Nëse është e vërtetë që njëfarë xhelozie e shëndetshme brenda marrëdhënies së çiftit është e mirë, është po aq e vërtetë që mania e kontrollit dhe fiksimi i zhdukin marrëdhëniet dhe njerëzit që janë pjesë e saj.
Linja midis xhelozisë dhe fiksimit është me të vërtetë shumë e hollë, në të vërtetë ky kufi kryqëzohet kur filloni të keni një ndjenjë të varësisë nga marrëdhënia, njësoj sikur të ishte një ilaç. Kur në fakt partneri bëhet qendra e botës, sikur të mos ekzistonte gjithçka tjetër, problemet mund të fillojnë.
Shumë shpesh, njerëzit që kanë tendencë të jenë obsesivë dhe zotërues ndaj gjysmës së tyre, janë ata që vuajnë nga varësia emocionale dhe për këtë arsye i gjejnë tek partneri të gjitha mangësitë që kanë në zemrën dhe shpirtin e tyre.
Sigurisht, secili rast duhet të vlerësohet individualisht për të zbuluar origjinën e xhelozisë obsesive, por gjithçka lind në rastet kur njeriu përjeton varësi totale nga partneri i tij.
Xhelozia e tepërt, në shumicën e rasteve, rezulton si mani e kontrollit. Një sjellje shumë e dëmshme për marrëdhënien dhe për njerëzit që janë pjesë e saj. Kontrolli obsesiv i gjithçkaje që partneri bën, e konsumon energjinë e të dy subjekteve të marrëdhënies.
Ajo që vuan partneri i kontrolluar është një shantazh i vërtetë emocional: duke mos e theksuar sjelljen e kontrollit ai ndoshta do të akuzohet se fsheh diçka ose nuk provon sa duhet, por nëse e pranon atë, ai do të përfundojë duke qenë bashkëpunëtor i asaj sëmundjeje personale.
Lidhja e sëmurë krijohet vetëm kur viktima dhe ekzekutuesi formohen në çift. Dhe një gjë është e sigurt, kjo nuk është mirë për çiftin. Prandaj, ne duhet të ndalemi në kohë dhe të punojmë vetë për të ruajtur dashurinë dhe për ta bërë marrëdhënien të qëndrueshme./abcnews.al
