Një, dy, tre, katër, Sheikh Hasina është diktatore! Fjalët ishin bërë një thirrje për të rinjtë e Bangladeshit në javët e fundit – dhe të hënën zemërimi i tyre i dha fund mbretërimit 15-vjeçar të kryeministres
76-vjeçarja Hasina kishte qeverisur kombin e Azisë Jugore prej 170 milionë banorësh me një dorë të hekurt që nga viti 2009 – vetëm një muaj më parë, protestat që kërkonin dorëheqjen e saj do të ishin të paimagjinueshme.
Por të hënën në mëngjes, ajo mbeti në një ngërç vdekjeprurës. Kishin kaluar disa ditë që kur gjykata e lartë hoqi kuotat e punës që fillimisht ndezën protestat në fillim të korrikut. Por agjitacioni vazhdoi, duke u shndërruar në një lëvizje anti-qeveritare që donte që ajo të largohej nga pushteti.
Ajo që më në fund rrëzoi peshoren ishte egërsia e përplasjeve mes protestuesve dhe policisë të dielën. Rreth 300 njerëz vlerësohet të kenë vdekur nga dhuna deri më tani, por vetëm të dielën panë të paktën 90 njerëz, duke përfshirë 13 oficerë policie, të vrarë – viktima më e keqe njëditore në protestat në historinë e fundit të Bangladeshit.
E megjithatë, dhjetëra mijëra dolën në rrugë të hënën, shumë prej tyre marshuan drejt kryeqytetit Dhaka, në kundërshtim me një shtetrrethim mbarëkombëtar. Bangladeshët, me sa duket, nuk kishin më frikë nga plumbat. Ajo që kishte qenë një lëvizje politike tani ishte një kryengritje masive.
Vendimi i zonjës Hasina u përshpejtua edhe nga ushtarakët, të cilët do t’i kishin bërë presion për të dhënë dorëheqjen. Ushtria, e cila ka sunduar Bangladeshin në të kaluarën dhe është ende jashtëzakonisht e respektuar, ka një ndikim të jashtëzakonshëm mbi politikën e vendit.
Dhuna nga fundjava, si dhe perspektiva për t’u përballur me raunde të reja protestash masive, do ta kishin bërë strukturën ushtarake të rimendonte opsionet e saj.
Oficerët e rinj kishin ngritur tashmë shqetësime rreth kërkesës për të qëlluar mbi civilët në një takim me shefin ushtarak, gjeneralin Ëaker-Uz-Zaman, të premten.
Ajo që është përpara është më pak e qartë, por gjenerali Ëaker-Uz-Zaman është në bisedime me “aktorë të ndryshëm”, duke përfshirë partitë opozitare dhe grupet e shoqërisë civile për të gjetur një zgjidhje “të përkohshme”, thotë një burim i nivelit të lartë i njohur me këtë çështje për BBC. .
Nuk është çudi që Hasina ka ikur në Indi. Është e paqartë se çfarë këshille mori ajo nga përtej kufirit, por fqinji gjigant i Bangladeshit ka qenë një aleat vendimtar i saj gjatë gjithë kohës. Kjo është pjesërisht arsyeja pse, ndërsa popullariteti i saj u zvogëlua, ndjenja e fortë kundër Indisë u rrit brenda Bangladeshit.
Delhi e shikonte gjithmonë pikën e tij në Bangladesh si çelës për sigurinë e shtatë shteteve pa dalje në det në veri-lindje të Indisë, të cilat të gjitha ndajnë një kufi me Bangladeshin. Hasina i ka dhënë të drejta tranziti Indisë për t’u siguruar që mallrat nga kontinenti i saj të arrijnë në ato shtete.
Ajo gjithashtu shtypi grupet militante anti-Indiane me bazë në Bangladesh, një çështje kyçe në Indi. Vajza e presidentit themelues të Bangladeshit, Sheikh Hasina kishte qenë kryetarja femër më jetëgjatë e qeverisë në botë, raporton BBC.
Babai i saj u vra me pjesën më të madhe të familjes në një grusht shteti ushtarak në vitin 1975 – vetëm zonja Hasina dhe motra e saj më e vogël mbijetuan ndërsa po udhëtonin jashtë vendit në atë kohë.
Pasi jetoi në mërgim në Indi, ajo u kthye në Bangladesh në vitin 1981 dhe u bashkua me partitë e tjera politike për të udhëhequr një kryengritje popullore për demokracinë që e bëri atë një ikonë kombëtare.
Hasina u zgjodh fillimisht në pushtet në vitin 1996, por më vonë humbi nga rivalja e saj Begum Khaleda Zia e Partisë Nacionaliste të Bangladeshit (BNP) në 2001.
Ajo u kthye në pushtet në vitin 2009 në zgjedhjet e mbajtura nën një qeveri të përkohshme.
Koha e saj në pushtet ishte e mbushur me akuza për zhdukje të detyruara, vrasje jashtëgjyqësore dhe shtypje të figurave të opozitës dhe kritikëve të saj – ajo mohoi akuzat dhe qeveria e saj shpesh akuzonte partitë kryesore të opozitës për nxitje të protestave, transmeton Klankosova.tv.
Në javët e fundit gjithashtu, zonja Hasina dhe partia e saj – Liga Aëami – fajësuan kundërshtarët e tyre politikë për trazirat që pushtuan vendin.
Por këtë herë zemërimi ishte më i fortë se kurrë më parë. Kjo ishte sigurisht sfida më serioze me të cilën ishte përballur zonja Hasina që nga marrja e detyrës pas një fitoreje të diskutueshme zgjedhore në janar.
Për javë të tëra, ajo refuzoi të jepte dorëheqjen, madje në një moment i quajti protestuesit “terroristë”. Por të kuptuarit se forca e institucionit të sigurisë nuk mund t’i largonte njerëzit nga rrugët, nuk parashikon mirë për asnjë lider – më së paku për një të luftuar.
