Nga Mark Johanson – BBC
Kur Chris Scott zgjohet në shtëpinë e tij në re në Burny Island, në brigjet jug-lindore të Tasmanisë, ai zakonisht bën seanca sërfi. 38 vjeçari pastaj kthehet në garazhin që është shndërruar në një zyrë shtëpie për një ditë të plotë pune si menaxher i lartë i projektit në Origin Energy. Në mes të takimeve online me ekipin e tij pre 20 vetash, ai shëtit tokën prej 50 hektarësh për të qartësuar idetë.
Është shumë larg jetës së zyrës 9 me 5 që kishte në Sidnei në dekadën kur shpërtheu pandemia.
“Jam thjesht më shumë i përqendruar këtu, më produktiv. Kur dua të bëj pushim, ndihem sikur me të vërtet bëj pushim. Kështu që, jam më i qartë në mendime”, thotë ai për zhvendosjen në Bruny Island.
Për ata që ndodhen në situata si Scott, kalimi i papritur për të punuar nga shtëpia ka qenë një përvojë shumë pozitive. Por, për ata në rrethana të ndryshme jetese, ka qenë një sfidë shumë më e madhe. Një studim i fundit nga Universiteti i Stanfordit, tregoi se vetëm 49% e punëtorëve në Amerikë punojnë në një dhomë të dedikuar, ndërsa 51% nga dhoma e tyre e gjumit ose nga një zonë komunale, informon abcneës.al.
Madhësia dhe hapësira e dhomës tuaj, si dhe me kë e ndani, luajnë një rol të rëndësishëm në përcaktimin sesa mirë keni qenë në gjendje të punoni nga shtëpia, gjatë pandemisë. Kjo ju ndihmon për të shpjeguar pse perceptimet e përvojës së punës në distancë si një opsion i dëshirueshëm, tani mund të ndryshojnë më shumë nga mosha, gjinia dhe gjendjes social-ekonomike, dhe mund të ndihmojnë në formësimin e së armës tonë të re të punës hibride.
Hapësira është luks
Në përplasjen fillestare me punën nga shtëpia, ne pamë probleme të menjëhershme. Si të punojmë pa një tryezë të duhur, si ta mbajmë laptopin në lartësinë e duhur, si të zhvillojmë mbledhje me Zoom etj. Këto probleme afatshkurtra tani mund të rregullohen, por është dashur më shumë kohë për të menduar për faktorë më të gjerë; si për shembull, cilësia e mjedisit tonë të punës përcakton sesa mirë ndihemi se po punojmë dhe sa gjasa ka të vazhdojmë të dëshirojmë të njëjtën në të njëjtën mënyrë.
Tiffany Philippou me qendër në Londrën Veriore ka pasur një përvojë jashtëzakonisht të ndryshme të punës nga shtëpia gjatë pandemisë sesa Scott në Tasmani. Strategia 32-vjeçare e markës dhe komunikimit ka luftuar për të marrë thirrje nga klientët dhe për të regjistruar podcastin e saj, Is This Working, nga shtëpia e vogël me dy dhoma gjumi, të cilën ajo ndan me një shoqe të që punon në reklama.
Wi-fi nuk është kaq i fortë sa të përballojë të dyja të punojnë njëkohësisht, ndaj ajo janë akorduar me oraret se kur do të punojnë.
“Të punosh nga shtëpia është rraskapitëse. Truri mund të trajtojë vetëm një numër të caktuar vendimesh çdo ditë, dhe sa më shumë që i jepni, aq më pak energji dhe kapacitet ka për gjëra të tjera”, thotë ajo.
Philippou thotë se ajo ka vërejtur një shkëputje në rritje midis profesionistëve të rinj dhe atyre të moshuar. “Mendoj se ekziston ky hendek ku menaxherët dhe bosët që kanë zyrën e tyre të këndshme në shtëpinë e tyre nuk po vlerësojnë sa sfiduese është mendërisht për njerëzit që janë më të rinj ose më pak të mirë që duhet të ndajnë hapësirë në këtë kontekst të ri për të punuar”.
Mijëvjeçarët historikisht janë parë si brezi më i ngazëllyer për punën në distancë, megjithatë hulumtimet e fundit tregojnë se ata e kanë më shumë të vështirë se brezat e vjetër, për momentin. Një studim global i 12,000 punonjësve, menaxherëve, drejtuesve të burimeve njerëzore dhe drejtuesve të nivelit C nga gjiganti i teknologjisë Oracle tregoi se 89% e atyre të moshës 22 – 25 vjeç dhe 83% e atyre të moshës 26 – 37 thanë se do të kishin më shumë stres dhe ankth këtë vit sesa më parë ndërsa çështjet e punës derdheshin në jetën personale për shkak të mungesës së kufijve. Kjo është krahasuar me vetëm 62% të atyre të moshës 55 – 74 vjeç.
“Është një problem i vërtetë për punëtorët e rinj që nuk kanë qetësi në shtëpi, ndërsa menaxherët presin punë produktive nga ju. Por nëse nuk keni ndonjë hapësirë, si mund të punoni?” pyet Nicholas Bloom, profesor i ekonomisë në Universitetin e Stanfordit. Vitin e kaluar, ai zhvilloi një sondazh me 2.500 punëtorë amerikanë për të parë sesa nga ata do të donin të punonin nga shtëpia pasi pandemia të qetësohej, informon abcnews.al.
“Rreth 1/4 e njerëzve nuk duan të punojnë fare nga shtëpia pas pandemisë, dhe ata ishin kryesisht të rinj dhe single që jetonin në apartamente të vogla. Ndërsa 1/4 tjetër dëshiron të punojë gjithmonë nga shtëpia. Këta priren të jenë më të rritu, të martuar me fëmijë dhe që jetojnë në shtëpi private”, shpjegon ai.
Roli i zërave
Kati Peditto, një psikologe e dizajnit mjedisor në Akademinë e Forcave Ajrore të SHBA, thotë se pavarësisht nga mosha, ekzistojnë një numër faktorësh kryesorë mjedisorë, si të sjelljes ashtu edhe fizikë, që mund të luajnë një rol të madh në punën dhe kënaqësinë e punës, informon abcnews.al.
Zëri hyn në lojë edhe kur përmenden fëmijët. Pasja e fëmijëve në shtëpi mund të çojë në atë që Peditto e quan një “shpërqendrim të përgjegjësisë”, e cila prek më shumë gratë që punojnë nga shtëpia.
Thyerja e kufijve
Është një avantazh psikologjik pasja e një hapësire të veçantë pune të ndarë nga hapësira juaj personale. Para pandemisë zyra ishte si një zonë neutrale me një estetikë uniforme, ku të gjithë kishim qasje në të njëjtat burime. Por tani, puna nga shtëpia është një proces i vështirë dhe shumë shpërqendrues. Për shembull në një takim në Zoom, në vend që të shikojmë kolegët dhe të dëgjojmë çfarë thonë, ne shohim çfarë kanë mbrapa shpinës së tyre.
Konferencat online thyejnë kufijtë mes jetës personale dhe asaj preofesionale. Kjo mund të jetë veçanërisht sfiduese për njerëzit me ngjyrë, të cilët tani po transmetojnë më shumë identitete të tyre personale nga hapësirat e tyre të jetesës./Përshtati nga BBC, e.b-abcnews.al
