimin post-industrial. Sipas tij, në mesin e shekullit të nëntëmbëdhjetë, një blerës këpucësh shkoi te një këpucar vendas. “Secili nga njerëzit në dyqan shikonte një klient që hynte dhe më pas bënin këpucë për atë klient”, thotë ai. Por nga fundi i shekullit, “ne morëm këtë ide të ndryshme, si një specie, ku nuk duhet të shesim dy palë këpucë çdo ditë, por dy milionë.”
Kjo rritje e madhe e produktivitetit përfshinte “ndarjen e punës në detyra jashtëzakonisht të vogla, ku shumica e njerëzve nuk vijnë në kontakt me klientin. Shumica e njerëzve nuk dizajnojnë këpucë. Shumica e njerëzve në fakt nuk shohin një këpucë të bërë nga fillimi në fund.”
Do të thoshte, me fjalë të tjera, “heqja e kuptimit që njerëzit ndiejnë në punë” në emër të vëllimit dhe efikasitetit gjithnjë në rritje të prodhimit. Pra, detyrat që bëjmë sot në punë, të cilat janë vetëm një pjesë e një tërësie më të madhe, nuk korrespondojnë me një pjesë të trurit tonë të quajtur striatum ventral.
Ai gjithmonë “na inkurajon të eksplorojmë kufijtë e asaj që dimë, të jemi kurioz”, por si rezultat, ne ndihemi të mërzitur në punë që nuk na ofrojnë sfida.
Një zgjidhje është të punosh për organizata më të vogla, anëtarët e të cilave priren të luajnë role të shumta brenda firmës dhe janë më afër përdoruesve përfundimtarë të shërbimit ose produktit. Një zgjidhje tjetër është të mendoni për pamjen më të madhe të jetës suaj, ndikimin e saj në botën përreth jush, dhe jo vetëm për detyrat imediate me të cilat duhet të përballeni.
Nga ana tjetër, mërzitja në punë nuk është gjithmonë aq e keqe. Ndoshta ju e keni lexuar këtë tekst për shkak të saj./abcnews.al
