Afganët po u japin fëmijëve të tyre të uritur qetësues dhe valium, të tjerë kanë shitur vajzat dhe organet e tyre për të mbijetuar. Në dimrin e dytë që kur talebanët morën pushtetin dhe fondet e huaja u ngrinë, miliona njerëz po vuajnë nga uria.
“Fëmijët tanë vazhdojnë të qajnë dhe ata nuk flenë. Ne nuk kemi ushqim,” tha Abdul Wahab.
“Kështu që shkojmë në farmaci, marrim kokrra dhe ua japim fëmijëve që t’i vëmë në gjumë,” tha ai.
Ai jeton pak jashtë Heratit, qyteti i tretë më i madh i vendit, në një vendbanim me mijëra shtëpi të vogla që është rritur gjatë dekadave, të mbushura me njerëz të zhvendosur dhe të goditur nga lufta dhe fatkeqësitë natyrore.
Abdul është mes një grupi burrash që u mblodhën rreth grupit të xhirimit të BBC. Ata i pyetën, se sa prej tyre u jepnin fëmijëve të tyre për t’i vënë në gjumë.
“Shumë prej nesh, të gjithë ne”, u përgjigjën ata.
Një prej tyre nxorri nga xhepi një pako alprazolam – qetësues që zakonisht përshkruheshin për të trajtuar çrregullimet e ankthit. Ghulam ka gjashtë fëmijë, më i vogli një vjeç. “Madje ia jap dhe atij”, tha ai.
Të tjerë treguan tableta escilatopram dhe tableta sertraline që thanë se po ua jepnin fëmijëve të tyre. Ato zakonisht përshkruhen për të trajtuar depresionin dhe ankthin.
Mjekët thonë se kur u jepen fëmijëve të vegjël që nuk marrin ushqimin e duhur, ilaçe të tilla mund të shkaktojnë dëmtim të mëlçisë, së bashku me një sërë problemesh të tjera si lodhja kronike, gjumi dhe çrregullime të sjelljes.
OKB-ja ka paralajmëruar për një katastrofë humanitare në Afganistan. Shumica e burrave në zonën jashtë Heratit punojnë punë të rëndomta vetëm për të siguruar jetesën.
Kudo njerëzit janë të detyruar të marrin masa ekstreme për të shpëtuar familjet e tyre nga uria. Amar është 20 vjeç dhe iu nënshtrua një operacioni për heqjen e veshkës tre muaj më parë.
“Nuk kisha zgjidhje tjetër. Kisha dëgjuar se mund t’i shisja një veshkë një spitali lokal. Shkova atje dhe u thashë çfarë doja. Disa javë më vonë më thirrën për të shkuar në spital”, tha ai.
“Ata më bënë disa analiza, më pas më injektuan diçka që më bëri të humbas vetëdijen. Isha i frikësuar, por nuk kisha zgjidhje tjetër”, shpjegon ai.
Amarit mori rreth 3,100 dollarë, shumica e të cilave u përdorën për të paguar borxhet që kishte marrë hua për të blerë ushqime për familjen e tij.
Shitja e organeve për para nuk është asgjë e re në Afganistan. Kjo po ndodhte gjithashtu përpara se talibanët të merrnin pushtetin. Por tani, edhe pas një zgjedhjeje kaq të dhimbshme, njerëzit zbulojnë se ende nuk mund të gjejnë mjetet për të mbijetuar.
/abcnews.al
