Këto krijesa kanë dominuar planetin Tokë për më shumë se 170 milionë vjet, një kohë kur ka ndodhur shumë evolucion dhe disa besojnë se gjatë kësaj periudhe kohore dinosaurët kanë arritur kulmin e tyre për sa i përket potencialit për evolucion. 170 milionë vjet mund të mos duken aq shumë nëse shikojmë se çfarë ka ndodhur në këtë periudhë kohore.
65.5 milion vjet më parë një asteroid i madh goditi gadishullin Jukatan, i cili filloi një zinxhir ngjarjesh shkatërruese. Shumica e njerëzve mendojnë se pas goditjes të gjithë dinosaurët janë zhdukur, por nuk është kështu. Vetëm një përqindje e vogël e dinosaurëve vdiqën pas përplasjes. Ajo që pasoi ishte një re pluhuri që zgjati për vite e cila bllokoi diellin, gjë që bëri që temperaturat të bien në mënyrë drastike deri në pikën ku asnjë dinosaur nuk arriti të dilte.
Asteroidi nuk ndryshoi asgjë
Patologët besojnë se nëse nuk do të ishte asteroidi, ne do të jetonim ende me disa lloje dinosaurësh. Megjithatë, studimi i saj konfirmon se asteroidi nuk e ndryshoi kurrë fatin e dinosaurëve. Një studim i kohëve të fundit është bërë nga profesori i biologjisë J. David Archibald nga Universiteti Shtetëror i San Diegos, i cili dëshmon se 10 milionë vjet përpara se asteroidi të godiste Tokën, popullsia e dinosaurëve tashmë filloi të binte.
Ajo që nisi këtë rënie ishin disa ndryshime të mëdha ekologjike që rezultuan në dekompozimin e dy superkontinenteve Laurasia dhe Gondwana. Kjo ishte pika ku ndodhi zhvendosja e dytë kontinentale, duke filluar një proces për të krijuar kontinentet në të cilat jetojmë sot.
Mënyra se si rriteshin bimët ndryshoi, duke lënë krijesat e vogla pa asgjë për të konsumuar, që do të thotë se ato po zhdukeshin ngadalë. Me zhdukjen e krijesave të vogla, nuk kishte asgjë për klasën e mesme mishngrënëse për të konsumuar ngadalë duke i bërë ato të zhdukeshin. Kjo do të thoshte se T-rex i madh nuk kishte asgjë për të konsumuar, prandaj i destinuar drejt të njëjtit fat.
Nuk kishte të bënte vetëm me ushqimin, por me aftësinë për t’u çiftuar. Me lëvizjen kontinentale që po ndodhte, kjo ndryshoi vendndodhjen e shumë specieve, duke e bërë më të vështirë gjetjen e specieve të ngjashme për t’u çiftuar.
Ky argument funksionon mirë edhe me përkufizimin se pse shumica e krijesave masive ekzistuese jetojnë në oqean, pasi ato nuk u prekën nga kjo lëvizje kontinentale, duke marrë parasysh balenën gri ose kallamarin gjigant.
Një argument tjetër, i mbështetur edhe nga Mark Twain, është se ADN-ja e dinosaurëve mbeti në Tokë edhe pas zhdukjes së tyre dhe mund të shihet tek pulat që ne rritim dhe konsumojmë, si dhe tek gjitarët e tjerë. Ndoshta zhdukja e specieve të mëparshme nuk ka rëndësi nëse forma njerëzore apo gjitari ishte e destinuar dhe jetike për evolucionin tonë.
Nuk kishte njerëz dhe as ndonjë ndotje që do të shkaktonte katastrofa ekologjike për të nisur një zhvendosje kontinentale, që do të thotë se Toka gjithashtu po evoluon dhe ndryshon, por mbi çfarë? Kjo është një pyetje që duhet të jetë në të njëjtin grup me pyetjet si “Pse kemi lindur?” apo edhe “Cili është kuptimi i jetës?”./abcnews.al
