Një qytet me shumë tradita ku edhe shkrepja e parë e fotografisë shqiptare është bërë në Shkodër, në qytetin e Marubëve. Në Pas Mesnatë, rrëfehet fotografja Orestia Kapidani, e cila ecën në gjurmët e Marubit.
Pas mesnatat i konsideron një moment qetësie, por edhe frymëzimi.
“Kanë nevojë mendimet për qetësi dhe qoftë përjetimet e ditës, qoftë edhe një punë që e kam përfunduar apo jam duke e përfunduar, reflektimi mbi të për mua ka nevojë për qetësi, dhe këtë e gjej në momentin kur pjesa më e madhe është në gjumë.
Fotografia ka pjesën teknike me kufizimet e veta dhe nata më jep mundësinë që edhe fotgrafinë ta shtri në kohë, momentin e shkrepjes. Më pëlqen ky momenti i qetësisë së natës, i reflektuar në fotografi. Përgjithësisht jam me apparat me vete, nuk shkëputem prej tij. Përgjigjem edhe në udhëtimet që bëj edhe sikur të jenë skica, ti bëj me film.
Sot kemi edhe mjetet moderne, por në përgjithësi e dua shumë foton me film. Fotografia analoge është pjesë që kam më përzemër sepse të ngadalëson procesin dhe unë pëlqej ta pres atë imazhin që të vijë në momentin kur lahet filmi, nuk dua ta shoh më parë, dua të surprizohem prej tij.
Nëse mbaron magjepsja nuk ka kuptim, dhe magjepsjen më të madhe e kam te fotografia analoge që më le të presë, më jep edhe supriza, ndonjëherë edhe të pakëndeshme, por janë gabimet teknike që janë të domosdoshme. Ndodh që edhe një problem teknik kthehet në art.” -thotë ajo./abcnews.al
