Një nga dashuritë e famshme në histori, ajo e Napoleon Bonapartit për gruan e tij Jozefina, një lidhje e diskutueshme, e errët dhe, sipas disa biografëve, manipuluese nga ana e saj, qartësisht e njëanshme nga ana e tij.
Ushtari famëkeq korsik, i cili kishte një ecje të çmendur drejt lavdisë dhe postin më të lartë të Perandorisë Franceze, duke u kurorëzuar perandor në 1804 në Notre-Dame de Paris, ra në dashuri me pasion me Jozefinën simpatike, e cila ishte 6 vjet më e madhe se ai dhe tashmë një e ve me 2 fëmijë.
Thuhet se Napoleoni e donte praninë e saj dinamike, magjepsëse dhe të zbehtë me aq pasion sa ishte i gatshëm të bënte gjithçka dhe të besonte gjithçka për të. Josifina kishte shumë të dashur dhe ishte jashtëzakonisht indiferente dhe mizore ndaj tij, por ai i falte gjithçka. Sipas rrëfimeve të mbijetuara të asaj kohe, sa herë që Napoleoni guxonte të zemërohej me të ose ta kërcënonte se do ta linte, Jozefina shtirej si e sëmurë dhe skena të rreme të fikëti në apartamentet e saj private luksoze, derisa i vinte keq dhe e falte edhe një herë, shkruan abcnews.al.
Napoleoni u martua me Josephine Taser në 1796 dhe disa ditë më vonë u nis për në Itali. Disa nga letrat e dashurisë që i shkroi gjatë 10 viteve të martesës mbeten legjendare dhe historike, ndërsa disa janë shitur në ankande, për qindra mijëra euro.
Në njërën prej tyre Napoleoni shkruan:
Jozefina ime e vetme, larg teje nuk ka gëzim, larg teje, bota është një shkretëtirë, ku jam vetëm dhe nuk mund ta hap zemrën time. Ti më ke vjedhur më shumë nga shpirti, ti je mendimi i saj i vetëm jeta ime.
… Të jetosh për Jozefinën, kjo është historia e jetës sime. Unë jam duke u përpjekur për të ardhur te ti. Sa shtete na ndajnë!
… Oh! Gruaja ime e dashur! Nuk e di se çfarë më rezervon fati, por nëse më mban larg teje edhe për pak kohë, do të jetë e padurueshme! Nuk do të më mjaftojë guximi për një gjë të tillë.
… Më fal, dashuria ime e dashur, jam delirant; natyra është kaq e brishtë kur njeriu ndihet kaq vetëm kur ka dikë të dashur larg”.
Ndërsa në një tjetër, e cila u shit në një ankand në Paris për 513 mijë euro, ushtari francez i shpreh ankesën bashkëshortes së tij për faktin se ajo nuk i ka shkruar kurrë:
“Nuk kam asnjë letër nga ti, mikja ime e dashur, kështu që ke kaq shumë punë, saqë harron burrin tënd, i cili, me gjithë lodhjen e tij rraskapitëse, nuk dëshiron asgjë veç teje. Unë jam i shkretë, ti më ke harruar. Tetë ditë kam hipur mbi kalë, nuk ka natë, nuk ka pushim, nuk ka gjumë”, i shkruan gjeneral Bonaparte më 18 prill 1796, Jozefinës, gjatë fushatës italiane.
Tani është konfirmuar historikisht se si Jozefina ashtu edhe Bonaparte kishin lidhje të panumërta jashtëmartesore gjatë kohës që ishin të martuar. Megjithatë ai e donte vetëm atë dhe thuhet se ishte poshtëruar thellësisht kur një letër e tij në të cilën fliste për dhimbjen që i kishin shkaktuar nga tradhtitë e saj të vazhdueshme, ra në duart e ushtrisë angleze. Napoleonin e tallën aq shumë sa u detyrua t’i kërkonte divorcin. Megjithatë, ai vazhdoi t’i përkushtohej asaj edhe pas ndarjes së tyre.
Legjenda thotë se kur ajo vdiq nga pneumonia, Bonaparti nuk hëngri apo piu asgjë për 2 ditë të tëra dhe kur më në fund vdiq, fjala e fundit që tha ishte emri i saj. Mes qindra letrave që i shkroi, do të binte gjithmonë në sy ajo në të cilën i kërkonte të mos lahej, pasi së shpejti do të kthehej në Paris. Kudo që ishte Napoleoni, gjithçka që kishte rëndësi për të ishte Jozefina dhe aroma e saj.
*Napoleon Bonaparte vdiq më 5 maj 1821 në ishullin e Shën Helenës në Oqeanin Atlantik ku kishte jetuar në mërgim për shtatë vjet./abcnews.al
