Vladimir Putin këmbëngul se është një politikan intelektual, i cili ndjek një traditë të epokës sovjetike në mënyrë që liderët të jenë të aftë jo vetëm për të qeverisur vendin, por edhe për debate.
Kjo u jep një interes të veçantë diskutimeve ku ai përpiqet të artikulojë pikëpamjen e tij të veçantë për botën. Në fund të fundit, është bërë e ditur deri diku se Putin erdhi në pushtet, duke përfaqësuar në thelb një sërë faktorësh që besonin se Rusia postkomuniste po shkaktonte shpërbërjen dhe shkatërrimin e vendit dhe kishte nevojë për një rindërtim para së gjithash të vetë shtetit.
Kjo formoi një model të veçantë që ndërthurte vazhdimësinë me rrjedhën historike të BRSS. Përparimi ishte në ekonominë e tregut (edhe pse me shtetin që ruan kontrollin e sektorëve strategjikë – diçka që u reflektua edhe në konfliktet me “oligarkë” të ndryshëm) dhe një version i parlamentarizmit dhe natyrisht në pjesëmarrjen në “globalizim” , ndërsa vazhdimi i këmbënguljes për një shtet të fortë dhe për një version të fortë të patriotizmit rus (pra përfshirja në historinë zyrtare postkomuniste të rrëfimit të “Luftës së Madhe Patriotike”).
Megjithatë, vetë ideologjia që çoi në këto zgjedhje politike ka mbetur gjithmonë relativisht e vështirë për t’u përshtatur me disa nga rrymat tradicionale politike. Pikërisht për këtë ai i jep rëndësi të veçantë fjalimit që mbajti pak ditë më parë në “Valdai Discussion Club”, diskutim që lidhet me këndvështrimin e tij më të gjerë dhe në diskutimet e të cilit ai nuk mungon çdo vit.
Vizioni i Putinit: një botë shtetesh sovrane të ekuilibruara
Putin theksoi se tridhjetë vite më parë kishte hyrë në një “epokë të re” në të cilën u krijuan kushtet për përfundimin e konfrontimit ushtarak, politik dhe ideologjik. Kjo krijoi kushtet për një ekuilibër të ri dhe marrëdhënie të qëndrueshme ndërkombëtare në të gjitha nivelet.
Në të njëjtën kohë, sipas Putinit, problemet socio-ekonomike të njerëzimit janë intensifikuar, veçanërisht pabarazitë e mëdha të pasurisë dhe mundësive, në prag edhe të krizave ushqimore. Në të kaluarën, kushte të ngjashme si kushtet aktuale do të kishin shkaktuar tronditje globale, “të tilla si luftërat botërore ose trazirat e përgjakshme sociale”, tha Putin, duke theksuar se edhe në reagimet ndaj disa prej masave kufizuese për pandeminë mund të shohim tendenca më të thella të protestave sociale.
Kundër gjithë kësaj, Putin sugjeroi nevojën për bashkëpunim ndërkombëtar, duke filluar me faktin se themeli i sistemit ndërkombëtar mbetet shteti-komb, por edhe një ekuilibër i ri i fuqive që u jep më shumë peshë fuqive në rritje dhe vendeve në zhvillim. Për Putinin, është e gabuar të besohet se globalizimi i ka bërë kufijtë të parëndësishëm dhe se vetëm shtetet sovrane mund të plotësojnë nevojat e qytetarëve të tyre, diçka që u vu re edhe gjatë pandemisë.
Nevoja për një konservatorizëm të ri
Një element koherent i këtij konceptimi gjeopolitik është një konservatorizëm i ri që është i vëmendshëm ndaj ndryshimeve të mëdha “revolucionare” dhe njeh vlerën e traditave.
“Shteti dhe shoqëria nuk duhet t’i përgjigjen rrënjësisht ndryshimeve cilësore në teknologji, ndryshimeve dramatike në mjedis, apo shkatërrimit të sistemeve tradicionale. “Është më e lehtë të shkatërrosh sesa të krijosh, siç e dimë të gjithë”. Ky fragment nga fjalimi i Putinit e bën më të qartë konservatorizmin nga këndvështrimi i tij.
Kjo mund të shihet nga mënyra se si Putin e ka refuzuar në thelb Revolucionin e tetorit, duke besuar se ai nuk e lejoi Rusinë të merrej me problemet e shkaktuara nga Lufta e Parë Botërore në mënyrë efektive dhe në të njëjtën kohë çoi në kolaps dhe shpërbërjen e një fuqie të madhe, raporton abcnews.al
Revolucionet nuk sjellin përparim shoqëror
Për Putin, problemi qëndron në çdo përpjekje për të përshpejtuar procesin historik dhe për të sjellë përparim me mjete revolucionare. Kjo sepse një përpjekje e tillë minon themelet e nevojshme morale dhe vlerash që duhet të ketë çdo komb. Kjo është arsyeja pse ai po krijon një analogji midis bolshevikëve dhe “korrektësisë politike” moderne dhe “kulturës”.
Për Putinin, bolshevikët, bazuar në “doktrinat e Marksit dhe Engelsit”, argumentuan se ata donin të ndryshonin jo vetëm ekonominë dhe politikën, por edhe vetë kuptimin e moralit njerëzor, duke shkatërruar vlerat, fenë dhe duke refuzuar familjen.
Sipas mendimit të Putin, lufta kundër diskriminimit në Perëndim është bërë një “dogmatizëm agresiv” që sfidon klasikët e shpirtit dhe madje i trajton skenarët e filmave dhe serialeve të Hollivudit në një mënyrë të ngjashme me “seksionin e agjitacionit dhe propagandës” të KKSE-së”.
Putin ishte veçanërisht i zëshëm për të vënë në pikëpyetje rolet tradicionale gjinore dhe për faktin se “fëmijët mësojnë që në moshë shumë të hershme se një djalë mund të bëhet vajzë dhe anasjelltas”.
“Konservatorizëm i mirëfilltë”
Vetë Putin nuk e kishte problem ta konsideronte këtë qasje një “konservatorizëm të mirëfilltë”. Sipas Putin, “qasja konservatore nuk ka të bëjë me një traditë injorante, një frikë nga ndryshimi apo një lojë kufizimi, ka të bëjë kryesisht me mbështetjen në një traditë të sprovuar, ruajtjen dhe rritjen e popullsisë, një vetëvlerësim realist dhe më shumë, një përcaktim të kujdesshëm të qëllimeve dhe një refuzim themelor të ekstremizmit si metodë.”
Theksi te konservatorizmi?
Përveç demonstrimit se Putin është shumë më tepër një krijim i Rusisë postkomuniste dhe një version i veçantë i konservatorizmit rus sesa BRSS, ky fjalim demonstron një përpjekje për të theksuar përgjigjen si ndaj liberalizmit perëndimor ashtu edhe ndaj varianteve të së majtës radikale, duke pasur parasysh se të dyja rrymat janë në krizë të thellë.
Për këtë arsye dhe fjalimi i tij u referohet vendeve klasike të konservatorizmit historik: këmbëngulja për një kornizë morale koherente, ruajtja e roleve tradicionale gjinore – dhe më të gjera shoqërore – si faktor kohezioni shoqëror, dhe natyrisht armiqësia e veçantë ndaj çdo koncepti revolucionar. ndryshimi dhe transformimi.
/abcnews.al
