Loading ...
Nga Ben Weingarten, Newsweek
Trazirat e Kapitolit në 6 janar i dhanë administratës së Biden pretekstin që kërkonte për të “luftuar terrorizmin e brendshëm”. Gjatë një konference për shtyp në 22 janar, sekretarja e shtypit të Shtëpisë së Bardhë Jen Psaki detajoi përpjekjen e administratës së Biden për të kundërshtuar DVE (ekstremizmin e dhunshëm në familje).
Ajo vuri në dukje se përpjekja e udhëhequr nga Këshilli i Sigurimit Kombëtar (NSC) për të koordinuar përgjigjen e qeverisë federale ndaj DVE do të përqendrohej, ndër të tjera, “në rolin e mediave sociale”.
Në një konferencë për shtyp në 1 shkurt, Psaki tha se , “Ne sigurisht kemi folur dhe me Presidentin Biden mbi nevojën që platformat e mediave sociale të vazhdojnë të ndërmarrin hapa për të zvogëluar gjuhën e urrejtjes.”
Po çfarë janë “themelet ideologjike”? A i besojnë amerikanët zyrtarëve federalë – të cilët treguan, në përbuzjen e tyre gati-unanime për Presidentin Trump, edhe urrejtje ndaj mbështetësve të tij?
Në bazë të cilit autoritet do të vepronin ata?
Gjatë dëshmisë së tij, Geltzer u tregua i kujdesshëm duke paralajmëruar se “shtimi i përpjekjeve kundër terrorizimit të dhunshëm” nuk duhet të përdoret si një justifikim i politikanëve për mosndërhyrje”.
Ka shumë çështje të pazgjidhura në Luftën e Brendshme kundër Terrorizmit.
Nuk është e qartë se deri ku do të arrijë administrata për të përmbushur synimet e saj, duke pasur parasysh retorikën që gjysma e vendit që ka votuar për Trump është e përbërë nga “kryengritës” ndoshta edhe “terroristë”.
Ajo që përcakton besimet “ekstremiste të dhunshme” dhe kush është një “ekstremist i dhunshëm”, do të shihet nga populli. Mbi të gjitha, amerikanët janë duke operuar në një botë të dominuar nga Klasa Sunduese ku xhihadist është një “dijetar i rreptë fetar”.
Gjithashtu është i paqartë edhe qëllimi i përpjekjes anti-DVE, në këtë rast edhe kërcënimi i mundshëm për të drejtat dhe liritë civile. Amerikanët duhet të kenë parasysh se siguria kombëtare dhe agjencitë e zbatimit të ligjit abuzuan me fuqitë e tyre në shënjestrimin e kundërshtarëve politikë gjatë epokës së Trump.
Disidentët do të ishin në qendër të një burokracie jashtë kontrollit. Por kërcënimi për fjalimin politik në mënyrë specifike mund ta bëjë rrezikun edhe më të dukshëm.
Nëse administrata bashkëpunon me Big Tech mbi bazën e “sigurisë kombëtare”, heshtja e disidencës në sferën digjitale mund të bëhet fakt.
Kjo do të ishte një katastrofë kombëtare.
Fjalimi i fortë politik – fjalimi rreth Amendamentit të Parë është një parakusht për një popull që vetëqeveriset. Përpjekjet për të shkelur të drejtën amerikane për të drejtën e fjalës – qoftë drejtpërdrejt ose me përfaqësues – nën maskën e një lufte kundër “ekstremizmit të dhunshëm në familje” nuk janë vetëm antikushtetuese, por në thelb jo-amerikane.
Kjo është lloji i politikës që ndërmerr çdokush nëse dëshiron ta copëtojë vendin, dhe jo ta bashkojë atë./abcnews.al
