Nga Hugo Blewett-Mundy, Euobserver
Përfundimi i mandatit të Charles Michel si president i Këshillit Europian këtë vit vjen në një kohë ndryshimesh gjeopolitike sizmike dhe konsekuente.
E ardhmja e Ukrainës varet nga një fije, ndërsa lufton me guxim kundër një force ushtarake superiore. Frika po rritet për një sulm të mundshëm rus ndaj Moldavisë, Gjeorgjisë apo edhe vetë NATO-s në rajonin e Detit Baltik.
Dhe përtej Atlantikut, izolacionizmi amerikan kërcënon të kthehet me Donald Trump favoritin për të marrë nën kontroll Shtëpinë e Bardhë këtë nëntor.
Presidenca e Këshillit Europian nuk duhet marrë lehtë në një moment kaq kritik për Europën. Është përgjegjësi e kësaj zyre të përcaktojë prioritetet e Bashkimit Europian dhe të ruajë unitetin në të 27 shtetet e tij anëtare, raporton abcnews.al
Kushdo që pason Michel do të duhet të bëjë një vlerësim të ashpër të sfidës gjeostrategjike me të cilën përballet BE sot. Mendoj se Mette Frederiksen, kryeministrja e Danimarkës është liderja më e mirë për të përmbushur këtë kërkesë.
Pushtimi i plotë i Ukrainës nga Rusia në shkurt 2022 nuk është një ngjarje e izoluar por është pjesë e një kërcënimi më të gjerë neo-revizionist rus ndaj të gjithë procesit të integrimit europian të pasluftës.
Pas rënies së Bashkimit Sovjetik në vitin 1991, Rusia refuzoi të pranonte përparësinë e pakundërshtueshme të Shteteve të Bashkuara në çështjet ndërkombëtare dhe u zhvendos për të ripohuar atë që e konsideron si sferën e saj tradicionale të ndikimit, raporton abcnews.al.
Shfaqja e këtij realiteti gjeopolitik tregon për një periudhë të ripërtërirë të konfrontimit ruso-europian që ka të ngjarë të zgjasë për të ardhmen e parashikueshme.
“Unë shoh një Rusi më agresive në të gjitha aspektet, jo vetëm në Ukrainë. Dhe mendoj se duhet të pyesim veten: a është destinacioni përfundimtar për Rusinë?”, tha Frederiksen në një intervistë të fundit me Financial Times.
Danimarka, një vend me 5.9 milionë banorë, është një nga mbështetëset më të vendosura të Ukrainës në BE. Është donatorja e dytë më e madhe madh për Kievin në proporcion me produktin e brendshëm bruto (pas Estonisë), sipas Institutit Kiel.
Pavarësisht nga pasojat ekonomike nga lufta, Danimarka ka ndarë 60.4 miliardë kr (8.1 miliardë euro) në një fond kombëtar të Ukrainës. Frederiksen ka udhëhequr gjithashtu personalisht përpjekjet e përbashkëta për të rritur investimet në mbrojtje, raporton abcnews.al.
Të gjitha vendet europiane po i përgjigjen sulmit të plotë të Rusisë ndaj Ukrainës në mënyra të ndryshme pasi është e drejta e tyre sovrane për ta bërë këtë.
Por vihet re se dy ekonomitë më të mëdha të BE-së, Franca dhe Gjermania, kanë adoptuar një qasje të centralizuar. Emmanuel Macron fillimisht përdori kompetencat e tij gjysmë-presidenciale për t’u përpjekur të bindte Putinin që nga nisja e pushtimit.
Shumë shpejt pas sulmit rus, Olaf Scholz mbajti një fjalim epokal në Bundestag që shpalli transformimin më radikal të politikës së jashtme gjermane.
Ajo që e dallon Danimarkën nga homologët e saj të Europës Perëndimore ka qenë vendimi i Frederiksen për ta bazuar përgjigjen e saj në parimin danez të ndërtimit të konsensusit.
Në qershor 2022, danezët shkuan në votime në një referendum mbi tërheqjen e vendit të tyre nga politika e mbrojtjes e BE-së, me një shumicë prej dy të tretash që votuan për ta anuluar atë (66.9 përqind).
Ishte një vendim i guximshëm për një vend tradicionalisht euroskeptik. Por Frederiksen beson në fuqinë e koalicioneve të gjera për të zgjidhur sfidat komplekse, të cilat BE-ja do t’i konsiderojë të dobishme ndërsa synon të forcojë mbështetjen e saj të unifikuar për Ukrainën.
Sulmi i Rusisë ndaj Ukrainës dhe vlerave themelore europiane në demokraci dhe sundim të ligjit kërkon një mirëkuptim të përbashkët Lindje-Perëndim brenda BE-së, raporton abcnews.al.
Kjo nuk do të jetë e lehtë si rezultat i dallimeve të shfaqura midis tre fuqive të mëdha të BE-së. Franca dhe Gjermania po ndryshojnë rreth mënyrës sesi Europa duhet të menaxhojë një Rusi të ringjallur.
Ndërkohë, Polonia mban qëndrimin e saj të qartë se Ukraina duhet të fitojë. Kryeministri polak, Donald Tusk, e shfrytëzoi vizitën e tij në Berlin nën formatin e Trekëndëshit të Vajmarit për të theksuar rëndësinë e thellimit të ndihmës financiare dhe ushtarake për Kievin.
Këto çarje brenda BE-së janë shqetësuese. Besimi i Rusisë se mund t’ia kalojë Ukrainës po rritet pasi Putini siguroi një mandat të gjashtë në detyrë me një fitore dërrmuese në zgjedhje.
Një aleancë e fortë europiane kundër Kremlinit kërkon jo vetëm aftësi të besueshme të mbrojtjes dhe sigurisë, por edhe besim dhe besueshmëri midis të gjitha vendeve anëtare të BE-së, raporton abcnews.al.
Kjo është arsyeja pse Frederiksen duhet të jetë presidentja e ardhshme e Këshillit Europian.
Botëkuptimi i kryeministres daneze për kërcënimin neo-revizionist të Rusisë do të thotë se ajo ka potencialin për ndërtuar besimin në të gjithë BE-në, ndërsa ajo përballet me një situatë sigurie që evoluon me shpejtësi.
/abcnews.al
