“Politika ka vetëm një qëllim: t’i përgjigjet frikës së njerëzve. Prandaj në momentin kur shteti nuk është më në gjendje të mbrojë qytetarët nga frika, vihet në pikëpyetje vetë baza e ekzistencës së tij”.
Në veprën jashtëzakonisht interesante dhe shumë të vlerësuar në Francë të Giuliano da Empol, pavarësisht ankesave të amerikanëve dhe anglo-saksonëve në përgjithësi, “Magjistari i Kremlinit” ka një shpjegim të plotë mbi të cilën ideologjia e regjimit të Putinit vazhdon.
Në formë fiktive dhe zbulimi i një bisede të supozuar të thellë me këshilltarin kryesor politik të presidentit rus, i cili shfaqet si një person imagjinar, autori shpalos referenca historike për Rusinë si dhe përshkrime të besimeve themelore që përbëjnë besimin në ideologjinë e Vladimir Putinit.
Përballë heroit të romanit, ata që e njohin dallojnë një miks personalitetesh mes Vladislav Surkovit, zëdhënësit kryesor të Putinit prej vitesh, Konstantin Ernst, drejtor i përgjithshëm i ORT (kanali i parë i televizionit të Moskës) dhe Sergey Dorenko, një producent i suksesshëm i shfaqjeve, dhe një i besuar i oligarkut Boris Berezovsky.
Në shpalosjen e personalitetit të presidentit rus, është i dukshëm roli i personave që janë çelësi interpretimit të zhvillimeve në Rusi. Roli i rëndësishëm i Igor Sechin si një faktor jashtëzakonisht i fuqishëm në sistem është konfirmuar.
Një faktor i fuqishëm ekonomik, për shkak të presidentit natyrisht, tani kontrollon gjigantin energjetik ROSNEFT, i cili inkorporoi të gjitha asetet e YUKOS të oligarkut të mërguar Mikhail Khodorkovsky.
Ai ka marrë drejtimin e të ashtuquajturave industri të energjisë në nivel qeveritar dhe së bashku me ish-kryeministrin Sergey Kiriyenko kontrollon të ashtuquajturën administratë presidenciale, në thelb, domethënë qeverinë.
Jo të gjithë reagojnë më lehtë ndaj urdhrave të Seçinit. Diçka e realizuar relativisht kohët e fundit nga ish-ministri i Financave Alexei Ulukaev, i cili refuzoi t’i shiste ROSNEFT-it një kompani tjetër shtetërore me atë që ai mendonte se ishte një çmim shumë i ulët. Nga burgu, sot ai përpiqet të kuptojë se çfarë ka ndodhur saktësisht.
Por ajo që është e rëndësishme në regjimin aktual rus është filozofia dhe vizionet e pushtetit. Është e qartë se emancipimi i opinionit publik me teknika të nivelit të lartë (“spin politics”) ishte dhe është një element kyç i mënyrës së qeverisjes.
Por ka edhe një pikë të rëndësishme.
Qëndrimi i Putinit bazohet në besimin se vendi i tij, duke ndjekur një politikë pro-perëndimore, është kthyer në një kafshë shtëpiake të fuqive të mëdha perëndimore që nuk mund të tolerojnë një Rusi që shprehet në mënyrë sovrane dhe tregon fuqinë e saj.
Putini këmbëngul se qëllimi i “demokratëve perëndimorë” është ta zëvendësojnë atë me ndonjë të diplomuar në Harvard ose Yale, domethënë një burokrat të thjeshtë, të kualifikuar që do të ulë kokën dhe do të pranojë gjithçka.
Qëllimi i presidentit rus është të zbusë frikën e popullit. Me një shtet të fortë, me pushtet që nuk ngurron ta përdorë. Vetëm atdheu ka rëndësi, pohon ai, dhe ai duhet të jetë absolutisht i lirë.
Të gjithë të tjerët duhet të përkulen para çdo nevoje të saj. Kështu kontrolloheshin oligarkët që kishin vjedhur pasurinë kombëtare. Kështu u tregon dhëmbët fqinjëve të padisiplinuar.
Atdheu le të fitojë edhe një herë prestigjin dhe respektin që i takon.
Profile i Putinit është tipik. Duke iu drejtuar partneres së tij prej shumë vitesh, ai vëren: “Kur qëndron i ri më shumë seç duhet, përfundon duke u plakur”!
/abcnews.al
