Nga Judith Sunderland, euobserver
Një numër i madh njerëzish kanë humbur jetën në kufijtë e Europës. Pothuajse të gjithë janë njerëz me ngjyrë. Shumica mbyten ose zhduken në det. Të tjerë humbin jetën në kamionë, përplasen nga makina ose vdesin nga hipotermia.
Për shumë njerëz, shkaku i vdekjes është i panjohur, si dhe identiteti i tyre, dhe ata madje nuk kanë as një varr. Projekti i Organizatës Ndërkombëtare për Migrantët e Zhdukur vlerëson se të paktën 22,748 persona kanë vdekur në rajonin e Mesdheut që nga viti 2014; të paktën 848 ishin fëmijë.
Këtë vit, të paktën 1,465 persona kanë vdekur ose janë raportuar të zhdukur në Detin Mesdhe dhe të paktën 785 kanë vdekur në Oqeanin Atlantik ndërsa njerëzit përpiqen të arrijnë në ishujt Kanarie spanjolle nga brigjet e Afrikës Perëndimore. Por disa kanë humbur jetën edhe në kufijtë tokësorë, raporton abcnews.al
Autoritetet polake regjistruan viktimën e tetë në kufirin e saj me Bjellorusinë më 20 tetor, por numri aktual i viktimave mund të jetë shumë më i lartë. Compact Global për Migracionin, është një organizatë e cila angazhon qeveritë “për të shpëtuar jetën dhe për të parandaluar vdekjet e emigrantëve”, duke siguruar forcat e kërkim-shpëtimit dhe gjithashtu duke shqyrtuar politikat dhe ligjet që mund të krijojnë rrezikun e zhdukjes ose vdekjes së njerëzve.
Për turpin e Europës, 5 nga 29 vendet që nuk miratuan asnjë pakt janë në Bashkimin Europian. Dhe sot vendet europiane dhe institucionet e BE-së po ndjekin apo propozojnë politika që rrezikojnë jetë. Jo vetëm që institucionet dhe shtetet e BE-së kanë hequr dorë nga përgjegjësitë e tyre për operacionet e kërkim-shpëtimit në Mesdhe, por politikat e tyre rrisin rrezikun e dëmtimit, përfshirë vdekjet në det, madje duke kriminalizuar – grupet joqeveritare të kërkim-shpëtimit.
Në korrik, Italia rinovoi fondet e saj për Rojet Bregdetare Libiane dhe Komisioni Europian planifikon t’i dorëzojë tre anije të reja rojeve bregdetare libiane për të rritur kapacitetin e tyre të patrullimit. Autoritetet libiane kanë kapur më shumë se 26,300 njerëz dhe i kanë kthyer me forcë në Libi deri më tani këtë vit. Ka prova që Frontex, agjencia kufitare e BE-së, i ka mundësuar drejtpërdrejt dhe tërthorazi këto ndalime.
Ndoshta nuk do ta dimë kurrë se sa njerëz kanë vdekur për shkak të manovrave të pamatura të Rojeve Bregdetare Libiane në det. Më 8 tetor, rojet bregdetare hapën zjarr ndaj njerëzve që protestonin dhe përpiqeshin të arratiseshin nga një qendër paraburgimi në Tripoli, duke vrarë gjashtë dhe duke plagosur të paktën 24, në episodin e fundit të forcës dhe dhunës që një zyrtar i OKB-së e quajti “një dukuri të zakontë” në qendrat e paraburgimit në Libi, raporton abcnews.al
Propozimet e tmerrshme të Mbretërisë së Bashkuar
Ndërkohë, qeveria e Mbretërisë së Bashkuar po shtyn një rishikim të ligjit të imigracionit që, midis propozimeve të tjera të tmerrshme, do t’i lejonte rojet kufitare të Mbretërisë së Bashkuar të dërgojnë në Francë anijet që transportojnë emigrantë dhe refugjatë dhe të përjashtonte rojet kufitare nga ndjekja penale në rast se dikush vdes.
12 vende të BE-së i kërkuan Komisionit Europian të financojë për gardhe dhe mure në kufijtë e jashtëm të bllokut, sepse një “pengesë fizike…duket të jetë një masë efektive e mbrojtjes së kufirit”.
Ajo që është e qartë është se muret dhe gardhet i devijojnë njerëzit drejt rrugëve më të rrezikshme, por gjithashtu mund të çojnë në mënyrë të drejtpërdrejtë në rritjen e viktimave dhe të plagosurve. Kjo shpërfillje për jetët e qenieve njerëzore është krejt e kundërta e asaj që ne aspirojmë të jemi. Vendet europiane duhet të ndalojnë kthimet e dhunshme në kufijtë e tyre, të sigurojnë kapacitet të fuqishëm kërkimi dhe shpëtimi në kufijtë e tyre detarë dhe tokësorë dhe ti japin fund praktikave të rrezikshme të ndalimit nga forcat libiane dhe të tjera.
Vendet europiane duhet gjithashtu të zbatojnë përgjegjësinë për abuzimet në kufijtë europianë dhe humbjet e jetëve. Më shumë mundësi migrimi legal – për qëllime humanitare, punë, studime, arte dhe më pak kërkesa ndëshkuese për viza mund të ndihmojnë në shmangien e udhëtimeve të rrezikshme të parregullta. Në fund të fundit, vendet europiane duhet të marrin parasysh përgjegjësitë e tyre për vdekjen e kaq shumë njerëzve nga Afrika, Lindja e Mesme dhe Azia në kufijtë e saj.
Kur BE-ja miratoi planin e saj të parë të veprimit kundër racizmit vitin e kaluar, ajo u zotua të trajtojë racizmin strukturor dhe të përfshijë një qasje ndërsektoriale për të luftuar diskriminimin në politikëbërje. Nëse ata janë seriozë për këtë përpjekje, vendet e BE-së duhet të reflektojnë mbi trashëgiminë e kolonizimit dhe pabarazive të qëndrueshme që janë në themel të vendimeve dhe rreziqeve të migracionit.
BE duhet të hedhë një vështrim në ndikimin e asaj që bën dhe nuk po bën përgjatë skajeve të saj të jashtme dhe në marrëdhëniet me vendet e tjera për jetën e grave, burrave dhe fëmijëve me ngjyrë.
/abcnews.al
