Ky moment historik që na sheh si protagonistë të pazakontë të një ngjarje që mund të përkufizohet si një “FENOMENON SUREAL” me impakt katastrofik në radhë të parë mbi shëndetin dhe në të ardhmen me një impakt në jetën e përditshme, deri në atë pikë sa të kemi nevojë të ndryshojmë stilin tonë të jetesës.
Edhe futbolli, një fenomen kulturor me rezonancë shumë të lartë mediatike, jo vetëm në vendin tonë, duhej të merrte masa për këtë ngjarje të tmerrshme. Pëlqehet apo jo, lojtari është gjithashtu një atlet i nivelit të lartë, i cili si i tillë duhet të konsiderohet si një makinë Formula 1, për të cilën nuk mund të keni vëmendjen e rezervuar për një makinë të zakonshme.
Pas ftesave të drejta dhe të përsëritura, të bëra në një farë mënyre, të detyrueshme që të përmbahen nga aktivitetet, edhe klubet të futbollit u detyruan të ndërpresin duke detyruar kështu edhe lojtarët të kryejnë një periudhë pasiviteti, e cila duhet të menaxhohet me kujdes dhe pse në mënyrë të përkohshme.
Trajnimi pa qenë në gjendje të përfitohet nga mjetet specifike të stërvitjes për sportin e praktikuar, është sigurisht një pengesë sepse, rrjedhimisht, stimulimet që nxisin “FAKTORËT E EKZEKUTIMIT” mungojnë, dhe përkatësisht: Koordinimi Specifik, domethënë përbërësit TEKNIK- TAKTIKE-FIZIKE të cilat janë të pandashme për nga natyra e tyre dhe të integruara.
Ky pushim nuk mund të krahasohet me periudhat e tranzicionit të fundvitit ose pushimin e dimrit sepse në këtë rast lojtarët zhvillojnë një punë të detajuar të programuar për t’u ndjekur në vendet më të përshtatshme me mjete trajnimi të përshtatshme për planin specifik të punës.
Për këtë arsye, situata paradoksale mund të lindin kur futbollisti duhet të gjejë një mënyrë për t’u stërvitur në një situatë të pazakontë, ndoshta në një apartament, megjithëse të mëdha dhe të rehatshme, ku ai mund të ekzekutojë udhëzimet e stafit.
Në kontekstin e situatave mjedisore në të cilat zhvillohet “FORCED DE-TRAINING”, mungojnë mjete të përshtatshme për të realizuar NDALIMIN me nevojën ekstreme për të mbajtur gjallë faktorët e ekzekutimit të përmendur më lart. Ata që kanë mundësinë të përfitojnë nga një kopsht privat do të kenë avantazhin e zhvillimit të programeve të personelit në maksimum, me një indeks korrelacioni më të përshtatshëm për garën.
Për ata që janë të detyruar të rrinë në një apartament do të jetë absolutisht thelbësore të keni një (PISTË VRAPIMI) ose BIÇIKLETË ku mund të zhvilloni lloje të ndryshme garash me biçikletë për të mbajtur sistemin kardio-vaskular në gjendje të mirë, si dhe forcën e punës me mjete të vogla lehtësisht të disponueshme dhe imagjinata në shfrytëzimin efektiv të infrastrukturës së banesës (shkallë, step).
Për ata që janë të zanatit prapëseprapë mund të konsiderohet një “TAPERING” i detyruar sepse është pjesërisht i programueshëm dhe nuk është nën kontrollin e trajnerit i cili për këtë humbet efektin e objektivave të tij kryesorë si “ELIMINIMIN E LODHJES SE AKUMULUAR NE PERIUDHEN E TRAJNIMIT INTENSIV”.
Sidoqoftë, edhe nëse në pasiguri, aq sa është e mundur, indikacionet e TAPERING-ut mund të ndiqen aty ku do të ishte e përshtatshme për mendimin tim të përdoren intensitete të larta në një moment të favorshëm, sepse stresi i Kampionatit mungon, për të mbështetur sistemet komplekse të shpërndarjes metabolike enzimatike dhe hormonale.
Nuk do të më pëlqente të lexoja intervista të tilla si “Përpjekja maksimale që bëra në një periudhë kalimtare ishte të mblidhja një kanaçe birre”. Ndërsa tjetër gjë është të thuhet se “Unë jam stërvitur në shtëpi duke ngjitur shkallët me shpejtësi të ndryshme me shportat e shisheve të mbushura me ujë me ngarkesa të ndryshme”. (Gjatë ushtrimeve nëse është e mundur duhen: tapet, llastik, pesha të ndryshme, ujë për të pirë dhe një litar). / Luigi Febbrari – Përgjegjës i Përgatitësve Atletik të Ekipeve Kombëtare; fshf.org)
