Përkthyer nga Hergi Llupi
Kombëtarja e Argjentinës u kurorëzua kampione e Kupës së Botës dhe i gjithë planeti mundi të shijonte duke parë Lionel Messin duke ngritur trofeun më të rëndësishëm. Në prag të Krishtlindjeve, historia e Tommy dhe mënyra se si Messi e ndihmoi atë të kapërcejë çrregullimin e rritjes u bë virale.
Historinë e bëri publike nëna e djalit të vogël, Barabara, ku djali i saj në vitin 2008 u diagnostikua me mungesë të hormonit të rritjes. E njëjta gjë që kishte Messi dhe për të cilën iu desh t’i bënte vetes injeksione gjatë gjithë fëmijërisë dhe adoleshencës. Mamaja e Tommy tha se në moshën 4-vjeçare, atij i blenë një postër të Messit dhe i treguan historinë e yllit argjentinas, por jo gjithçka u ndal me kaq. Ata gjetën numrin e Jorge Messit, babait të Leos dhe erdhi për ta takuar.
Gjatë një takimi të FIFA-s, kombëtarja e Argjentinës ishte në vend dhe Messi priti Tommy-n dhe nënën e tij në hollin e hotelit, ku ata u ulën për të biseduar se si ai e kali trajtimin, i dha këshilla dhe në fund bënë një foto.
“Si mos të shohim Messin të dielën dhe të mos lutemi që ai të fitojë Kupën e botës, të ngrejë trofeun, të arrijë atë që i ka munguar? Unë i jam përjetësisht mirënjohës”, thotë Barbara.
Historia e plotë e Tommy dhe Messit
Secili do të ketë historinë e tij me Messin. Kjo që do t’ju them është e imja. Dhe kjo është arsyeja pse unë do të jem gjithmonë përjetësisht mirënjohëse. Dhe nuk është për futboll.
Në vitin 2008, kur djali im ishte katër vjeç, ndjeva se diçka nuk shkonte me të, se kishte diçka në shëndetin e tij që po hanin mjekët. Dhe ata nuk donin të hetonin. Por si mama e dija se diçka nuk shkonte me të dhe nëse mjekët nuk donin ta hetonin, unë do ta hetoja vetë. Fillova të lexoja, të kërkoja të dhëna, të krahasoja raportet, derisa një ditë u ula me të gjitha letrat para pediatrit dhe i thashë: Tommy ka të njëjtën gjë si Messi.
Pediatri më shikoi dhe më pyeti nga e mora atë. Dhe unë i thashë: Unë bëra atë që ti nuk bëre, hetova. 14 vjet më parë, nuk dihej aq shumë për këtë temë sa tani. Dhe me një fytyrë si ‘e ha arën’ e pyeta: Tani do të bësh studimet që duhen bërë apo të kërkoj një mjek tjetër?
Këto ishin fjalët e mia. Nuk i thashë që Tommy kishte mungesë të hormonit të rritjes. I thashë si duhej thënë që të më kuptonte. Aty filluan tomografitë, specialistët e rritjes, radiografitë e kyçit të dorës, analizat dhe mijëra studime të panjohura. Derisa më në fund patëm diagnozën mjekësore: Tommy ka të njëjtën gjë si Messi.
Tani që e dinim, duhej të fillonim trajtimin. Një trajtim që do të zgjaste të paktën dhjetë vjet. Një injeksion në ditë për dhjetë vjet. Si ia shpjegoni këtë një fëmije katër vjeçar? Si t’i tregoni atij se çfarë do të duhet të bëjë, çfarë do të dëmtojë dhe mbi të gjitha, se rezultati do të shihet vetëm në fund të rrugës? Si e shpjegoni? Blerja e një posteri të Messit, vendosja e tij në dhomën e tij, ulja e tij në shtrat dhe duke i thënë se do të duhej të fillonte trajtimin dhe se i vetmi person që njihnim që i ndodhi e njëjta gjë ishte Messi. Dhe se ai mund të shihte që idhulli i tij kaloi të njëjtën gjë, se nuk ishte pengesë për Lionel për të përmbushur ëndrrat e tij dhe se tani, përveçse e kishte shembull për futbollin, ai e kishte atë si shembull qëndrueshmërie, tolerance, shpresa për t’u rritur, ndaj një djali tjetër që e dinte se kjo do t’i bënte mirë.
Sapo Tommy e kuptoi, kishte vetëm një pyetje për t’i bërë: A dëshiron të takosh Messin dhe të flasësh për këtë me të? Dhe ai tha po. Aty filloi një sfidë tjetër, takimi me Lionelin. Por… Kush nuk lëviz parajsën dhe tokën për një djalë? Morëm numrin e telefonit të Jorge Messit, i thamë se çfarë nuk po ndodhte dhe ai na tha: ‘javën e ardhshme Kombëtarja do të përqendrohet në Intercontinental, do t’ju njoftoj një ditë më parë që të shihni Leon në hollin e hotelit.
Kështu ishte. Na thanë një ditë më parë dhe më 3 shtator 2010 në orën tetë të natës shkova me Tommy për të takuar Messin. Aty ishte, në një cep të hollit. Messi vetëm, një Messi 23-vjeçar. Relaksohuni, ashtu siç është. U afruam, Tommy dhe ai u përqafuam dhe ne të tre u ulëm në dysheme, në tapetin e hotelit për të biseduar. Një bisedë prej më shumë se gjysmë ore, ku nuk u diskutua për futbollin. Ne të tre jemi ulur në dysheme. Një bisedë mes dy djemve, njëri më i madh dhe një më i vogël, të cilët kuptoheshin me njëri-tjetrin. Ku e pyetëm Messin se ku i bëri vetes injeksionet dhe ai na tha se i kishte bërë në këmbë. Dhe ku Messi e pyeti Tommy se ku ia dha dhe Tommy ia tha këtë në krahët e tij. Aty ku folëm se sa të dhemb, që kishte ditë që qaje, por që duhej ta bëje, të jesh i duruar, se gjithçka do të shkonte mirë.
Ishte një bisedë e bukur. Një bisedë që ishte thjesht bisedë, që nuk e filmuam, se nuk ka video, sepse ne të tre ishim atje, pa shfaqje, me të vetmin qëllim që të flisnim me dikë që kishte përjetuar tashmë atë që duhej të jetonte Tommy. Dhe jam i bindur se trajtimi me hormonin e rritjes i mësoi Messit se për të arritur majat duhet të dish të presësh. Se nuk është nga një ditë në tjetrën, por që vjen.
Kemi vetëm një foto të atij takimi. Një vetëm, ku janë të dy. Nuk kisha nevojë të isha në atë foto. Ishte momenti i tyre, të ulur atje në tapetin në hollin e hotelit. Pa futboll, pa top, pa fanellë. Për këtë arsye , si nuk mund ta shihni Messin të dielën dhe të luteni që të fitojë Kupën e Botës, të ngrejë një kupë, të arrijë atë që i mungonte? Para se të largoheshim, e përshëndetëm, i thamë faleminderit dhe Messi tha ‘Të bëjmë një foto?’ dhe Tommy në mënyrë të pafajshme u përgjigj ‘Nuk dua të të shqetësoj, të gjithë të shqetësojnë duke kërkuar një foto’ dhe Messi i tha ‘Të bëjmë një foto, nesër do të duash ta bësh’.
Faleminderit Messi. ju jeni gjigant Barbie, nëna e Tommit.
