Njerëzimi është i përfshirë në një “garë armatimesh” me koronavirusin Sars-CoV-2 dhe aftësia e tij për t’u përshtatur dhe evoluar mbetet e panjohur dhe nuk duhet të nënvlerësohet, kanë paralajmëruar shkencëtarët.
“Unë mendoj se do të ishte një person i guximshëm të thoshte se virusi është afër fundit të rrugës së tij evolucionare dhe nuk mund të shkojë më tej”, tha Prof. Deenan Pillay, një virolog në University College London, për The Independent.
“Ne jemi ende herët në jetën e këtij virusi si një patogjen njerëzor. Zakonisht duhen shumë vite që viruset, pasi të kapërcejnë barrierën e specieve, të optimizojnë vërtet veten e tyre për të qenë në gjendje të kopjojnë mirë brenda njerëzve.”
Paralajmërimi i Pillay vjen mes frikës se një tendosje e re e Sars-CoV-2, e njohur si varianti i Indisë, i cili ka shkaktuar një rritje të numrit të rasteve të COVID-19, mund të bëhet një tendosje mbizotëruese globale në javët e ardhshme.
Varianti i Indisë dihet që mbart dy mutacione që mund të ulin efikasitetin e një numri të vaksinave COVID-19.
Përderisa kjo nuk ka ndodhur ende, natyra dhe shpejtësia me të cilën virusi ka përhapur deri më tani, përfshirë formën e varianteve të Afrikës së Jugut dhe MB, ka shkaktuar alarm në komunitetin shkencor se ndikimi pozitiv i shpërndarjes së vaksinave mund të zhbëhet në e ardhmja e afërt
Në mënyrë të veçantë, shkencëtarët shqetësohen për aftësinë e Sars-CoV-2 për të ndryshuar proteina spike, të përdorura për t’u bashkuar me qelizat njerëzore, përmes mutacioneve.
Proteinat spike, të referuara nga Pillay si “çelësat” për të hyrë në qelizat e receptorëve njerëzorë, janë mekanizmi përmes të cilit shumica e vaksinave të suksesshme në botë COVID-19 kërkojnë të sulmojnë virusin, duke trajnuar përgjigje të ndryshme të sistemit imunitar për t’i identifikuar ato.
Një mutacion i tillë, E484K, është gjetur në variantet e Afrikës së Jugut dhe Mbretërisë së Bashkuar. Varianti i Indisë mbart një mutacion të ngjashëm, E484Q.
Frika është se duke ndryshuar proteinat e tyre, këto variante mund t’i bëjnë ato më pak të dukshme për sistemin imunitar të njerëzve të vaksinuar, duke e bërë më të vështirë largimin e infeksionit.
Aris Katzourakis, profesor i evolucionit dhe gjenomikës në Universitetin e Oksfordit, tha përtej ndryshimit të proteinës spike, mutacione të tilla si E484K mund të “zhbllokojnë një ngarkesë të tërë të mutacioneve të tjera diku tjetër në kunj” që nuk janë identifikuar ende nga shkencëtarët, me pasoja të panjohura për ashpërsia e virusit.
“E484K mori rreth 12 muaj para se të bëhej diçka për të cilën ne interesoheshim. Me sa duket, 12 muaj nga tani, do të ketë një ose dy që janë po aq të rëndësishëm,”tha ai për The Independent.
Prof. Stephen Griffin, një virolog në Universitetin Leeds, tha se ai beson se në vend që të vazhdojë të mutojë për një kohë të pacaktuar,”do të ketë një kufi se sa larg mund të zhvillohet proteina spike. Por nuk jam i sigurt që ne mund të përcaktojmë me saktësi se cili mund të jetë kufiri në këtë pikë.” l.k/abcnews.al
