Ata janë yje botërorë, sportistë të mirë, idhuj për të rinjtë, kanë miliona në llogarinë e tyre, por ndonjëherë harrojnë se ku është kufiri.
Ose ata mendojnë se nuk ka kufi për ta! Se janë të paprekshëm!
Një ditë ata janë djem që presin karriera të mira, një ditë janë sportistë të mirë, idhuj për djem dhe vajza, dhe pastaj befas bëhen përdhunues!
Modelet kthehen në bishat më të këqija, të afta për krimin më të keq!
Kujtojmë se Cristiano Robaldo, një nga më të mirët në histori, dyshohet se ka përdhunuar amerikanen Catherine Majorga në vitin 2009.
Futbollisti francez i City, Benjamin Mandy është akuzuar për shtatë përdhunime dhe një sulm seksual midis tetorit 2020 dhe gushtit 2021.
Ish-ylli i NFL, Darren Sharper është akuzuar për përdhunimin e dy vajzave në Kaliforni.
Në kulmin e famës së tij, Mike Tyson bëri një gabim të madh duke përdhunuar një vajzë 18-vjeçare në vitin 1991, Kobe Bryant u akuzua për përdhunim në Kolorado në 2004, Derrick Rose u dënua për përdhunim gjashtë vjet më parë, shkruan albeu.com.
Fatkeqësisht top-sportet po tronditen gjithnjë e më shumë nga afera e “përdhunimit”. Cili është shkas që këta djem të bëhen agresivë seksualisht në momentet e popullaritetit më të madh, tregon psikologia sportive Ana Privrat.
I vetmi ndryshim mes tyre dhe njerëzve normalë është se ata janë nën presion të madh çdo javë, dhe ndonjëherë më shpesh, në ndeshje dhe gara. Ata janë mësuar të kontrollojnë emocionet, tha Ana Privrat për Informer dhe shpjegoi me detaje se çfarë po ndodh:
– Që dikush të jetë një top sportist, të mund ta sjellë në fushë, duhet të ketë një aftësi që quhet kontrolli i emocioneve. Ai nuk është në gjendje të shfaqë dobësi në fushë. Të gjithë njerëzit kanë dobësi, po ashtu edhe ata. Atleti mësohet të ketë një ego të lartë, emocionet janë të depozituara. Mblidhet dhe nuk ka valvul shkarkimi jashtë fushës, nuk mësohet të shfaqë dobësi dhe të gjithë marrin diçka. Jeta ndodh. Pastaj zvogëlohet, tkurret dhe plasaritet. Zakonisht ndahet me dikë që është më i afërti në shumicën e rasteve një grua, një vajzë ose dikë të afërt. Problemi në histori është kontrolli i egos.
Atletët në fushë nuk shfaqin emocione, dobësi, dhimbje, zemërim…
– Kur punoj me sportistë, i mësoj të kenë kontroll të emocioneve në fushë, sepse duhet të kenë emocione të mira. Ata nuk dinë të tregojnë dobësi. Kështu i mësoi sporti. Ata duhet të jenë të fortë, të guximshëm, të luftojnë… Po pjesa që të gjithë kanë, të gjithë e marrin? Trishtimin, dhimbjen dhe inatin nuk dinë ta tregojnë. Pak atletë dinë të tregojnë dhe të flasin për emocionet. Për të shprehur emocionet dhe për të lehtësuar veten. Akumulohet dhe më pas vjen deri te, quhet privim emocional në psikologji. Ka të shtëna dhe shpërthen në njërën anë. Nuk është e vetmja gjë që mund të bëjë. Kam pasur një rast kur atletët kanë tik, duke harruar … Nuk mund ta besoni se si duket në fushë dhe si duket jashtë fushës. Jo të gjithë sportistët falenderojnë Zotin, ka paranoja dhe tike, të cilat sigurisht që publiku nuk i di. Për gjithë këtë fajin e ka egoja, kontrolli i egos, i cili duhet të ekzistojë në terren, shkruan albeu.com.
Robinho dënohet për përdhunim
Të shumtë janë ata që mendojnë se top sportistët janë të gjithëfuqishëm, arrogantë dhe prandaj sillen sikur janë mbi të gjithë, se asgjë nuk u ndalohet, sikur nuk ka “jo” për ta…
– Bëhet fjalë për super egon, por nuk mendoj se është kështu. Po flasim për agresion! Sulmi është një mekanizëm mbrojtës që ka dikush. Kur dikush është kaq i sigurt në vetvete, ai nuk ka arsye të godasë ose të bëjë diçka me forcë. Ata që janë agresivë i shkaktojnë dhimbje dikujt. Pse po e bëjnë këtë? Është një nga tre mekanizmat mbrojtës. Ata ndihen të lënduar, të rrezikuar është ndoshta një fjalë më e mirë. Kush e di nga çfarë. Këtë e di vetëm psikologu i tyre, nëse kanë një ose një mik të ngushtë. Kur bëhet fjalë për të, është një pikë në kovë, jo një situatë. Ajo vjen së bashku nga disa gjëra të tjera. Është presion. Ata në fushë nuk kanë mundësi të tregojnë se janë të dobët. Atletët më të mirë mund ta kuptojnë këtë. Është një aftësi, një maskë shumë e mirë që vihet para se të dalë në fushë.
Idhujt bëhen monstra brenda natës
– Është keq për dikë që i sheh si idhuj. Fëmijët i shikojnë lart dhe më pas një foto e tillë del në publik. Megjithëse, së fundmi, shëndeti i përgjithshëm mendor i jo vetëm atletëve është shumë më i keq. Të gjithë po debatojnë, jo vetëm në sport. Shkaku i gjithçkaje është se ata janë mësuar të mos tregojnë liri.
Pjesa mendore e punës së sportistëve është po aq e rëndësishme sa edhe fitnesi, thotë Ana Privrat.
– E gjithë karriera ka katër komponentë: pjesën fizike, teknike, taktike dhe mendore. Ata kanë një trajner për secilën pjesë veç e veç. Pjesa mendore është shumë e rëndësishme, duhet të punosh me cilësinë më të lartë dhe të punosh me një psikolog. Të kesh dikë për t’u “hapur”. Dhe sigurisht që ndonjëherë nuk keni nevojë për këshilla, thjesht uluni dhe kërkoni falje dikujt. Dhe duhet të kenë një psikolog, një mik të ngushtë, një nga familja që të bëjë “hapjen” të paktën një herë në javë që të mos ndodhë. Është më mirë të filloni në adoleshencë në moshën 14, 15 ose 16 vjeç, në kthesën e karrierës suaj amatore dhe profesionale, përfundoi Ana Privrat, përktheu nga Alo G.D. /abcnews.al/
