Pak tema janë analizuar për ekuilibrin punë-jetë, pasi koncepti shihet si diçka e arritur, si një qëllim i arritur. Problemi është se ne shpesh i themi vetes: “Unë do të jap maksimumin tim në 8 orë punë dhe 8 orët e tjera do t’i shpenzojë me familjen time, hobit, stërvitje dhe gjithçka thetër”, thotë Anat Lechner, profesor i asociuar klinik i menaxhimit në Universitetin e Neë York-ut. “Nuk mendoj se është një formulë kaq e thjeshtë.”
Dhe, sipas gjetjeve të reja, mund të mos jetë. Disa studiues tani po na inkurajojnë që të ndalojmë së menduari për ekuilibrin punë-jetë si një arritje që ose ia qëlloni ose jo. Në vend të kësaj, ata sugjerojnë se mund të jetë më shumë një proces i përjetshëm, një ushtrim i vazhdueshëm, pa mbarim që kërkon vigjilencë, vetë-ndërgjegjësim dhe ndryshime në kohë.
Harrojeni arritjen e këtij qëllimi të artë: studiuesit Ioana Lupu nga Shkolla e Biznesit ESSEC në Francë dhe Mayra Ruiz-Castro nga Universiteti i Roehampton në Mbretërinë e Bashkuar argumentojnë se ekuilibri punë-jetë është një “cikël, jo një arritje”.
Në studimin e tyre në vitin 2020, studiuesit intervistuan gati 80 punonjës në dy firma me bazë në Londër, një numër i barabartë burrash dhe grash midis moshës 30 dhe 50 vjeç, të gjithë me të paktën një fëmijë të varur, të cilët punonin në role të mesme ose të larta drejtuese.
Edhe pse tingëllon sikur të anketuarit kishin shumë gjëra të përbashkëta, këtu është ajo që i ndau ata: rreth 30% e burrave dhe 50% e grave raportuan se i rezistonin punës me orë të gjata. Të anketuarit e tjerë, ndërkohë, të gjithë punuan me orë të gjata sepse menduan se kjo është ajo që duhet të bëjnë profesionistët e suksesshëm.
Sapo Lupu dhe Ruiz-Castro shikuan ata që refuzuan orët e gjata, ata zbuluan se ata punonjës në të vërtetë kishin strategji të ngjashme për të ruajtur ekuilibrin e tyre midis jetës dhe punës. Ata përdorën më shumë aftësinë për të reflektuar dhe vënë në pikëpyetje supozimet në emër të vetë-ndërgjegjësimit, dhe morën hapa për të rregulluar gjërat që qëndronin në rrugën e tyre të ekuilibrit të lakmuar të punës dhe jetës. Punonjësit ndaluan dhe vunë në pikëpyetje rrethanat e tyre, duke reflektuar në emocionet dhe situatat e tyre, më pas identifikuan bllokimet e tyre specifike për ekuilibrin e jetës dhe punës.
Edhe pse duket sikur gjetja e një ekuilibri i përsosur mbetet i pakapshëm, ekspertët thonë se mbajtja e një perspektive mund të ndihmojë./Përshtati nga BBC, e.b-abcnews.al
