Një çift u martua në maj të 2009 në një martesë fetare. Në fillim bashkëjetesa e tyre ishte harmonike, por pas një viti, në 2010, problemet e para filluan të shfaqeshin. Pasatj gruaja mbeti shtatzënë dhe për shkak të komplikimeve iu desh të qëndronte në regjim shtrati në shtëpi.
Edhe pas lindjes së djalit, problemet mes çiftit vazhduan. Disa muaj më vonë, ajo sërish mbeti shtatzënë. Edhe këtë herë iu desh të qëndronte në shtrat sepse e kishte shtatzëninë me probleme, ndërsa pas lindjes së vajzës së tyre ajo vazhdoi të qëndronte në shtëpi duke marrë përgjegjësinë për rritjen e dy fëmijëve të tyre.
Pas shumë sherreve, burri filloi të tregonte sjellje hakmarrëse dhe përbuzëse ndaj gruas së tij, duke i thënë se po jetonte në kurriz të tij, pasi e kishte mbështetur financiarisht. Ai e akuzoi për shpenzime të pamatura dhe e quajti “parazitë” para fëmijëve të tyre, dhe i kërkoi të largohej nga shtëpia që ishte prona e tij.
Në të njëjtën kohë, burri mbajti një qëndrim indiferent ndaj saj, pasi nuk shkonte në shtëpi për periudha të gjata kohore dhe nuk e mbështeti aspak gjatë shtatzënive të saj problematike. Burri, sipas vendimit të areopagite, krijoi tension në shtëpi dhe si rezultat në tetor të 2012 gruaja dhe dy fëmijët u larguan nga shtëpia dhe u transferuan në një banesë tjetër.
Kështu, filloi një betejë maratonë gjyqi mes ish-çiftit. Burri argumentoi para gjykatësve se zgjidhja e martesës ishte për shkak të ish-gruas së tij. Dhe, duke cituar dispozitat e Kodit Civil, ai kërkoi të paguante detyrimet për ushqim. Në Gjykatën e Apelit, burri humbi betejën për alimentacionit të reduktuar prej 500 eurosh në muaj dhe u ankua në Gjykatën e Lartë, ku të gjitha arsyet që ai parashtroi u refuzuan, për arsye të paqarta, të pamjaftueshme dhe jo të plota.
Pavarësisht nga ndryshimet e pritshme në Ligjin e Familjes në lidhje me marrëdhënien midis prindërve dhe fëmijëve të mitur pas vendimit të çiftit për t’u divorcuar, areopagitët me një vendim socio-psikologjik me rezolucion të lartë përcaktojnë kushtet për dhënien e ushqimit të reduktuar dhe të vëzhguar për përgjegjësia prindërore.
Sipas vendimit të Gjykatës së Lartë, gruaja “ndërpreu bashkëjetesën martesore për një arsye të logjikshme dhe për këtë ka të drejtë për ushqim dhe para”.
Në fakt, vendimi i gjykatës thekson se nuk kishte asnjë sjellje anti-martesore nga ana e saj, e cila “përbën sjelljen e saj të keqe që bëhet shkak për divorc” Sjellja e saj, siç pranohet nga Gjykata e Apelit, “nuk mund të krijonte objektivisht një arsye të logjikshme për përfundimin e një martese”.
Vendimi i Departamentit Politik A1 të Gjykatës së Lartë i kushton disa faqe çështjes së nxehtë të kujdestarisë së fëmijëve.
Në lidhje me këtë rast, u konstatua se, megjithëse argumentet e dhëna nga ish-burri, nuk u pa që “interesat e të miturve imponojnë kujdestari të përbashkët të prindërve për shëndetin dhe arsimimin e tyre” dhe për këtë arsyeja që kujdestaria iu besua nënës, veçanërisht kujdesi në fushat e shëndetësisë dhe arsimit.
Fillimisht, areopagitët theksojnë se “si një udhëzues për ushtrimin e kujdesit prindëror ose të kujdestarisë në rast të një mosmarrëveshje midis prindërve të fëmijëve dhe ankimit të tyre në gjykatë, por gjithashtu thelbi për përcaktimin e ushtrimit të tij është interesi i vërtetë i fëmijës, në zhvillimin e të miturit në një personalitet të pavarur dhe të përgjegjshëm”. Në gjykimin gjyqësor, pra, “një rregullim i tillë braktiset, i cili do t’i shërbente më mirë interesit të fëmijës së mitur”.
Sidoqoftë, “ekzistenca e një lidhjeje të veçantë të fëmijës me njërin nga prindërit e tij dhe preferencën e tij të qartë për të, të cilën gjykata merr parasysh pasi peshon shkallën e pjekurisë së tij, është gjithashtu thelbësore. Duke pasur parasysh ekzistencën e kësaj lidhjeje të fëmijës me prindin specifik, ai konsiderohet të ketë mundësinë e një edukimi më efektiv për të mirën e të miturit dhe për këtë arsye ai është më i përshtatshmi për kujdesin e tij”, thonë areopagitët./e.b-abcnews.al
