Nga Alberto Alemannno, Politico.eu
Cilido qoftë rezultati përfundimtar, skandali i Katarit ka zbuluar një të vërtetë të hidhur dhe për shumicën e europianëve tashmë të qartë: paratë blejnë ndikimin në BE.
Zemërimi i sotëm, në të cilin një eurodeputet aktual dhe një ish-deputet thuhet se akuzohen nga policia belge se kanë marrë pjesë në aktivitete të paligjshme lobimi në emër të Katarit, është vetëm i fundit në një seri skandalesh ndikimi që kanë shpërthyer në kryeqytetin e BE-së.
Përpara Qatargate, ka pasur raste të tilla të ish-anëtarëve të Komisionit si Jose Manuel Barroso dhe Neelie Kroes, eurodeputetë si Sharon Bowles dhe Holger Krahmer , ose anëtarë të stafit si Adam Farkas dhe Aura Salla.
Ndërsa asnjë nga këto episode nuk i afrohet akuzave sot, ata në kohën e tyre vunë në qendër të vëmendjes se si sistemi aktual i mbikëqyrjes së etikës së BE-së nuk mund të zvogëlojë rrezikun e sjelljes joetike.
Parlamenti i BE-së po promovon planin kundër korrupsionit ndërsa shpërthen lufta politike për skandalin e Katarit. Zbulimi i kësaj jave nënvizon gjithashtu një fakt tjetër të pakëndshëm: hallka më e dobët në sistemin e integritetit të BE-së është Parlamenti Europian, thjesht për shkak të rregullave të tij të dobëta.
Si fillim, anëtarëve të Parlamentit u lejohet të kenë punë të tjera (një e katërta e 705 eurodeputetëve të bllokut e kanë pranuar), dhe sjellja e tyre mbetet e përgjegjshme vetëm ndaj kolegëve të tyre, raporton abcnews.al.
Duke pasur parasysh përqindjen e eurodeputetëve që përfitojnë nga kjo gjë, nuk është çudi që edhe ato pak hetime që kryhen të rezultojnë në shkelje të etikës që mbeten të pandëshkuara.
Pastaj është fakti që eurodeputetëve nuk u kërkohet të deklarojnë të gjitha takimet e tyre.
Së bashku, pakujdesia etike e Parlamentit ka prodhuar një kulturë mosndëshkimi që jo vetëm që dëmton besimin e qytetarëve të BE-së në institucionet demokratike, por gjithashtu minon interesat e bllokut pasi rezulton në sjellje që është në kundërshtim me vlerat e deklaruara të tij gjatë një kohe të paprecedentë.
E gjithë kjo është arsyeja pse Parlamenti duhet ta shfrytëzojë këtë skandal të fundit të integritetit në një përpjekje për një reformë reale.
Këtu janë katër reforma që do të ishin një fillim i mirë.
Së pari, institucionet e BE-së duhet të krijojnë një autoritet të përbashkët etik të pavarur, të pajisur me burime të mjaftueshme dhe kapacitete hetimore.
Kjo është ajo që Presidentja e Komisionit Europian Ursula von der Leyen u zotua por nuk arriti ta zbatojë.
Së dyti, rregullat në fuqi për transparencën dhe konfliktin e interesit në institucionet europiane (në veçanti kodet e sjelljes së institucioneve) duhet të forcohen duke vendosur detyrime raportimi për të gjithë anëtarët e Parlamentit Europian.
Së treti, lobimi nga vendet e treta, qofshin ato nga ambasadat apo palët e treta duhet të publikohen gjithashtu në Regjistrin e Transparencës së BE-së. Po kështu, takimet me përfaqësuesit e vendeve të treta duhet të zbulohen nga të gjitha institucionet e BE-së, duke përfshirë edhe deputetë individualë.
Së katërti, Regjistri i Transparencës i BE-së duhet të bëhet i detyrueshëm nëpërmjet miratimit të një akti legjislativ, në krahasim me një marrëveshje të thjeshtë ndërinstitucionale dhe të forcohet nga burime shtesë.
Në fund të fundit, ne kemi nevojë të angazhdojmë të gjitha institucionet me takime me lobistë të regjistruar dhe për të publikuar të gjitha takimet në një faqe interneti që është e lidhur me regjistrin e përbashkët të transparencës së BE-së.
/abcnews.al
