Një ngjarje e pazakontë ka ndodhur në një fshat të Ukrainës, ndërsa ushtarët rusë vrisnin këdo që u dilte përballë.
CNN ka sjellë rrëfimin e pzakontë të Nikolla Kulichenko, i cili u varros nga rusët pasi u mendua se kishte vdekur.
Historia e plotë:
Deri më 18 mars, jeta e familjes Kulichenko nuk kishte ndryshuar shumë, edhe pse rusët kishin pushtuar fshatin Dovzhyk. Vetëm kur një nga kolonat e tyre u bombardua, ushtarët rusë u nisën në kërkim të atyre që ishin përgjegjës. Mbërritën në shtëpinë e drurit ku jetonte Nikolla me dy vëllezërit e tij, Jevhen dhe Dmitro, së bashku me motrën e tyre, Irinën. Gruaja nuk ishte në shtëpi atë ditë.
Tre ushtarë u thanë vëllezërve që të gjunjëzoheshin në oborrin e përparmë ndërsa po kërkonin shtëpinë për të gjetur të dhëna se kush po sulmonte kolonën e tyre. Pasi gjetën medaljet ushtarake të gjyshit të tij dhe çantën me parashutë ushtarake 30-vjeçare të Yevhen, ushtarët u bindën se vëllezërit kishin diçka për të fshehur.
Nikola, Yevhen dhe Dmytro u dërguan në një bodrum ku u morën në pyetje për tre ditë. Nikolla shpresonte se rusët do t’i lironin, por në ditën e katërt, situata ndryshoi.
“Më goditën në të gjithë trupin me një shufër metalike dhe më futën tytën e armës në gojë”, tha ai.
Nikolla dhe vëllezërit e tij u torturuan derisa humbën ndjenjat. Burrave u kishin lidhur sytë dhe duart dhe këmbët e tyre ishin ngjitur me shirit.
Pesë ushtarë rusë i morën me një automjet ushtarak në një fushë të shkretë, u gjunjëzuan, me sy të lidhur, ndërsa hapnin një gropë pranë tyre, tha Nikolla.
Fillimisht, tha ai, dëgjova një të shtënë, dhe Dmitro, 36 vjeç, më i madhi nga tre vëllezërit, ra në tokë. Pastaj ai ndjeu Yevhen, më i riu, që ra pranë tij.
“Mendova se isha i radhës. Por plumbi më kaloi pranë veshit të djathtë”, deklaroi Nikolla.
Ai e dinte se shpresa e tij e vetme për të mbijetuar ishte të vriste të vdekurit. Ushtarët i futën trupat e tre vëllezërve në gropën e hapur, i mbuluan me dhe dhe u larguan.
Edhe tani, ai ende nuk e di se sa kohë është varrosur i gjallë, me duar e këmbë ende të lidhura. Ai arriti të dilte nga trupi i vëllait të tij të madh dhe të çlirohej.
“E kisha të vështirë të merrja frymë, pasi Dima (Dmitro) ishte sipër meje, por duke përdorur krahët dhe gjunjët, munda ta shtyja vëllanë tim të madh në buzë të gropës dhe më pas dola jashtë”, tha ukrainasi. .
Në errësirë, ai u zvarrit nëpër fushë në shtëpinë më të afërt, ku një grua u kujdes për të gjatë natës para se të kthehej te motra e tij, e cila i priste me ankth në shtëpi.
“U ktheva në shtëpi dhe Nikolla ishte aty. E pashë në sy dhe e pyeta se ku ishin të tjerët. Ai u përgjigj se nuk kishte të tjerë,” kujton Irina duke qarë.
“Isha me fat… dhe tani më duhet të vazhdoj të jetoj”, tha Nikolla.
Më tej ai rrëfen se është një mrekulli që ai mbijetoi. Shenjat e lëna në faqe dhe pas veshit janë ende të dukshme sot.
“Isha me fat… dhe tani më duhet të vazhdoj të jetoj. Kjo histori duhet të dëgjohet nga të gjithë, jo vetëm në Ukrainë, por në mbarë botën, sepse gjëra të tilla po ndodhin”, tha ai.
Në rajonin Chernivtsi, zyra e prokurorit ka hapur një hetim për krimet e luftës. Hetuesit konfirmuan për CNN se vëllezërit e Nikollës i kishin duart dhe këmbët të lidhura dhe se i kishin sytë të lidhur. Në të gjithë Ukrainën, sipas autoriteteve lokale, deri më tani janë raportuar më shumë se 11,600 krime të dyshuara lufte. CNN kontaktoi gjithashtu Ministrinë e Mbrojtjes së Rusisë, por nuk mori asnjë përgjigje.
Ashtu si me tmerret e tjera që tani trajtohen si krime lufte nga forcat ruse, historia e Nikollës dhe vëllezërve të tij mund të tregohej vetëm pasi rusët u tërhoqën nga Chernivtsi në fillim të prillit.
Vetëm atëherë Nikolla mundi të kërkonte gropën nga e cila kishte shpëtuar i gjallë. Ai e dinte se duhej të gjente vëllezërit e tij për t’i varrosur. Më 21 prill, një muaj pasi tre vëllezërit u ekzekutuan, Dmitro dhe Yevhen u varrosën përfundimisht, sipas traditës, në vendin që tani ishte përsëri ukrainas.
