“E vetmuar dhe e dëshpëruar. Në xhep një leje qëndrimi me tre “x” në leje qëndrimi në vend të shtetësisë. Pa shtetësi! Në kokë më shumë guxim për të vdekur sesa për të jetuar. “Adelina 113” është ngjitur në një mur në urën e Garibaldit duke iu dorëzuar errësirës, zbrazëtisë, jetës. Dy kalimtarë e panë atë duke shkuar drejt vdekjes, por ishin shumë larg për ta shpëtuar. Binte shi, në rrahjet e fundit të zemrës së saj dhe lotët, humbën në shi. Oficerët e një patrulle të policisë iu afruan asaj. Ajo vdiq menjëherë, nën përmbytjen romake të natës midis të shtunës dhe të dielës së kaluar. Jeta ishte e egër deri në momentin e fundit me atë grua. Por, edhe shteti italian ishte i ashpër me të. Mund dhe duhej ta ndihmonte nga mirënjohja për atë që kishte bërë. Dhe çfarë? Në vend të kësaj e braktisi pasi i bëri një simbol “x”.”
Myrta Merlino, gazetare, shkrimtare dhe autore televizive, thotë se “Adelina 113” ishte një luftëtare, një Amazonë pa mburojë”. Ajo e njihte prej vitesh, e priti disa herë në emisionin L’aria che tira (La7) dhe përpiqet të mbajë të qarën kur flet për të, sepse ishte personi i fundit që ajo kërkoi ndihmë live, tre ditë para se t’i jepte fund jetës, “dhe nuk dija si t’i kapja shikimin e fundit”, qorton veten Myrta.
“Unë humba me të, ajo humbi gjendjen në të cilën besonte shumë, ndonjëherë kaq e verbër dhe e padrejtë. E ka humbur sistemin me burokracinë e njëanshme. Dhe humbi televizorin, i cili përtej historisë është i pafuqishëm. Unë qava me inat dhe shpresoj se na ke falur të gjithëve Adelina. Të kërkoje ndihmë, për Adelinën 113 nënkuptonte vetëm një gjë: të kishte nënshtetësi italiane . Ishte ëndrra e saj e vetme.” thotë gazetarja.
Në moshën 22-vjeçare ajo ishte mashtruar nga iluzioni i një të ardhmeje të ndritur në Itali. Ajo, si mijëra vajza të tjera “e inkurajuar nga bukuria e parë në TV”, mbërriti me gomone në Itali, që “dukej si një ëndërr për një kohë të gjatë”. Burrat e premtimeve të rreme, e bënë atë prostitutë dhe skllave me forcën e dhunës.
“Më kanë prerë këmbën me gërshërë dhe më kanë vënë kripë në plagë për të më lënduar më shumë”, tha ajo mes mijëra rrëfimeve të tjera kur denoncoi hapur para 4 vitesh. Ajo u betua me veten se nuk do të vdiste si skllave dhe kështu një natë, në Vareze, vendosi që askush të mos e abuzonte më. Njoftoi numrin 113 dhe i besoi shtetit italian. Që atëherë, për karabinierët dhe policinë, që e kanë ndihmuar gjithmonë, ajo u bë “Adelina 113”, një lloj emri i koduar që e mbante me vete edhe gjatë hetimeve dhe gjyqeve që vinin nga bashkëpunimi i saj me drejtësinë (emri i saj i vërtetë është Alma Sejdini).
Dëshmia
Me dëshminë e saj, ajo solli arrestimin e 40 shqiptarëve që vendosnin mbi jetën dhe vdekjen e grave që përfunduan në kthetrat e tyre (shfrytëzuesit e dënuar më pas me dënime deri në 20 vjet burg).
Ajo ka bashkëpunuar gjithmonë me prokurorët publikë dhe organet ligjzbatuese pa hezitim dhe frikë, ka qenë shembull për dhjetëra e dhjetëra gra që falë saj u rebeluan kundër prostitucionit, e ka sjellë vazhdimisht zërin e saj në Senat, madje edhe në Komisionin e Çështjeve Kushtetuese, si eksperte e situatës dramatike të punonjëseve të seksit.
Ajo fliste në shkolla, harxhonte kohën dhe energjinë e saj kudo që kishin nevojë për të. Një qytetare model, por pa shtetësinë që dëshironte. Një paradoks.
Ishte Myrta Merlino në vitin 2019, ajo që ia referoi çështjen te ministri i Brendshëm i atëhershëm, Matteo Salvini. Dhe ai u interesua për të, derisa siguroi një leje të posaçme qëndrimi, në pritje të procedurave burokratike për shtetësinë.
Por më pas, mes ndërrimit të qeverisë dhe zgjatjes së çdo hapi të vetëm burokratik, “Adelina 113” përfundoi sërish në mëshirën e skadimit të lejes së qëndrimit.
Vetëm këtë herë ajo kishte një arsye më shumë për t’u ndjerë e vetmuar dhe e dëshpëruar: një tumor shumë agresiv që e kishte detyruar të bënte cikle shkatërruese të kimioterapisë dhe dobësim të vazhdueshëm.
Megjithatë, nëse ajo do të qëndronte ende përballë një fati kaq të errët, ishte vetëm për të kultivuar atë ëndërr: për të fshirë turpin e atyre tre “x”-ave nga jeta e saj.
“Unë nuk jam një fantazmë pa shtetësi”, përsëriste ajo gjithmonë. “Ajo e donte Italinë dhe ndihej thellësisht italiane, – kujton Myrta. – Nuk dua të kthehem në Shqipëri as edhe e vdekur”, i kishte thënë ajo herën e fundit që folën me njëra-tjetrën gazetares italiane. Dhe kështu do të jetë. Do të qëndrojë në Itali përgjithmonë, asnjë “x” nuk do ta kthejë në atdhe./ abcnews.al/
