Projektuesi i urës së shembur në Gjenovë, kishte dhënë alarmin për gërryerje të mbikalimit rrugor që në vitin 1979. Morandi kishte njoftuar se për shkak të kushteve atmosferike duhej të bëhej diçka për të mbrojtur sipërfaqen e betonit.
“Mendoj se herët a vonë, dhe ndoshta në pak vite, do të jetë e nevojshme që të përdoret një trajtim për heqjen e të gjitha gjurmëve të ndryshkut në përforcime të ekspozuara dhe pastaj të mbulohen gjithçka me elastomere që kanë shumë rezistencë kimike”. Kështu shkruante në vitin 1979 projektuesi i urës së shembur në Gjenovë, inxhinieri Riccardo Morandi, i cili vuri në dukje efektet e para të ndotjes dhe kripëzimit në strukturë dhe lëshoi një “alarm për gërryerje”.
Titulli i raportit të vitit 1979, siç raportohet nga gazeta La Verità, është “Sjellja afatgjatë e mbikalimeve rrugore që i nënshtrohen një trafiku të rëndë të vendosur në një mjedis agresiv: Ura në Polcevera, në Gjenovë”. “Struktura – shkroi Morandi – është sulmuar nga erërat e detit (I cili është një kilometer larg) që janë kanalizuar në luginën në të cilën gjendej mbikalimi rrugor. Në këtë mënyrë krijohet një atmosferë me kripëzim të lartë që për më tepër, në rrugën e saj përpara se të arrijë tek struktura, ajo përzihet me tymin e oxhaqeve të çelikut dhe është e ngopur me avuj shumë të dëmshëm”.
“Sipërfaqet e jashtme të strukturave – vuri në dukje inxhinieri – por sidomos ato të ekspozuara ndaj detit dhe për këtë arsye më të drejtpërdrejtë sulmuar nga tymi acid të oxhaqeve, fillojnë të tregojnë fenomene të agresionit me origjinë kimike”. Shkurtimisht, një “humbje e rezistencës sipërfaqësore të betonit” është duke u zhvilluar. Ndër të tjera inxhinieri në atë kërkonte me ngulm mbrojtjen e siperfaqes së betonit dhe ndërrimin e elementëve të çelikut me inoks./abcnews.al
